پیش از شروع مسابقه، همه میدانستند که برنده شدن در قرعه ابتدای مسابقه، در زمین ورزشگاه ٢٧ هزار نفری قذاقی لاهور پاکستان تا چه اندازه مهم است. زمینی که وضعیت آن به دلیل شرایط آب و هوایی، در روز و شب تفاوت میکند.
وقتی مثل بازی با بنگلادیش، قرعه این مسابقه نیز به نام سریلانکا بیرون شد، بازیکنان افغانستان میدانستند که باید در ٣٧.١ آور، به هر هدفی که سریلانکا تعیین میکند، باید برسند که در آن صورت، افغانستان هم بازی را میبرد و هم سریلانکا از مسابقات حذف میشد.
در وقت اول مسابقه سریلانکا، در ٥٠ آور، با از دست دادن هشت ویکت، ٢٩٢ دوش برای افغانستان هدف تعیین کرد. در جمع بازیکنان سریلانکا، «کوشال میندز» که ٩٢دوش از ٨٤ توپ انجام داد، بهترین بازیکن تیمش بود. ستارهای که در نهایت برترین بازیکن این مسابقه نیز برگزیده شد.
در جمع توپاندازان افغانستان نیز گلبدین نایب، با گرفتن چهار ویکت از تیم سریلانکا، بهتر از همه بود. البته راشد خان نیز دو بازیکن حریف را از جریان مسابقه خارج کرد.
اوج هیجان این دیدار در وقت دوم بود. زمانی که نوبت توپزنی به تیم افغانستان رسیده بود. نگاه همه به آور ٣٧ دوخته شده بود که آیا بازیکنان افغانستان میتوانند کاری را که سریلانکا در ٥٠ آور به آن رسیده، انجام دهند یا خیر.
محمد نبی عیسیخیل، بازیکن تیم ملی افغانستان در وقت دوم حسابی درخشید و از ٣٢ توپ، ٦٥ دوش انجام داد. او شش ضربه چهار امتیازی و پنج ضربه شش امتیازی داشت و اگر تنها چند آور دیگر در زمین میماند، شرایط برای تیم افغانستان به مراتب آسانتر میشد.
در واقع کسی که شرایط سخت مسابقه امشب را برای افغانستان آسان ساخت، محمد نبی بود که حتا رسانههای معتبر ورزشی، از او به دلیل درخشش فوقالعادهاش تشکر کردند. ESPN ضمن قدردانی از محمد نبی، در باره این مسابقه نوشت که در رقابت امشب، افغانستان دلها را برد و سریلانکا بازی را.
سریلانکا با اختلاف دو دوش برنده شد؛ اما تا آخرین ثانیهها تن و بدن تمام هواداران و بازیکنان این تیم لرزید؛ چون افغانستان در آخرین توپها میتوانست که برنده مسابقه شود و این تیم فقط سه دوش برای پیروزی کم آورد.
افغانستان در حالی که ٢٨٩ دوش انجام داد، اگر در ٣٧.١ آور به هدف تعیین شده میرسید؛ آن وقت سریلانکا از مسابقات حذف میشد و افغانستان به همراه بنگلادیش به دور بعد صعود میکردند.
بازیکنان افغانستان وقتی در ٣٧.١ آور به هدف تعیین شده نرسیدند، دو ویکت آخر مسابقه را یکی پشت دیگری به سریلانکا واگذار کردند و نه تنها صعود نکردند که در آور ٣٧.٤، تمام بازیکنانش را از دست دادند و مغلوب سریلانکا شدند.