دیدار بی‌سابقه در کاخ سفید؛ ترامپ از فرمانده قدرتمند ارتش پاکستان پذیرایی کرد
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا روز چهارشنبه میزبان فیلد مارشال عاصم منیر، فرمانده ارتش پاکستان برای صرف ناهار در کاخ سفید بود. این اولین باری است که یک رئیس جمهور امریکا بدون همراهی مقامات ارشد غیرنظامی پاکستان، میزبان فرمانده ارتش این کشور در کاخ سفید می‌شود.
صرف نان چاشت ترامپ با عاصم منیر، نشان دهنده تقویت چشمگیر روابط امریکا و پاکستان است که در دوران ترامپ و سلفش جو بایدن تا حد زیادی رو به زوال رفته بود. بایدن و ترامپ به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای مقابله با چین، از هند حمایت کرده بودند.
مقامات و کارشناسان پاکستانی گفتند انتظار می‌رفت مارشال منیر ترامپ را تحت فشار قرار دهد تا وارد جنگ اسرائیل با ایران نشود و به دنبال آتش‌بس باشد. سفارت پاکستان در واشنگتن نماینده منافع ایران در ایالات متحده است، زیرا تهران با ایالات متحده روابط دیپلوماتیک ندارد.
رد نقش ترامپ در برقراری آتش‌بس میان هند و پاکستان
ترامپ در پاسخ به این سوال که از دیدارش با فرمانده ارتش پاکستان چه چیزی می‌خواست، به خبرنگاران در کاخ سفید گفت: «خب، من جلوی یک جنگ را گرفتم... من عاشق پاکستان هستم. فکر می‌کنم (نارندرا) مودی مرد فوق‌العاده‌ای است.»
او با اشاره به منیر گفت: «اما من جنگ بین پاکستان و هند را متوقف کردم. این مرد از طرف پاکستان، مودی از طرف هند و دیگران در متوقف کردن آن بسیار تاثیرگذار بودند.»
ترامپ ماه گذشته گفته بود که هند و پاکستان مسلح به سلاح هسته‌ای پس از آنکه او از آنها خواست به جای جنگ بر تجارت تمرکز کنند، دست از جنگ کشیدند.
اما ویکرام مصری، معاون وزیر امور خارجه هند گفت که آتش‌بس از طریق مذاکرات بین ارتش‌های هند و پاکستان و نه براثر میانجیگری ایالات متحده حاصل شده است.
پاکستان از واشنگتن به خاطر ایفای نقش میانجیگری تشکر کرده است.
شدیدترین درگیری‌ها در دهه‌های اخیر بین هند و پاکستان با حمله‌ای به گردشگران در ۲۲ اپریل در کشمیر هند آغاز شد که در آن ۲۶ نفر کشته شدند. دهلی نو این حادثه را به تروریست‌های تحت حمایت پاکستان نسبت داد، اتهامی که اسلام‌آباد آن را رد کرد.
مایکل کوگلمن، عضو ارشد اندیشکده بنیاد آسیا پاسیفیک، گفت که روابط بین هند و ایالات متحده که در سال‌های اخیر رونق گرفته است، در صورت ادامه اظهارات ترامپ در مورد نقشش در آتش‌بس، می‌تواند آسیب ببیند.
کوگلمن گفت: «برای دهلی، همه چیز به یک سوال قدیمی خلاصه می‌شود: چقدر می‌تواند همکاری امریکا و پاکستان را تحمل کند بدون اینکه این همکاری به روابط امریکا و هند آسیب برساند.»