قاضی امریکایی حکم داد که اخراج مهاجران به لیبیا دستور قبلی دادگاه را نقض میکند
برایان مورفی، قاضی دادگاه فدرال، با صدور یک حکم اعلام کرد که تلاش اداره ترامپ برای اخراج مهاجران به لیبیا، به طور آشکار دستور قبلی دادگاه را نقض میکند.
برایان مورفی، قاضی دادگاه فدرال، با صدور یک حکم اعلام کرد که تلاش اداره ترامپ برای اخراج مهاجران به لیبیا، به طور آشکار دستور قبلی دادگاه را نقض میکند.
اشاره قاضی مورفی به دستور قبلی یک دادگاه بود که مقامهای امریکایی را از اخراج مهاجران به کشورهایی غیر از کشور خودشان، بدون بررسی خطر آزار یا شکنجه در کشور مقصد، منع کرده است.
پیشتر خبرگزاری رویترز با استناد به سه مقام امریکایی گزارش داد که دولت ترامپ ممکن است برای نخستین بار مهاجران را به لیبیا اخراج کند. این در حالی است پیش از این مقامهای امریکایی وضعیت حقوق بشر و برخوردهای خشن با بازداشتشدگان در لیبیا را محکوم کرده بودند.
حکم جدید قاضی امریکایی اخراج مهاجران به لیبا را محدود خواهد کرد.
تاکنون درباره تعداد مهاجران در معرض اخراج به لیبیا و اینکه این افراد شهروندان کدام کشورها اند، اطلاعاتی در دست نیست. همچنین روشن نیست که مهاجران لیبیایی هم شامل این طرح میشوند یا خیر.
دو تن از مقامهای امریکایی گفتند که ایالات متحده ممکن است بهزودی این مهاجران را با پرواز نظامی به لیبیا اخراج کند.
بستگان یک مهاجر مکسیکویی به رویترز گفتند که از او خواسته شده بود سندی را امضا کند که اجازه اخراج او به لیبیا را میدهد.
مدافعان حقوق مهاجران در اسناد دادگاه اعلام کردند که افراد در معرض اخراج به لیبیا ممکن است شامل مهاجرانی از فیلیپین، لائوس و ویتنام نیز باشند.
مخالفت رسمی طرابلس و بنغازی با طرح امریکا
دولت وحدت ملی لیبیا (GNU) مستقر در طرابلس، چهارشنبه اعلام کرد با استفاده از خاک لیبیا بهعنوان مقصد بازگرداندن مهاجران -بدون هماهنگی و رضایت این دولت- مخالف است.
این دولت همچنین گفت هیچگونه هماهنگیای با ایالات متحده در این زمینه صورت نگرفته است.
در بیانیهای جداگانه، ارتش ملی لیبیا (LNA) به رهبری جنرال خلیفه حفتر که شرق لیبیا را در کنترول دارد نیز این طرح را رد کرد و آن را «نقض حاکمیت ملی» توصیف کرد.
مهاجران باید به کشورهایی دورتر فرستاده شوند
رئيسجمهور امریکا که موضوع مهاجرت را از محورهای اصلی کارزار انتخاباتیاش قرار داده، از زمان ورود دوباره به کاخ سفید اقدامات سختگیرانهای را در پیش گرفته است؛ از جمله اعزام نیرو به مرز جنوبی، تهدید به بازداشت و اخراج مهاجران غیرقانونی و اعمال تعرفههای تنبیهی.
وزارت امنیت داخلی امریکا اعلام کرد تا روز دوشنبه، ۱۵۲ هزار مهاجر از این کشور اخراج شدهاند.
برای تشویق مهاجران به خروج داوطلبانه، دولت ترامپ تهدید به جریمههای سنگین کرده، برخی مجوزهای اقامت را لغو کرده و مهاجرانی را به مراکز بازداشت در گوانتانامو و السالوادور منتقل کرده است.
