تحقیق تازه موسسه رائول والنبرگ نشان می‌دهد که بسته شدن خانه‌های امن در افغانستان زنان را به شرایط ناامن، ازدواج‌های اجباری و فشارهای اجتماعی بازگردانده است. طبق این تحقیق، این وضعیت باعث شده که بسیاری از زنان به جای حمایت دوباره در چرخه خشونت و محدودیت‌های اجتماعی گرفتار شوند.
در گزارشی که روز یکشنبه، ۱۱ جوزا از سوی این موسسه تحقیقاتی سویدنی منتشر شد، آمده است که با بازگشت طالبان به قدرت و بسته شدن خانه‌های امن و مراکز حمایت از زنان، آسیب‌پذیری زنان در برابر خشونت‌های مبتنی بر جنسیت به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است.
بر اساس این پژوهش: «این وضعیت صرفا یک شکست انسانی را نشان نمی‌دهد بلکه بیانگر فرسایش نظام‌مند سازوکارهای حمایتی برای زنان است. مسئله‌ای که ریشه در بی‌ثباتی سیاسی و مقاومت اجتماعی در برابر خودمختاری زنان دارد.»
در این تحقیق ۷۴ صفحه‌ای، یکی از کارکنان پیشین خانه امن در ولایت قندوز گفته است که بازگشت طالبان، بازماندگان خشونت را با خطراتی بی‌سابقه روبه‌رو کرده است.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که چگونه بی‌ثباتی سیاسی، فقر اقتصادی و هنجارهای جنسیتی به‌صورت همزمان، آسیب‌پذیری بازماندگان را تشدید کرده‌اند.
در این گزارش تاکید شده است که بسته شدن مراکز حمایت از زنان (WPC) بخشی از الگوی گسترده‌تری در راستای محدودسازی آزادی‌ها و گزینه‌های در دسترس زنان در نظام طالبان بوده است.
مصاحبه‌شوندگان توضیح داده‌اند که چالش‌های فیزیکی و امنیتی پس از بسته شدن این مراکز همچنان ادامه دارد و بازگشت اجباری بسیاری از زنان به خانواده، آنان را در معرض آسیب‌هایی چون ازدواج‌های اجباری قرار داده است.
رنا، پرستاری از یکی از مراکز حمایت از زنان در غرب افغانستان، در یک مصاحبه آنلاین در سال ۲۰۲۴ گفت: «برخی از خانواده‌ها این زنان را پذیرفتند اما خیلی زود آن‌ها را به عقد مردانی درآوردند تا به‌زعم خودشان مشکل را حل کنند.»
به گفته مصاحبه‌شوندگان، این ازدواج‌ها نه‌تنها حمایت‌کننده نبودند بلکه چرخه کنترول و خشونت را تداوم بخشیده‌اند.
این تحقیق نشان می‌دهد که وابستگی اقتصادی، فشارهای اجتماعی و فقدان مسیرهای جایگزین، زنان را ناچار به پذیرش تصمیمات خانواده کرده است.
یکی از بازماندگان مرکز حمایت زنان در ولایت فراه گفته است: «من یک بار فرار کرده بودم. بازگشت فقط ترسناک نبود، غیرقابل‌تحمل بود. برادرم گفت که دیگر بس است، ما را بی‌آبرو کردی. برگرد و ساکت باش.»
موسسه رائول والنبرگ، یک نهاد تحقیقاتی و دانشگاهی است که به نام دیپلمات سویدنی که در پایان جنگ جهانی دوم جان ده‌ها هزار یهودی و دیگر افراد در معرض خطر در مجارستان را نجات داد، نام‌گذاری شده است.
این موسسه همزمان با انتشار این گزارش که بر ضرورت فوری بازسازی ساختارهای حمایتی برای زنان افغان تاکید دارد، پژوهش دیگری را نیز با عنوان «زنان پیشگام اوزبیک در روند آموزشی در افغانستان» منتشر کرده است.