برنامه توسعه سازمان ملل پنجشنبه، ۲۴ میزان در گزارشی نوشت که مصرف انرژی ملی در افغانستان با ۷۰۰ کیلووات ساعت سرانه سالانه، دستکم ۳۰ برابر کمتر از میانگین جهانی است.
این دفتر سازمان ملل تاکید کرد که افغانستان به شدت به انرژی بیشتری برای تقویت و رشد اقتصادی نیاز دارد، اما ظرفیت تولید محلی آن بسیار کمتر از حد مورد نیاز است.
هزینه بلند برق وارداتی و زیرساختهای ضعیف برق، عمدتا سبب تاریکی و خاموشی دستگاههای ضروری، اختلال در خدمات حیاتی مانند مراقبتهای بهداشتی و توقف توسعه بخش خصوصی شده است.
در گزارش برنامه توسعه ملل متحد آمده است که بدون سرمایهگذاری سریع در فناوریهای سبز، بهویژه نیروگاههای خورشیدی در مقیاس مگاوات، افغانستان نمیتواند شاهد رشد اقتصادی سریع باشد. همچنین با ادامه این وضعیت، خطرات زیستمحیطی بهطور روزافزونی افزایش خواهد یافت.
به گزارش سازمان ملل، افغانستان ظرفیتها بزرگی برای گذار به انرژیهای تجدیدپذیر دارد. با ظرفین تخمینی ۲۲۲ گیگاوات ظرفیت انرژی خورشیدی و ۶۷ گیگاوات ظرفیت انرژی بادی، این کشور میتواند به طور پایدار نیازهای رو به رشد انرژی خود را برآورده کند.
آزادسازی این ظرفیتها نیازمند اقدامات جسورانه پالیسیمحور و سرمایهگذاری استراتژیک است.
برنامه توسعه سازمان ملل نوشت که از سال ۲۰۲۱، تاکنون با همکاری شرکایی مانند دولت چاپان، اتحادیه اروپا و آژانسهای مختلف ملل متحد، گامهای مهمی را در بخش انرژی افغانستان برداشته است. این برنامه تصریح کرد که در این بازه زمانی هزاران سیستم خورشیدی و هیبریدی آبی-خورشیدی را در نقاط مختلف کشور نصب کرده است که حدود ۳.۷ میلیون افغان را تحت پوشش قرار میدهد.
انرژی افغانستان عمدتا از طریق کشورهای آسیای میانه تامین میشود. برق افغانستان دستکم در بیش از دو دهه پسین از طریق کشورهای همسایه تامین شده است.
شرکت ملی برشنا، تحت کنترول طالبان طی قراردادهایی خرید برق را با این کشورها امضا کرده و برق وارداتی را با قیمت هنگفتی به شهروندان میفروشد.
اما میزان برق وارداتی هرگز برای رفع نیازهای مردم و شرکتهای تولیدی کافی نبوده است. در حال حاضر بسیاری از شهروندان در پایتخت و دیگر ولایتهای کشور از کمبود برق شکایت دارند.