روزنامه نیویورک تایمز در مقاله‌ای جنبه‌های دیگر فروپاشی دولت سابق افغانستان را بررسی کرده است. در این مقاله آمده که عبدالسلام رحیمی کانال ارتباطی پنهان با رهبران طالبان به شمول ملا برادر و دو رقیب نظامی سرسخت یعنی سراج‌الدین حقانی و مولوی یعقوب پسر ملا عمر ایجاد کرده بود.
بر اساس گزارش نیویورک تایمز، رحیمی پس از بازگشت از قطر با غنی و محب دیدار کرد و نتیجه ارتباطاتش با طالبان را در میان گذاشت که به اصل، یک نوع تسلیم شدن بر اساس مذاکره بود. بر آن اساس، طالبان موافقت کرده بودند تا آتش‌بس دو هفته‌ای برقرار شود تا هیئتی از کابل بتواند به دوحه سفر کند و روی جزئیات حکومت انتقالی کار کند. قرار بود غنی لویه جرگه بر پا کند تا مفاد مذاکره با طالبان را تایید نماید. سپس غنی از ریاست جمهور کناره‌گیری کند و قدرت را به لویه جرگه بسپارد تا آن نهاد از طالبان بخواهد دولت تشکیل دهد.
بلافاصله پس از این دیدار، تیم مذاکره کننده خلیلزاد دو تلفن دریافت کرد: تلفن نخست از رحیمی بود که گفت غنی با طرح موافقت کرده و آماده است از قدرت کناره‌گیری کند (رحیمی درباره این سخنان به نیویورک‌تایمز اظهار نظری نکرد). تلفن دوم از سوی محب بود که به گفته دیپلومات‌های امریکایی در مذاکرات دخیل بود. محب گفت که کناره‌گیری غنی مشروط است و او گفته در صورتی استعفا می‌دهد که خواست‌هایش مورد توجه قرار بگیرد (محب این سخنان را کتمان کرده و گفته ارتباطی به حرف‌های رحیمی نداشته است).
نیویورک تایمز علاوه بر این گفته که امرالله صالح، معاون غنی پیش از ۱۵ آگوست در حالی که مشغول دیدارهای امنیتی در کابل بود، به طور مخفیانه به پنجشیر گریخت که این سبب بی‌نظمی امنیتی شد و گروه‌های جنایی محلی که بیشتر آن ها به پولیس وصل بودند، منتتظر بودند تا دست به چپاول و تاراج بزنند.
صبح روز ۱۵ آگوست، تقریبا همه فهمیدند که صالح گریخته است. ساعت ۱۰ صبح همان روز که کابل سقوط کرد، غنی در باغ ارگ نشسته بود و کتاب می‌خواند.
به گفته روزنامه نیویورک تایمز، محب پیشاپش آماده فرار شده بود. او هرگز به طالبان اعتماد نداشت و فکر می‌کرد که قبلا وارد پایتخت شده‌اند. محب بعدا گفت که خلیل حقانی به او تلفن زده و خواسته تا تسلیم شود.
این روزنامه نوشته که پس از فرار غنی، مک‌کنزی، جنرال امریکایی در کابل با ورود نیروهای طالبان به کابل مخالفت نکرد.
روزنامه در مقاله خود گفته که آنچه واضح است این نکته است که اشرف غنی در معرض خطر آنی قرار نداشت. محافظان او حضور داشتند و بعد از ظهر روز ۱۵ آگوست، از نیروهای طالبان در نزدیکی قصر ریاست جمهوری خبری نبود. متین بیک، رئیس دفتر غنی در مصاحبه‌ای گفته است: «ارگ امن‌ترین نقطه افغانستان آن بود».