گروهی از فعالان حقوق بشر، نظامیان پیشین و فعالان زن در نامه‌ای سرگشاده به سازمان ملل، شورای حقوق بشر و جامعه جهانی گفتند پاکستان و ایران بدون بررسی وضعیت مهاجران آنها را به افغانستان اخراج می‌کنند. فعالان از جامعه جهانی خواستند برای جلوگیری از ادامه این روند فورا اقدام کنند.
این نامه‌ی سرگشاده از سوی ۴۴ جنبش، تشکل، شورا، انجمن و سازمان اجتماعی و فرهنگی حامی زنان، مهاجران و دیگر گروه‌های آسیب‌پذیر تهیه شده است.
در این نامه، نسبت به خطرات بازگشت اجباری مهاجران افغان از ایران و پاکستان هشدار داده شده و تاکید شده که این روند با تعهدات بین‌المللی تهران و اسلام‌آباد و اصول بنیادین حقوق بشر در تضاد است.
فعالان در این نامه نوشته‌اند که اسناد و گزارش‌های میدانی نشان می‌دهند حکومت‌های پاکستان و ایران با نادیده گرفتن وضعیت خاص بسیاری از مهاجران، به‌ویژه گروه‌های در معرض خطر، اقدام به اخراج آنان می‌کنند.
در این نامه، نظامیان پیشین و نیروهای امنیتی حکومت سابق، زنان فعال، روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر، چهره‌های مدنی، اقلیت‌های مذهبی و قومی و کودکان بدون خانواده یا سرپرست به‌عنوان گروه‌های در معرض خطر معرفی شده‌اند.
به گفته‌ی نویسندگان این نامه، این افراد در صورت بازگردانده شدن به افغانستان، با خطر شناسایی، بازداشت، شکنجه، ناپدیدسازی، اعدام یا مجازات‌های فراقضایی از سوی طالبان مواجه خواهند شد.
در این نامه همچنین به وضعیت زنان و دختران در افغانستان و محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی طالبان پرداخته شده و آمده است که بازگرداندن اجباری زنان به کشور، نقض فاحش حقوق بشر و مصداق شکنجه روانی و خشونت جنسیتی است.
فعالان امضاکننده این نامه از نهادهای مسئول و کشورهای عضو جامعه بین‌الملل خواسته‌اند با ایجاد سازوکارهای اضطراری برای اسکان مجدد، مستندسازی وضعیت حقوقی مهاجران و پاسخ‌گویی نهادهای ذی‌ربط به‌ویژه آژانس پناهندگان سازمان ملل به روند اخراج اجباری افغان‌ها پایان دهند.
در پایان این نامه تاکید شده است: «ناتوانی در انجام این وظیفه نه‌تنها نقض وجدان جهانی، بلکه نوعی مشارکت غیرمستقیم در روند بازگرداندن مهاجران به خطر و خشونت است.»
به باور نویسندگان نامه، اعمال فشار دیپلماتیک و حقوقی بر حکومت‌های ایران و پاکستان برای پایبندی به تعهدات بین‌المللی، اقدامی ضروری و مؤثر در این زمینه خواهد بود.
