به گزارش رویترز، سلیمان العبید، فوتبالیست فلسطینی، به‌دلیل مهارتش «پله فلسطین» لقب گرفته بود. او می‌خواست تا ٥٠سالگی در میدان بماند؛ اما این رؤیا ده سال زودتر و به گفته خانواده‌اش با اصابت گلوله تانک اسرائیلی پایان یافت؛ هنگامی که در صف دریافت کمک غذایی در جنوب غزه ایستاده بود.
دواء العبید، همسر او، اکنون شورت شماره ۱۰ آبی‌وسفیدی را که شوهرش در باشگاه «الشاطی» بر تن می‌کرد، در دست دارد؛ یکی از معدود یادگاری‌هایی که از این مهاجم ۴۱ ساله باقی مانده است. خانه آنان پیش‌تر در یک بمباران ویران شده و حالا او و پنج فرزندش در یک خیمه میان خرابه‌های غزه زندگی می‌کنند.
به گزارش رویترز، العبید که سال‌ها برای تیم ملی فلسطین و باشگاه‌های غزه بازی کرده بود، این هفته بار دیگر خبرساز شد؛ آن‌هم پس از آن‌که محمد صلاح، ستاره لیورپول، از اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) به‌خاطر بیانیه‌ای که بدون اشاره به علت مرگ العبید منتشر شده بود، انتقاد کرد. صلاح در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: «می‌توانید بگویید او چگونه، کجا و چرا مُرد؟»
فدراسیون فوتبال فلسطین اعلام کرده است که العبید در حمله نیروهای اسرائیلی و در زمان انتظار برای دریافت کمک، جان باخته است. خانواده‌اش می‌گویند علت مرگ، شلیک گلوله تانک بوده است. سخنگوی ارتش اسرائیل، ناداو شوشانی، در واکنش به صلاح گفته که «در بررسی اولیه، هیچ گزارشی از حادثه‌ای مربوط به سلیمان العبید پیدا نکرده‌ایم و برای بررسی بیشتر به جزئیات نیاز داریم.»
در ادامه گزارش رویترز آمده که العبید در زمان آغاز جنگ اسرائیل و حماس در اکتبر ۲۰۲۳ هنوز برای تیم باشگاهی خود در غزه بازی می‌کرد. جنگ با حمله حماس به جنوب اسرائیل ـ که به گفته مقام‌های اسرائیلی موجب کشته شدن بیش از ۱۲۰۰ نفر شد ـ آغاز شد و اسرائیل در پاسخ، نوار غزه را ویران کرد. تاکنون بیش از ۶۱ هزار فلسطینی جان باخته‌اند و بسیاری دیگر در اثر گرسنگی یا کمبود منابع در خطر مرگ‌اند.
همسر العبید می‌گوید: «او حتی در میان بحران جنگ، زیر باران راکت و گلوله، هرگز تمرین را ترک نکرد. هر روز به زمین می‌رفت، دوستانش را جمع می‌کرد و بازی می‌کرد.» فدراسیون فوتبال فلسطین می‌گوید صدها ورزشکار و مسئول ورزشی در حملات اسرائیل کشته شده‌اند و اکثر تأسیسات ورزشی نیز نابود شده است.
هواداران فوتبال در غزه می‌گویند یاد العبید نه با مرگ خشونت‌بارش، بلکه با میراث ورزشی‌اش زنده خواهد ماند. حسن البلاوی، یک هوادار فوتبال، او را چنین توصیف می‌کند: «کودکان او را آنری و پله فلسطین صدا می‌زدند. او در زمین مانند غزال می‌دوید و دیدنش برای همه هواداران فوتبال لذت‌بخش بود.»
