طالبان به تازگی سینمای آریانا در چهارراهی پشتونستان (فواره آب) کابل را ویران کرد و گفت به جای سینمای آریانا یک «ساختمان مدرن» میسازد.
این سینما در جریان جنگهای داخلی در دهه نود میلادی ویران و غارت شد و در دورهٔ نخست حاکمیت طالبان، که هرگونه سرگرمی را ممنوع کرده بودند، به حال خود رها شد.
اما در سال ۲۰۰۴، این سینما پس از یک بازسازی گسترده که بهدست معماران فرانسوی ژان-مارک لالو و فِرِدریک نامور انجام شد، دوباره گشایش یافت. هزینه این پروژه را انجمنی به نام «یک سینما برای کابل» جمعآوری کرد. نهادی که ریاست آن را کلود للوش، کارگردان فرانسوی و برندهٔ نخل طلای جشنوارهٔ کن برای فیلم «یک مرد و یک زن»، بر عهده داشت.
رنو دونودیو دو وابر، وزیر فرهنگ وقت فرانسه، بههمراه چندین کارگردان دیگر، برای افتتاح سالن جدید ۶۰۰ نفره با صندلیهای سرخرنگ و قالیهای افغانی، در ۲۳ می ۲۰۰۴ به کابل سفر کرده بودند.
در همان سال یک فیلم عتیق رحیمی، کارگردان مشهور افغانستان در سینمای آریانا به نمنایش درآمد.
عتیق رحیمی گفت که آریانا یکبار در جنگهای داخلی ویران شده بود، اما ویرانی امدفعه «بدتر» بود. زیرا آن را به نام «مدرنیته» حذف میکنند. مدرنیتهای «بیروح، بدون تصویر و بدون سکوت مشترک در تاریکی».
سینمای آریانا که در دهه ۱۹۶۰ میلادی ساخته شد، از محبوبترین مکانهای فرهنگی کابل بود و بسیاری از شهروندان پایتخت فیلمهای مطرح جهان را در آن تماشا میکردند.
یک شهروند ۶۵ ساله کابل که به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود، نیز به خبرگزاری فرانسه گفت: «خبر تخریب سینمای آریانا قلبم را شکست. ما خاطرات زیادی از این سینما داشتیم.»
او افزود که در دهه ۱۹۷۰ فیلمهای هندی و ایرانی نمایش داده میشد و بعدها فیلمهای روسی، انگلیسی، فرانسوی و دیگر آثار اروپایی نیز به پرده میرفت.