آزی آزبرن، ستاره انگلیسی راک، در ۷۶ سالگی درگذشت
خانواده آزی آزبرن، خواننده سرشناس بریتانیایی و چهره افسانه‌ای موسیقی هوی‌متال، با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که این خواننده سرشناس بامداد سه‌شنبه در آرامش و در کنار خانواده‌اش در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
خانواده آزی آزبرن، خواننده سرشناس بریتانیایی و چهره افسانه‌ای موسیقی هوی‌متال، با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که این خواننده سرشناس بامداد سه‌شنبه در آرامش و در کنار خانواده‌اش در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
علت مرگ اعلام نشده، اما او در سال‌های اخیر با بیماری‌هایی از جمله پارکینسون و مشکلات نخاعی درگیر بود. مرگ آزبرن تنها سه هفته پس از آخرین کنسرتش در بیرمنگام، زادگاهش، رخ داد؛ کنسرتی با حضور گروه بلک سبث و ستارگان متال همچون متالیکا و گانز اند روزز.
آزبرن که با نام اصلی جان مایکل آزبرن در خانواده‌ای کارگری به دنیا آمده بود، با گروه بلک سبث در دهه ۱۹۷۰ به شهرت رسید. او با آهنگ‌های مشهوری چون پارانوید (Paranoid)، وار پیگز (War Pigs) و سبث بلادی سبث (Sabbath Bloody Sabbath) آغاز کرد. این آهنگ‌ها به همراه چندین آلبوم انفرادی، بیش از ۱۰۰ میلیون نسخه در جهان فروش کرد.
ریتم‌های خشن و مضامین تاریک آهنگ‌های او، از افسردگی و جنگ گرفته تا آخرالزمان، ویژگی کارش بود. سبک زندگی جنجالی‌اش، از ماجرای معروف به دندان گرفتن سر خفاش که از سوی یک هوادارش در صحنه اجرا پرتاب شد، تا مشکلات خانوادگی، او را به یکی از بحث‌برانگیزترین چهره‌های راک تبدیل کرد.
او همیشه اصرار داشت که فکر می‌کرده خفاش یک اسباب‌بازی است تا این که آن را دندان گرفت، متوجه اشتباهش شد و برای دریافت واکسین هاری به شفاخانه رفت. او بعدها گودی خفاش‌های برند خود را با سر قابل جدا شدن به فروش رساند.
آزبرن همواره هدف انتقاد گروه‌های محافظه‌کار و مذهبی بود که نگران تاثیر منفی موسیقی راک بر جوانان بودند. او به افراط و تفریط در سبک زندگی و ترانه‌هایش اذعان داشت، اما گزارش‌های اغراق‌آمیز مبنی بر اینکه او یک شیطان‌پرست واقعی است را به سخره می‌گرفت.
او در زندگی‌نامه‌ای که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد، گفت: «من در زندگی‌ام کارهای بدی انجام داده‌ام. اما شیطان نیستم. من فقط جان آزبرن هستم: یک بچه طبقه کارگر از آستون که شغلش در کارخانه را رها کرد و به دنبال خوش‌گذرانی رفت.»
او بعدها به دلیل اعتیاد از گروهش، بلک سبث، کنار گذاشته شد اما با آغاز فعالیت انفرادی و آلبوم «بلیزارد آو اوز» موفقیت دوباره‌ای را تجربه کرد.
او در دهه ۲۰۰۰ با برنامه تلویزیونی «آزبرن‌ها» محبوبیتی تازه یافت و در سال‌های پایانی عمر با بیماری و محدودیت‌های فیزیکی دست‌وپنجه نرم کرد.
