مجله دیپلومات در مطلبی نوشته است در حالی که توجه جهان بر ممنوعیت آموزش دختران متمرکز است، دانشجویان دختر و پسر برای ادامه تحصیل در دانشگاهها با چالش مواجه‌اند.
دیپلومات می‌نویسد که بسیاری استادان دانشگاهها، افغانستان را ترک کرده و آن‌ها که مانده‌اند معاشی دریافت نمی‌کنند.
نویسندگان این مقاله نوشته‌اند که دانشجویان با محدودیت‌های جدی طالبان از جمله نحوه پوشش و مسافرت مواجه‌اند.
عبدالعزیز محبی رئیس پیشین دانشگاه بامیان و از نویسندگان این مقاله گفته است که طالبان جنگ‌جویان سابق حود را در این دانشگاه گماشته و فضا را برای دانشجویان و استادان تنگ کرده‌اند.
آقای محبی که از ترس طالبان از افغانستان فرار کرده می‌گوید که در بیست سال گذشته افغانستان در بخش آموزش و تحصیلات عالی رشد چشم‌گیری داشته است.
با این حال، به گفته او پس از به قدرت رسیدن طالبان در ماه اسد سال گذشته همه چیز تغییر کرد و شمار زیادی از کادرهای علمی، افغانستان را ترک کردند.
آقای محبی افزوده که پیش از به قدرت رسیدن طالبان، دانشگاه بامیان۱۷۰ کادر علمی و ۷۶۰۰ دانشجو داشت و ۴۰ تن از استادان این دانشگاه در حال فراگیری برنامه‌های دکترا در دانشگاه‌های مختلف جهان بودند.
در این مقاله رئیس‌پیشین دانشگاه بامیان گفته که افغانستان در سال ۲۰۰۱ تنها با داشتن هفت دانشگاه ۸ هزار دانشجو داشت، اما در سال ۲۰۲۰ این رقم به ۳۹ دانشگاه دولتی و ۱۲۸ دانشگاه خصوصی رسید که حدود ۴۰۰ هزار دانشجو را در خود جا داده بودند.
چشم‌انداز تاریک دانشگاهها
رئیس پیشین دانشگاه بامیان در این مطلب که به طور مشترک با یک نویسنده دیگر خارجی برای مجله دیپلومات نوشته، آینده درازمدت آموزش و پرورش در افغانستان را تاریک توصیف کرده است.
طالبان دستور داده‌اند که در هر ولسوالی یک مدرسه دولتی داشته باشد، استادان و دانشجویان به شدت از طالبان هراس دارند و خود را ازچشم طالبان پنهان می‌کنند.
اما نویسنده مطلب مجله دیپلومات می‌گوید که راه‌های متعددی وجود دارد تا از دانشجویانی که در افغانستان باقی مانده‌اند حمایت شود.
بحران اقتصادی افغانستان سبب شده است که بسیاری از دانشجویان مجبور شوند برای تامین مصارف خانواده‌های شان کار کنند.
عبدالعزیز محبی که اکنون در بیرون افغانستان است، تلاش می‌کند با دانشجویانش که در افغانستان جا مانده‌اند همکاری کند.
او از طریق رسانه‌های اجتماعی برای دانشجویانش به گونه آنلاین تدریس می‌کند.