خیلی از سوالهایی که ممکن است از آقای غنی پرسیده شود، همین حالا قابل پیشبینی است و حتی پاسخهای او را نیز میتوان گمانهزنی کرد.
تصور میشود که او در توجیه فرارش مسایل مختلفی مطرح کند که بسیاری از آنها تاکنون از جانب نزدیکانش از جمله حمدالله محب، مشاور امنیت ملی پیشین مطرح شده است.
اگر بپذیریم که آنچه افرادی مانند حمدالله محب در مصاحبههای مختلف گفتهاند، با موافقت و هماهنگی با اشرف غنی گفته شده، میتوان پیشبینی کرد که او فرار جنجالی خود را از افغانستان اینگونه توجیه کند که برای جلوگیری از خونریزی کشور را ترک کرده و همچنین به پایین بودن روحیه اردو و پولیس در تقابل با طالبان یا تبانی فرماندهان محلی و والیها با این گروه اشاره کند.
اشرف غنی، هم در دوره ریاستجمهوری دانلد ترامپ و هم پس از روی کار آمدن جو بایدن، بر افغانی بودن روند صلح تاکید داشت. اما حکومت تحت امر او، هم در دوره ترامپ و هم در دوره بایدن، به نوعی دور زده شد و از مذاکرات بیرون ماند.
بر این اساس او ممکن است بگوید جامعه جهانی او را تنها گذاشته و توافق صلح امریکا با طالبان، سرآغاز فروپاشی حکومت او بوده است.
آقای غنی زمانی که در قدرت بود بارها از نبود اتفاق و اتحاد در میان گروههای سیاسی کشور انتقاد کرده بود و حالا که از اسب قدرت پایین افتاده، ممکن است بار دیگر این موضوع را پیش بکشد.
او و سخنگویان و نزدیکانش بارها گفته بودند که آمادهاند در یک روند مشروع و از طریق انتخابات، قدرت را واگذار کنند؛ تکرار این موضوع هم دور از انتظار نیست.
پرسشهای زیادی از رییسجمهور فراری افغانستان وجود دارد، از جمله اینکه اکنون راه حل چیست و برای نجات کشور چه میتوان کرد.
اشرف غنی پس از گذشت چهار و نیم ماه از فرارش حاضر میشود با یک رسانه مصاحبه کند، اما پیش از او، نزدیکان و همکارانش حرفهایی درباره فرار او و اوضاع کنونی کشور زدهاند.
او در یک پیام فیسبوکی گفته بود در زمان مناسب درباره رفتن خود بیشتر توضیح خواهد داد.
اکنون باید دید چه اتفاقی افتاده و چه چیزی تغییر کرده که "زمان مناسب" مورد نظر آقای غنی برای سخن گفتن فرا رسیده است.
در این فاصله البته اوضاع افغانستان بحرانی تر از هفتههای اول پس از به قدرت رسیدن طالبان شده است.
مردم افغانستان امروز با مصیبتهای فراوانی دست و پنجه نرم میکنند.
به باور بسیاری، کشور عملاً به کام پاکستان فرورفته است و حالا نه تنها نخستوزیر و وزیر خارجه پاکستان به نمایندگی از افغانستان در مجامع بینالمللی سخن میگویند، بلکه ملاقاتهای پیاپی مقامهای طالبان با سفیر پاکستان در کابل، این تصور را به وجود آورده که گویا آنها برای حکومتداری از اسلامآباد خط میگیرند.