مارکو روبیو، وزیر خارجه دولت ترامپ، هفته گذشته در جلسه کابینه گفت: «ما در حال مذاکره با کشورهایی هستیم و میگوییم میخواهیم بدترین افراد را به شما تحویل دهیم. لطفا این لطف را در حق ما بکنید.»
او افزود: «هر چه دورتر از امریکا، بهتر.»
یک مقام دیگر نیز گفت لیبیا در میان گزینههایی است که برای بازگرداندن مهاجران مورد بررسی بوده است.
وضعیت بحرانی امنیتی و حقوق بشری در لیبیا
در گزارش سالانه حقوق بشر وزارت خارجه ایالات متحده، شرایط زندانهای لیبیا «خشن و تهدیدکننده جان» توصیف شده و موارد متعدد «بازداشت خودسرانه» مطرح شده است.
در راهنمای سفر نیز به شهروندان امریکایی توصیه شده به دلیل «جرم، ناآرامی، آدمربایی و درگیری مسلحانه» از سفر به لیبی خودداری کنند.
غرب لیبیا تحت کنترول دولت وحدت ملی به نخستوزیری عبدالحمید الدبیبه است که در سال ۲۰۲۱ طی روندی مورد حمایت سازمان ملل در طرابلس مستقر شد.
شرق لیبیا نیز در کنترول دولت موازی در بنغازی و نیروهای جنرال حفتر قرار دارد.
هرچند درگیریهای گسترده در سال ۲۰۲۰ متوقف شد، اختلافات سیاسی عمیق میان جناحهای رقیب همچنان پابرجاست.
ابهام حقوقی درباره بازگرداندن مهاجران
در تاریخ ۱۹ اپریل، دیوان عالی ایالات متحده بهطور موقت از اخراج گروهی از مهاجران ونزوئلایی که دولت ترامپ آنها را متهم به عضویت در باندهای جنایی کرده بود، جلوگیری کرد.
دولت برای توجیه این تصمیم به قانونی قدیمی مربوط به زمان جنگ استناد کرده و از دیوان عالی خواسته است دستور توقف را لغو یا محدود کند.
مشخص نیست چه فرآیند قضاییای پیش از بازگرداندن احتمالی مهاجران به لیبیا در حال اجراست.
لیبیا از زمان سرنگونی معمر قذافی در جریان قیام سال ۲۰۱۱ که با حمایت ناتو انجام شد، روی آرامش ندیده است. این کشور در سال ۲۰۱۴ عملا به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شد و هر بخش تحت اداره دولتهای رقیب قرار گرفت.
ساعاتی پس از آغاز مراسم محرمانه انتخاب پاپ در واتیکان، دود سیاه از دودکش کلیسای سیستین بلند شد؛ نشانهای سنتی که اعلام میکند در نخستین دور رایگیری، هیچیک از کاردینالها به حد نصاب لازم برای انتخاب رهبر جدید کلیسای کاتولیک نرسیدهاند.
روند انتخاب پاپ جدید برای جانشینی پاپ فرانسیس در روزهای آینده ادامه خواهد یافت.
کنکلاو، رسمی به جا مانده از قرون وسطی
کاردینالهای کلیسای کاتولیک رم چهارشنبه ۱۷ ثور، روند انتخاب پاپ جدید را آغاز کردند. آنها طبق سنت واتیکان خود را از جهان بیرون جدا کردند تا مردی را برگزینند که امید دارند بتواند کلیسایی که پرتنوع، اما درگیر اختلاف است را متحد کند.
در آیینی که ریشه در قرون وسطی دارد، کاردینالها پس از شرکت در مراسم عشای عمومی در کلیسای سنپیترو، وارد نمازخانه تاریخی سیستین در واتیکان میشوند تا در نشستی محرمانه موسوم به «مجمع انتخاب»، جانشین پاپ فرانسیس را که اول ثور درگذشت، برگزینند.
