در پی یورش مسلحانه به خانه زنان معترض در کابل، دختری نوار ویدیویی از رقصیدن خود را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده و بیت‌هایی از یک شعر ضد جنگ را نقل کرده است: «رقص یعنی که معترض هستی» زهرا هستی به افغانستان اینترنشنال گفت: «من می‌رقصم تا به طالبان بگویم سرکوب نتیجه نمی‌دهد.»
خانم هستی می‌گوید: «طالبان فکر می‌کنند با سرکوب می‌توانند زنان افغانستان را از دادخواهی برای حقوق اساسی مثل حق آموزش، کار، آزادی بیان، مشارکت سیاسی و پرداختن به هنر منصرف سازند. من می‌رقصم تا به طالبان بگویم در مورد طرز فکرتان بازبینی کنید.»
این خانم، طالبان را مخاطب قرار داده می‌گوید: «درس خواندن من، کار کردن من و حتی رقصیدن من به شما آسیب نمی‌زند.
انسان به آموزش و هنر نیاز دارد. شما نمی‌توانید آنرا از انسان بگیرید.»
شب چهارشنبه، ۲٩ جدی افراد مسلح به خانه تمنا زریاب پریانی یورش بردند و با شکستن دروازه خانه، او و سه خواهرش را ربودند.
همزمان نزدیکان پروانه ابراهیم‌خیل، یکی دیگر از دختران معترض کابل به رسانه‌ها گفتند که طالبان دخترشان را با خود برده‌اند.
فعالان جامعه مدنی این «بازداشت خودسرانه» را «آدم‌ربایی» خوانده و آنرا به طالبان نسبت داده‌اند.
سخنگوی استخبارات طالبان بازداشت دختران معترض کابل را تأیید و یا تکذیب نکرده است، اما در صفحه تویترش با اشاره به آخرین تظاهرات زنان معترض کابل نوشته است این گروه دیگر «اهانت به ارزش‌های اسلامی و دینی را تحمل نخواهد کرد.»
گزارش‌ها نشان حاکی است که در شب چهارشنبه افراد مسلح به خانه دستکم هشت دختر معترض سر زده بودند. دختران معترض کابل پس از این رویداد، از خانه‌های شان متواری شده‌اند و به صورت جداگانه در مخفی‌گاه‌هایی پنهان شده‌اند.
بازداشت این دختران معترض کابل واکنش‌های گسترده‌ای در میان فعالان مدنی و سیاسی افغانستان در پی داشته است.
