آقای ماگار در سال ۲۰۱۰ هنگام گشت‌زنی در افغانستان با انفجار بمب دست‌ساز پاهایش را از دست داد و به مدت چهار سال در شفاخانه بستری شد.
این کهنه‌سرباز بریتانیایی خود را الهام‌بخش تغییر نگاه جهان به افراد دارای معلولیت می‌داند.

ماگار در یک تماس تلفنی ماهواره‌ای از قله اورست گفت: «سخت بود. سخت‌تر از چیزی که تصور می‌کردم. ما فقط باید ادامه می‌دادیم و برای رسیدن به قله تلاش می‌کردیم. مهم نیست چقدر درد داشت یا چقدر طول کشید. اگر من بتوانم به قله جهان صعود کنم، هر کسی صرف نظر از معلولیتش می‌تواند به آرزویش برسد. مهم نیست رویاهای شما چقدر بزرگ است، مهم نیست که معلولیت شما چقدر چالش برانگیز است، با طرز فکر درست هر چیزی ممکن است.»

هاری بودا ماگار علاوه بر کوهنوردی، چالش‌های دیگری را نیز در زمینه قایق‌سواری، چتربازی، پرش بانجی (پرش با طناب) پشت سر گذاشت است.

پیش از این، در سال ۲۰۱۷، بودا ماگار اولین ورزشکار قطع عضو شده بود که با صعود به ارتفاع بیش از شش هزار متر قله مرا، یکی از قله‌های محبوب کوهنوردان در نیپال را فتح کرد.

او امیدوار است بتواند مبلغ ۱.۱ میلیون دالر برای پنج موسسه خیریه حامی کهنه‌سربازان و سربازان جمع‌آوری کند.