مهاجران میگویند که با بازگشت به افغانستان همه چیز خود را از دست دادهاند. برخی از آنها که برای ادامه تحصیل کودکان دختر خود به ایران پناه برده بودند، میگویند حالا فرزندان شان در حکومت طالبان حق آموزش ندارند.
به شهادت مخاطبان افغانستان اینترنشنال، افزایش ناگهانی تقاضا برای اجارهخانه باعث شده است قیمت کرایه مسکن در کابل سرسامآور شود. این معضل نهتنها مهاجران تازهوارد، بلکه خانوادههایی را هم که سالها در کابل زندگی کردهاند، تحت تاثیر قرار داده است.
مشاوران املاک میگویند که اجاره یک خانه سهاتاقه که سال گذشته ۱۰ هزار افغانی بود، حالا به ۲۰ هزار افغانی رسیده است.
این در حالی است که طبق آمار سازمان ملل، ۸۵ درصد از ۴۸ میلیون جمعیت افغانستان با کمتر از یک دالر در روز زندگی میکنند.
صدف، باشنده منطقه گلباغ گفت که «قبلا میتوانستیم در مناطق غیر متمرکز شهری و در حومه ولایت کابل با چهار تا پنج هزار افغانی خانهای پیدا کنیم ولی حالا با دوبرابر مبلغ نیز خانه پیدا نمیشود.»
او میگوید که مهاجران بازگشته از ایران فقط به دنبال یک سرپناه هستند و حتی قادر نیستند یک سقف بدون هیچ امکاناتی برای خودشان پیدا کنند.
در همین حال شهروند دیگری از غرب کابل در پیامی گفت: «از زمانی که مالکان دیدند مهاجران برمیگردند، اجارهها را دو برابر کردند.» او از اداره طالبان خواست تا برای خانهها نرخ تعیین کنند.
بحران مسکن تنها به پایتخت محدود نیست و بسیاری از مهاجران در کلان شهرهای دیگر افغانستان نیز پس از اخراجهای اجباری دریافتن خانه مناسب و ارزان مشکل دارند.
نهادهای ناظر میگویند شهر کابل که پیش از این نیز با فقر، بیکاری و کمبود امکانات شهری روبهرو بود با افزایش مشکلات زیستمحیطی و کوچک شدن اقتصاد کشوری ظرفیت پذیرش بازگشت صدها هزار مهاجر را ندارد.
در حالیکه ساکنان و فعالان حوزه مسکن خواستار مداخله حکومت طالبان برای کنترول بازار اجاره هستند، شهرداری کابل تحت اداره این گروه به خبرگزاری فرانسه گفت که بحران مسکن در پایتخت وجود ندارد.
شهروندان کابل میگویند که با اجرای طرحهای شهرسازی و تخریب خانههای قدیمی، امکان دسترسی به مسکن برای قشرهای آسیبپذیر سختتر شده است.