براساس این گزارش که روز پنجشنبه، ۱۰ میزان ۱۴۰۴ منتشر شد، فقر و بحران اقتصادی درحال افزایش است و طالبان در مهار بحران اقتصادی و فقر گسترده ناکام بوده است.
بر اساس این گزارش، کاهش کمکهای جهانی و خروج موسسات بینالمللی امدادرسان بار سنگینی بر دوش افغانهای آسیبپذیر، بهویژه زنان و دختران، تحمیل کرده است.
گروه بینالمللی بحران تاکید کرد که تا زمانی که طالبان در زمینههایی مانند حقوق زنان انعطاف نشان ندهند، وضعیت اقتصادی رو به وخامت خواهد رفت.
با این حال، گزارش خاطرنشان میکند که برخی رهبران عملگرای طالبان اذعان دارند تا زمانی که رهبران مذهبی مانع آموزش دختران و زنان شوند، اقتصاد افغانستان پیشرفت نخواهد کرد.
این نهاد به گزارشها درباره «انحراف کمکها» اشاره کرده و نوشت که کشورهای غربی به دریافتکنندگان کمک در داخل افغانستان مشکوک هستند. در جلسات خصوصی، اهداکنندگان، کارکنان سازمان ملل و سازمانهای غیردولتی را به «همدردی با طالبان» متهم کردهاند.
گزارش همچنین از نبود شفافیت در بودجه طالبان خبر داده است. گروه بحران مینویسد که مقامات طالبان در کابل به دلیل بازنگری تمام قوانین و مقررات به ارث رسیده از دولتهای پیشین توسط علمای دینی برای انطباق با اصول اسلامی، در تدوین برنامههای اقتصادی با مشکل مواجه هستند.
گروه بینالمللی بحران گفت که تمرکز قدرت در دست هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، در قندهار و عدم تصمیمگیری کلان اقتصادی توسط مقامات این گروه در کابل، به نبود شفافیت افزوده است.
گروه بحران به نقل از یک سرمایهگذار افغان نوشت که طالبان پیشنهاد سخاوتمندانهای برای سرمایهگذاری در معادن به او ارائه کردند، اما او به دلیل نبود اطمینان و شفافیت از سرمایهگذاری خودداری کرد و دفاتر خود را در کابل و برخی ولایتها بست.
این گزارش میافزاید که اهداکنندگان خارجی، نبود شفافیت و پاسخگویی را مانعی برای همکاری با طالبان میدانند. با این حال، طالبان به خارجیهایی که از آنها میخواهند اصلاحات بیاورند، با تمسخر میبینند.
گزارش همچنین فاش میکند که طالبان در اواخر سال ۲۰۲۴ بهطور جدی به اخراج همه سازمانهای غیردولتی خارجی از افغانستان فکر کردند و با توجه به گزارشهای انتقادی ماموریت سازمان ملل (یوناما)، نقش این ماموریت را نیز زیر سؤال بردند.
گروه بینالمللی بحران با توجه به سیاستهای طالبان پیشبینی کرد که افغانستان منزویتر خواهد شد. این نهاد تاکید کرد که ریشه بحران اقتصادی و انزوای افغانستان به سیاستهای رهبران طالبان در قندهار بازمیگردد، که به جای گسترش روابط با جهان، خواستار کاهش آن هستند.