دانشمندان در کینگز کالج لندن پس از یک دهه آزمون و خطا، نهایتا موفق شدند دندان‌های انسانی را در شرایط آزمایشگاهی پرورش دهند. این دندان‌ها که به‌طور طبیعی رشد کرده و همانند دندان‌های واقعی با فک ادغام می‌شوند، از قدرت و دوام بیشتری برخوردارند.
پرورش دندان طبیعی انسان می‌تواند جهشی بزرگ در علم دندانپزشکی باشد.
تیم کینگز کالج با همکاری کالج سلطنتی امپریال، نوع خاصی از ماده را معرفی کرده‌اند که به سلول‌ها اجازه می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این فرایند محیط رشد طبیعی دندان را تقلید می‌کند و به دانشمندان اجازه می‌دهد تا روند رشد دندان را در آزمایشگاه بازسازی کنند.
آنا آنجلووا، مدیر دندانپزشکی کینگز کالج لندن گفت: «ایده پرورش دندان به روش طبیعی و از طریق رشد مجدد آن، من را به لندن و کینگز کالج کشاند.» او افزود: «با پرورش دندان در آزمایشگاه، ما واقعا در حال پر کردن خلاهای علمی هستیم.»
سیورشا اوتول، استاد پروتزهای دندانی در کینگز کالج گفت: «این روش جدید برای رشد مجدد دندان‌ها بسیار هیجان‌انگیز است و می‌تواند انقلابی در دندانپزشکی ایجاد کند.»
اکنون که دانشمندان موفق شده‌اند شرایط لازم برای رشد دندان‌ها را فراهم کنند، باید راهی پیدا کنند تا این دندان‌ها را از آزمایشگاه به دهان بیماران منتقل کنند و این ممکن است سال‌ها زمان ببرد.
شوچن ژانگ، دانشجوی سال آخر دکترای دانشکده دندانپزشکی کینگز ، گفت: «ما ایده‌های مختلفی برای قرار دادن دندان‌ها در دهان داریم. می‌توانیم سلول‌های جوان دندانی را در محل دندان از دست‌رفته پیوند بزنیم و اجازه دهیم داخل دهان رشد کنند» و یا «می‌توانیم کل دندان را در آزمایشگاه بسازیم و سپس آن را در دهان بیمار قرار دهیم.»
اما هر روشی که دانشمندان انتخاب کنند، فرآیند اولیه آن در آزمایشگاه آغاز می‌شود.
هرچند برخی افراد برای داشتن لبخند زیبا به کاشت دندان مصنوعی روی می‌آورند، این روش‌ها ممکن است مشکلات غیرمنتظره‌ای برای بیمار و دندان‌پزشک ایجاد کنند.
ژانگ می‌گوید: «پرکردگی بهترین راه‌حل برای ترمیم دندان نیست. با گذشت زمان، این روش ساختار دندان را تضعیف می‌کند. عمر محدودی دارد و ممکن است منجر به پوسیدگی بیشتر یا حساسیت شود.»
او همچنین درباره کاشت دندان مصنوعی (ایمپلنت) گفت که این روش نیز به جراحی دشوار دارد و عملکرد کامل یک دندان طبیعی را باز نمی گرداند و منجر به عوارض طولانی‌مدت می‌شود.
سلامت ضعیف دهان می‌تواند توانایی افراد در غذا خوردن، صحبت کردن و تعامل اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد و در صورت ورود باکتری‌ها به جریان خون، با مشکلات قلبی و عفونت‌ها نیز مرتبط باشد. در این میان، سالمندان بیشتر در معرض این مشکلات قرار دارند.