طی قرنها، هیچ پاپی در روز نخست مجمع انتخاب نشده و انتظار میرود این روند چند روز به طول بینجامد تا یکی از کاردینالهای قرمزپوش، بالاخره بتواند رای دو سوم را برای رسیدن به مقام سیصد و شصتوهفتمین پاپ تاریخ به دست آورد.
طبق سنت در اولین روز تنها یک دور رایگیری انجام شد، اما از روز بعد، برگزاری تا چهار رایگیری در روز ممکن خواهد بود.
پس از هر دور، برگههای رایگیری سوزانده میشود؛ دود سیاه از دودکش سقف نمازخانه سیستین به معنای نرسیدن به توافق است، در حالیکه دود سفید همراه با بهصدا درآمدن ناقوسها، انتخاب پاپ جدید برای جامعه یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفری کاتولیکها را اعلام میکند.
تاثیر پاپ فراتر از جامعه کاتولیک است و صدای اخلاقی و وجدان جهانیاش را کمتر رهبری در سطح بینالمللی دارد. صبح چهارشنبه، پیش از ورود به مجمع انتخاب، کاردینالها در کلیسای سنپیترو نیایش کردند و از خدا خواستند که راهنماییشان کند تا پاپی را انتخاب کنند که «با دیدبانی هوشمندانه»، جهان را هدایت کند.
کاردینال ایتالیایی، جیووانی باتیستا ره، در خطبهای خطاب به همقطارانش گفت که هنگام انتخاب پاپ جدید باید «تمام ملاحظات شخصی» را کنار گذاشته و تنها «به خیر کلیسا و انسانیت» بیندیشند.
ره، رئیس هیئت کاردینالها، ۹۱ سال دارد و بهدلیل سن بالا در مجمع حضور نخواهد داشت؛ تنها کاردینالهای زیر ۸۰ سال مجاز به شرکت در این روند هستند.
در روزهای اخیر، کاردینالها نظرات متفاوتی درباره ویژگیهای پاپ آینده ارائه دادهاند. برخی خواهان ادامه مسیر اصلاحطلبانه پاپ فرانسیس و گشایش بیشتر در کلیسا هستند، در حالیکه عدهای دیگر خواستار بازگشت به سنتهای گذشتهاند. بسیاری نیز تاکید دارند که پاپ آینده باید شخصیتی متعادل و قابل پیشبینی داشته باشد.
کاردینال سالوادوری، گرگوریو روسا چاوس، ۸۲ ساله، در گفتوگو با روزنامه ایتالیایی کوریره دلا سرا گفت: «عقبگردی در کار نخواهد بود. این غیرممکن است.»
او افزود: «هر کسی که انتخاب شود، فکر میکنم راه پاپ فرانسیس را ادامه خواهد داد.»
در این مجمع، ۱۳۳ کاردینال از ۷۰ کشور حضور دارند؛ رقمی بیسابقه که نسبت به ۱۱۵ کاردینال از ۴۸ کشور در سال ۲۰۱۳ رشد قابلتوجهی داشته است.
این گسترش، بازتاب تلاشهای فرانسیس برای گسترش نفوذ کلیسا در مناطق دوردست با جمعیت اندک کاتولیک است. تاکنون، نامزدی قطعی برای به عهده گرفتن منصب پاپی مشخص نشده، اما پیترو پارولین از ایتالیا و لوئیس آنتونیو تاگل از فیلیپین بهعنوان گزینههای اصلی مطرحاند.
محرمانگی مطلق؛ از سنت تا فناوری
با این حال، اگر مشخص شود که هیچیک از این دو قادر به کسب رای لازم نیستند، آرا ممکن است به گزینههای دیگر منتقل شود؛ انتخابهایی که ممکن است بر پایه منطقه جغرافیایی، گرایشهای دینی یا زبان مشترک شکل گیرد.
