پژوهش جدید نشان می‌دهد که بوسیدن رفتار بسیار کهن در میان میمون‌های بزرگ بوده و احتمالا ۲۱ میلیون سال پیش در نیاکان مشترک آن‌ها تکامل یافته است. براساس این پژوهش که در مجله «رفتار انسان و تکامل» منتشر شد انسان‌های اولیه از جمله نئاندرتال‌ها نیز به احتمال زیاد یکدیگر را می‌بوسیدند.
دانشمندان در این پژوهش که روند تکامل بوسیدن را بررسی کرده‌اند، دریافتند که نیاکان انسان و میمون‌های بزرگ، لب‌های خود را با شریک‌های جنسی‌شان تماس می‌دادند.
براساس این پژوهش این رفتار در نیاکان مشترک انسان، شامپانزه‌ها، بونوبوها و اورانگوتان‌ها وجود داشته است.
تیم پژوهشی، بوسیدن را به عنوان «تماس دهانی غیرتهاجمی با حرکت لب‌ها و بخش‌هایی از دهان، بدون انتقال غذا» تعریف کرده است.
پژوهشگران معتقدند که بوسیدن با وجود خطر انتقال بیماری، می‌تواند نقش‌های متنوعی از جمله ارزیابی جفت، ایجاد پیوند عاطفی، کاهش تنش اجتماعی و پیش‌نوازش، داشته باشد.
ماتیلدا بریندل، نویسنده اصلی پژوهش و زیست‌شناس تکاملی در دانشگاه آکسفورد، بوسیدن را یک «معمای تکاملی» توصیف می‌کند. به گفته او بوسیدن ممکن است خطراتی مانند انتقال بیماری به همراه داشته باشد، در حالی‌که هیچ مزیت آشکاری برای تولید مثل یا بقا ارائه نمی‌دهد.
آدریانو ریس ا لامیرا، روان‌شناس تکاملی که در این پژوهش مشارکت نداشته است، می‌گوید بوسیدن چیزی فراتر از تماس دهان با دهان است و این مطالعه توضیح کافی درباره اینکه انسان‌ها چگونه و چرا به شکل امروزی می‌بوسند ارائه نمی‌دهد.
پژوهشگران همچنین تاکید کرده‌اند که داده‌ها درباره بوسیدن در حیوانات غیر از میمون‌های بزرگ، محدود است و برای درک بهتر تکامل این رفتار، نیاز به مطالعات بیشتری وجود دارد.
