نیویارک تایمز: امدادگران مرد در مناطق زلزله‌زده از کمک به زنان خودداری کردند
شماری از زنان زلزله‌زده در کنر به نیویارک‌تایمز گفتند که امدادگران مرد، مردان و کودکان زخمی را نجات دادند، اما زنان و دختران خون‌آلود را نادیده گرفتند.
شماری از زنان زلزله‌زده در کنر به نیویارک‌تایمز گفتند که امدادگران مرد، مردان و کودکان زخمی را نجات دادند، اما زنان و دختران خون‌آلود را نادیده گرفتند.
یک امدادگر در روستای مزاردره در ولسوالی نورگل کنر، گفت که امدادگران مرد از بیرون کشیدن زنان از زیر آوارها خودداری کردند و زنان ساعت‌ها در زیر آوارها ماندند تا شاید زنان روستاهای دیگر به کمک بیایند.
عایشه، ۱۹ ساله، از ولایت کنر به نیویارک تایمز گفت: «هیچ‌کس به زنان کمک نکرد، نپرسید چه نیاز دارند و حتا به ما نزدیک هم نشد.»
او گفته تقریبا چهار روز پس از زلزله حتا یک امدادگر زن نیز به روستای او نیامده بود. او گفت: «خدا مرا و پسرم را نجات داد. اما بعد از آن شب فهمیدم که زن بودن در این‌جا یعنی ما همیشه آخرین کسانی هستیم که دیده می‌شویم.»
تهذیب الله، یک امدادگر مرد در مزاردره کنر، گفت: «احساس می‌شد زنان نامرئی اند، مردان و کودکان درمان می‌شدند، اما زنان جدا نشسته بودند و منتظر کمک بودند.»
او افزود در صورت عدم حضور خویشاوند مرد، امدادگران مجبور بودند اجساد زنان را با گرفتن لبه‌های لباس شان بیرون بیاورند تا تماس فیزیکی برقرار نشود.
پیشتر، منابع پزشکی افغانستان اینترنشنال گفتند که طبق آخرین آمار شفاخانه حوزه‌ای ننگرهار، تاکنون هزار و ۷۰ زخمی به این مرکز منتقل شده که تنها ۱۲۵ نفر آن زن اند. منابع می‌گویند که شمار زخمیان زن بالاست، اما کمتر انتقال پیدا می‌کنند.
بیشتر بخوانید: زنان در کنر زلزله‌زده به علت قوانین طالبان کمتر به شفاخانه انتقال می‌یابند
سوزان فرگوسن، نماینده ویژه سازمان ملل در امور زنان افغان، در بیانیه‌ای گفت: «زنان و دختران بار دیگر بیشترین رنج این فاجعه را خواهند کشید، بنابراین باید اطمینان حاصل کنیم که نیازهای آنان در محور واکنش و بازسازی قرار گیرد.»
چندین پزشک، امدادگر و زن زلزله‌زده گفته‌اند که پس از وقوع زلزله در شرق افغانستان، زنان بیش از دیگران آسیب دیدند و بی‌توجهی امدادگران و طرد آن‌ها، رنج‌شان را تشدید کرده است.
افغانستان با کمبود شدید کادر درمانی، به‌ویژه پزشکان و امدادگران زن، روبه‌رو است. این وضعیت با تسلط طالبان بر افغانستان بحرانی‌تر شده است.
سال گذشته طالبان آموزش زنان در رشته‌های پزشکی را ممنوع کرد؛ ممنوعیتی که بحران سلامت کشور را تشدید کرده و پس از زلزله، کمبود زنان متخصص بیش از پیش نمایان شد.
از یک‌سو هنجارهای فرهنگی محدودکننده در افغانستان و از دیگرسو سیاست‌های سخت‌گیرانه طالبان، تنها به مردان نزدیک خانواده به‌شمول پدر، برادر، شوهر یا پسر اجازه می‌دهد به زن دست بزنند. این محدودیت‌ها زنان و دختران زلزله‌زده را در معرض آسیب‌پذیری بیشتری قرار داده است.
خبرنگار نیویارک تایمز که یک روز پس از زلزله به روستای مزاردره ولسوالی نورگل کنر رفته، می‌گوید که هیچ زنی را در میان تیم‌های پزشکی، امدادی یا بشردوستانه ندیده است.
او همچنین گفته که در شفاخانه ولسوالی نورگل نیز هیچ کارمند زن وجود نداشته است.
با این‌حال سه روز پس از وقوع زلزله مرگبار در شرق افغانستان، شمار اندکی از پرستاران و امدادگران زن به مناطق زلزله‌زده رسیدند.
سخنگوی وزارت صحت طالبان کمبود کارکنان زن در مناطق زلزله‌زده را رد کرده و گفته است: «در شفاخانه‌های کنر، ننگرهار و لغمان، بیشترین تعداد داکتران و پرستاران زن برای درمان زخمیان زلزله کار می‌کنند.»