از دیگر گزینههای مطرح میتوان به ژانمارک آولین از فرانسه، پیتر اردو از مجارستان، رابرت پرِووست از امریکا و پیر باتیستا پیتزابالا از ایتالیا اشاره کرد.
ره در خطبهاش خاطرنشان کرد که کاردینالها باید پاپی را انتخاب کنند که به تنوع درون کلیسا احترام بگذارد.
او گفت: «وحدت به معنای یکنواختی نیست، بلکه همبستگی عمیق در دل تنوع است.»
همانند دوران قرون وسطی، در زمان برگزاری مجمع، کاردینالها از هرگونه ارتباط با بیرون منع میشوند. واتیکان نیز اقدامات پیشرفتهای برای حفظ محرمانگی اتخاذ کرده، از جمله استفاده از تجهیزات ضدشنود برای جلوگیری از استراق سمع.
میانگین مدت زمان ده مجمع اخیر کمی بیش از سه روز بوده و هیچیک بیش از پنج روز طول نکشیدهاند. مجمع انتخاب سال ۲۰۱۳ تنها دو روز به طول انجامید.
کاردینالها تلاش دارند روند انتخاب پاپ جدید را به سرعت پیش ببرند تا تصویری از اختلافنظر یا بیجهتماندن کلیسا به جهان مخابره نشود.
حدود ۸۰ درصد کاردینالهایی که چهارشنبه وارد نمازخانه سیستین شدند، از سوی پاپ فرانسیس منصوب شدهاند؛ امری که احتمال ادامه سیاستهای اصلاحطلبانه او را با وجود مخالفتهای شدید محافظهکاران، افزایش میدهد.
یکی از پرسشهای اصلی این است که آیا کلیسا بار دیگر رهبری را از جنوب جهان برمیگزیند، همچون فرانسیس آرژانتینی در ۲۰۱۳، یا رهبری را به اروپا بازمیگرداند، یا حتی برای نخستینبار، پاپی از ایالات متحده انتخاب میکند.
با این حال، دوبرینت روز چهارشنبه در برلین به خبرنگاران گفت که به افراد آسیبپذیر اجازه ورود به آلمان داده خواهد شد. اما ادعای او مبنی بر اینکه حکومت جدید برخی از پناهجویان را از مرز برمیگرداند، فراتر از آن چیزی است که حکومت قبلی مایل به انجام آن بود.
او گفت: «ما قرار نیست مرزها را ببندیم، اما میخواهیم مرزها را با شدت بیشتری کنترول کنیم و این کنترول قویتر بر مرزها نیز منجر به رد تعداد بیشتری از پناهجویان میشود.»
وزیر داخله حکومت جدید آلمان گفت که سختتر شدن تدابیر مرزی تدریجی خواهد بود و حضور نیروهای پولیس برای اطمینان از بازگردان افراد در مرز نیز گام به گام انجام خواهد شد.
فریدریش مرتس، صدراعظم جدید آلمان که روز سهشنبه رای پارلمان را بدست آورد، در طول مبارزات انتخاباتی خود قول داده بود که سیاست مهاجرت آلمان را تشدید کند.
او تنها چند هفته قبل از انتخابات سراسری در ماه فبروری گفت که از ورود افراد غیرقانونی به آلمان جلوگیری میکند و در صورت انتخاب شدن به صدراعظمی، اخراجها را تشدید میکند. این اظهارات او پس از حمله با چاقو در آشافنبورگ توسط یک پناهجو بیان شد که در آن حادثه یک مرد و یک پسر بچه دو ساله کشته شدند.
افزایش حملات مرتبط با پناهجویان در آلمان که در شماری از آنها اتباع افغانستان نیز دست داشتند، باعث شده است که افکار عمومی علیه پناهجویان بسیج شود و احزاب سیاسی برای جلب آرای بیشتر، بهدنبال تشدید اقدامات ضد مهاجرت و بازگرداندن پناهجویان به کشورهای شان باشند.
