به نوشته این سیاستمدار بریتانیایی، مداخله امریکا در افغانستان باید در میان سورئال‌ترین و نگران‌کننده‌ترین بخشهای سیاست خارجی مدرن قرار گیرد.

عضو پیشین کابینه بریتانیا در فارن پالیسی می‌نویسد که اولین استراتژی توسعه برای افغانستان که در سال ۲۰۰۲ تهیه شد افغان‌ها را متعهد به تشکیل "یک دولت پاسخگو، فراگیر، چند قومی و مبتنی بر احترام به حقوق بشر "می‌دانست؛ و در همان سال کاندولیزا رایس، مشاور امنیت ملی امریکا ادعا کرد که تروریزم از افغانستان تهدیدی برای امنیت امریکاست.

آقای استوارت می‌گوید چنین ادعاهای نادرستی که با هدف به‌دست آوردن منابع بیشتر و دفاع از مداخله نظامی در داخل امریکا تنظیم می‌شد و با بزرگ‌نمایی پیروزی بالقوه و خطرات شکست همراه بود، مقاومت در برابر اعزام نیروی بیشتر را دشوار کرده بود.

به نوشته عضو سابق مجلس بریتانیا، یک پیروزی که می‌توانست با نیرو و هزینه کمتر به‌دست می‌آمد، به ناکامی تبدل شد.

نویسنده کتاب "افغانستان: بازی بزرگ: در فارن پالیسی نوشته است که "سرانجام امریکا و متحدانش از افغانستان خارج شدند و هرج مرج ناشی از آن را به فساد، بزدلی و ناسپاسی شرکای سابق شان" ربط دادند.