شرل بنارد، همسر زلمی خلیلزاد در گفتوگویی اختصاصی با افغانستان اینترنشنال در پاسخ به این سوال که آیا از بهبود وضعیت زنان افغان خوشحال خواهد شد، گفت: «اگر روزی زنان افغان از حاکمیت طالبان رهایی یابند، جشن میگیرم و آیسکریم میخورم.»
شرل بنارد، همسر زلمی خلیلزاد سفیر سابق امریکا در افغانستان به افغانستان اینترنشنال گفت از این موضوع آگاه است که زنان افغان او را به سفیدنمایی طالبان متهم میکنند. او گفت برخی زنان افغان تلاش دارند در امریکا، «جایی که آزادی و جامعهای مدرن وجود دارد، بمانند.»
خانم بنارد گفت: «کشورهای اروپایی نیز خواهان بازگشت پناهندگان افغان به کشورشان هستند و آنها نیز برنامههای اخراج را آغاز خواهند کرد.»
او تأکید کرد که اگر پناهندگان افغان به کشور بازگردند و در داخل علیه آپارتاید جنسیتی مبارزه کنند، از آنها حمایت خواهد شد.
او افزود: «زنان افغان، خواهران کمتر تحصیلکردهی خود را رها کرده و کشور را ترک کردهاند.»
شرل بنارد، نویسنده و پژوهشگر تأکید کرد که آنچه امروز در افغانستان جریان دارد آپارتاید جنسیتی است اما، مردم افغانستان خود باید برای پایان دادن به این وضعیت اقدام کنند.
همسر زلمی خلیلزاد، از معماران توافقنامه دوحه، روز جمعه دوم جوزا، در گفتوگویی با افغانستان اینترنشنال به پرسشهایی درباره سفر اخیرش به افغانستان و مقالهاش پاسخ داد.
خانم بنارد که حدود یک ماه پیش به کابل سفر کرده بود، بار دیگر گزارشها درباره سرکوب زنان و نیروهای پیشین امنیتی توسط طالبان را رد کرد.
او در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا آنچه در افغانستان رخ میدهد، آپارتاید جنسیتی است، گفت: «بله، آنچه در افغانستان اتفاق میافتد آپارتاید جنسیتی است، اما در افریقای جنوبی هم آپارتاید جنسیتی وجود داشت. ما سیاهپوستان را از کشور اخراج نکردیم.»
شرل بنارد در این گفتوگو از فمینیستها انتقاد کرد و گفت آنان برای افزایش آگاهی زنان روستایی تلاش چندانی نکردهاند. او تأکید کرد که تغییر وضعیت افغانستان تنها در صورتی ممکن است که روشنفکران در کشور باقی بمانند.
خانم بنارد همچنین مدعی شد که امنیت در افغانستان نسبت به ۱۵ سال گذشته در بهترین وضعیت قرار دارد و مردم میتوانند به مناطقی سفر کنند که در گذشته ناامن بودند.
او با اشاره به ضعف حکومتداری طالبان، بهویژه در قبال زنان، گفت که با وجود ممنوعیت آموزش رسمی برای دختران بالاتر از صنف ششم، برخی از آنان میتوانند در مکاتب خصوصی تحصیل کنند. او افزود: «همه چیز عالی نیست، اما دختران میتوانند در مکاتب خصوصی درس بخوانند. این هزینهبر است و برای همه قابل پرداخت نیست، اما واقعیتی است که وجود دارد.»
شرل بنارد که در جریان سفرش با وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان نیز دیدار کرده، گفت این گروه به حفظ میراثهای تاریخی علاقهمند است.
او درباره منع آموزش دختران تأکید کرد: «نمیخواهم از ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم دفاع کنم. این سیاست غیرقابل قبول است، به جامعه آسیب میزند و هیچ توجیهی ندارد.»
این نویسنده افزود: «زمانی که امریکا در افغانستان حضور داشت در بسیاری از روستاها دختران به مکتب نمیرفتند. طالبان ارزشهای پشتون و مناطق روستایی را دنبال میکنند. غرب در طول ۲۰ سال نتوانست این ساختارها را تغییر دهد.»
او همچنین در مورد گزارشهای مربوط به خشونت علیه زنان، نیروهای پیشین امنیتی و خطر بازگشت پناهندگان به افغانستان گفت: «هیچ شواهدی در این زمینه وجود ندارد. این ترسها در میان پناهجویان ایجاد شده. گزارشی مبنی بر تجاوز جنسی یا بازداشت نیروهای امنیتی توسط طالبان در دست نیست.»
خانم بنارد تأکید کرد که تغییر وضعیت از خارج کشور ممکن نیست و افغانها باید به کشور بازگردند و خود دست به اصلاح شرایط بزنند.
او درباره طالبان گفت: «آنچه من دیدم نشان میدهد طالبان عملگرا هستند، میخواهند تغییر کنند و به دنبال به رسمیت شناخته شدن حکومتشان هستند. آنها میدانند اگر به بازگشتکنندگان آسیبی برسانند، به خواستههایشان نخواهند رسید.»
