منابع محلی در قندهار می‌گویند که یک دختر جوان در ولسوالی خاکریز این ولایت به دلیل ازدواج اجباری به زندگی خود پایان داده است. به گفته این منابع، خانواده‌اش او را بدون رضایت به نکاح یک مرد سالخورده درآورده بودند.
یک منبع در قندهار به افغانستان اینترنشنال گفت که این دختر ۲۰ ساله بود و یک هفته پس از عقد نکاح اجباری به زندگی‌اش پایان داد و خودکشی کرد.
به گفته منابع این دختر به شفاخانه میرویس قندهار منتقل و در آنجا جان خود را از دست داد.
پزشکان این شفاخانه نیز مرگ این دختر را تایید کردند.
فرماندهی امنیه طالبان در قندهار ادعا کرده است که این دختر جوان مدتی پیش با یک جوان ۲۲ ساله نامزد شده بود و هنوز مراسم عروسی او برگزار نشده بود. گفته شده است که او باشنده ولسوالی موسی‌قلعه ولایت هلمند بوده است.
افزایش ازدواج‌های اجباری و خودکشی دختران پس از تسلط طالبان
ازدواج‌های اجباری در افغانستان همواره یک مشکل جدی بوده است، اما پس از تسلط دوباره طالبان این پدیده به‌شدت افزایش یافته است.
محدودیت‌های گسترده بر تحصیل و کار زنان، فشارهای اقتصادی و ترس از طالبان، عواملی هستند که خانواده‌ها را به سمت وادار کردن دختران‌شان به ازدواج‌های اجباری سوق داده‌اند.
عوامل افزایش ازدواج‌های اجباری
با بسته شدن مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم و منع اشتغال زنان، بسیاری از خانواده‌ها به این باور رسیده‌اند که آیندهای برای دختران‌شان وجود ندارد. در نتیجه، آنها را در سنین پایین مجبور به ازدواج می‌کنند.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، ازدواج‌های دوم، سوم و چهارم در میان اعضای این گروه به یک رقابت تبدیل شده است. گزارش‌های متعددی نشان می‌دهد که بسیاری از فرماندهان و افراد وابسته به طالبان، به‌ویژه آنهایی که به منابع مالی و قدرت بیشتری دسترسی دارند، به تعدد زوجات روی آوردهاند. این روند نه‌تنها به‌عنوان نشانه‌ای از نفوذ و جایگاه اجتماعی در میان اعضای طالبان تلقی می‌شود، بلکه در برخی موارد منجر به فشار بر خانواده‌ها برای ازدواج‌های اجباری شده است.
منابع مختلف از افزایش درخواست‌های ازدواج از سوی طالبان و حتی تصاحب اجباری زنان در برخی مناطق گزارش داده‌اند.
با این حال، وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان گاه‌گاهی اعلام می‌کند که اقداماتی برای جلوگیری از ازدواج‌های اجباری انجام داده و در برخی موارد مانع آن شده است
افزایش فقر و ناامنی غذایی
بحران اقتصادی و افزایش بیکاری باعث شده است که برخی خانواده‌ها دختران‌شان را در ازای دریافت مهریه یا پول به ازدواج وادار کنند. این نوع ازدواج‌ها که در برخی موارد به فروش دختران شباهت دارد، به‌ویژه در مناطق روستایی افزایش یافته است.
افزایش نرخ خودکشی در میان دختران
در کنار ازدواج‌های اجباری، میزان خودکشی در میان دختران نیز به‌شدت افزایش یافته است.
بر اساس گزارش مرکز ویلسون که در ۳۰ جدی سال جاری منتشر شد، «حدود ۸۰ درصد از تلاشهای خودکشی در افغانستان توسط زنان انجام می‌شود.»
سال گذشته، وزارت داخله طالبان اعلام کرد که ۳۶۰ مورد خودکشی در کشور ثبت شده است.
طالبان درباره تفکیک جنسیتی این آمار توضیحی نداد. با این حال، ذبیحالله مجاهد سخنگوی طالبان، افزایش خودکشیها را رد کرده است.
نگرانیهای جهانی
فعالان حقوق بشر و سازمانهای بینالمللی بارها نسبت به این وضعیت هشدار داده‌اند. ملاله یوسفزی، برنده جایزه صلح نوبل، گفته است که بسیاری از دختران افغان پس از محرومیت از تحصیل دچار افسردگی شده و برخی به مواد مخدر یا خودکشی روی آوردهاند.
ریچارد بنیت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور افغانستان، نیز تأکید کرده است که ممنوعیت تحصیل دختران آنان را به سمت ناامیدی و افسردگی شدید سوق داده است. او افزوده که حکومت استبدادی طالبان در افزایش تمایل به خودکشی در میان دختران نقش دارد.
پیش از این دفتر زنان سازمان ملل متحد نیز در گزارشی اعلام کرد که پس از تسلط طالبان، ۷۰ درصد زنان افغان با مشکلاتی چون اضطراب، انزوا، افسردگی و افکار خودکشی مواجه شدهاند.
محدودیت‌های شدید طالبان بر حقوق زنان، به‌ویژه ممنوعیت تحصیل و کار، نه‌تنها آینده دختران افغان را نابود کرده بلکه آنان را در معرض ازدواج‌های اجباری، خشونت خانوادگی و فشارهای روانی قرار داده است.
لیندا توماس-گرینفیلد، نماینده پیشین امریکا در شورای امنیت، روز چهارشنبه ۱۵ حمل ۱۴۰۳ اعلام کرد که دختران افغانستان با ازدواج اجباری، خشونت جنسیتی و تبعیض سیستماتیک، از جمله در آموزش، مواجه هستند، در حالی که پسران جوان به عنوان کودک سرباز استخدام میشوند.