انس حقانی، یک عضو ارشد گروه طالبان از جنگجویان طالبان خواسته است که به عفو عمومی پابند بمانند . او هشدار داده است که هیچ نظامی با ظلم و زورگویی باقی نمیماند. آقای حقانی در جریان یک گردهم آیی در لوگر گفت بسیاری گروههای که در میدان جنگ پیروز شده، میدان سیاست را باختهاند.
این چهره طالبان که هر از گاهی شعر نیز میگوید در صحبتی به مناسبت ششم جدی، سالروز تهاجم ارتش سرخ پیشین به افغانستان در لوگر گفت فاتحان میدان جنگ در میدان سیاست ناکام شده و قدرت به دست کسانی افتاده که به گفته او ارادهای از خود نداشتهاند.
آقای حقانی با توجه به تشکیل حکومت سرپرست طالبان در این گردهم آیی همچنین گفت کسی که در خود اهلیت نمیبیند، حقوق دیگران را تلف نکند و جایگاه خود را به دیگران واگذار کند.
او گفته است کسانی که شایستگی ندارند نباید در موقفهای حکومتی کار کنند و بگذارند افراد شایسته به مردم خدمت کنند.
در کابینه طالبان به جز فرماندهان و رهبران ارشد طالبان هیچ چهرهی بروکرات دیده نمیشود. هرچند این گروه از کارمندان اداری وزارتخانهها و دیگر ادارات خواسته که سر کار شان برگردند.
بسیاری به این باورند که طالبان برای پیشبرد امور به خصوص در بخش مالی و بانکی به این کارکنان کارکشته نیاز دارد.
در کنار عدم پرداخت حقوق هزاران کارمند اداری، از جمله بخش صحت و معارف، چگونگی برخورد طالبان با آنها نیز همیشه مطرح سوال بوده است.
روز دوشبنه آقای حقانی از مسوولان طالبان خواست تا جلو ظلم و زورگویی را بگیرند و به کارمندان نظام قبلی نیز به چشم حقارت نبینند.
فرهاد دریا در صفحه فیسبوک خود نوشته است که تصمیم گرفته بود چیزی ننویسد که به نحوی، توجیه سیاستبازی شود، اما وقتی از فرط ستم و بیعدالتی فریاد یک ملت به آسمان بلند میشود، دیگر کار از سیاست گذشته است و باید فراتر از عناوین فیشنی و گپهای دهنپُرکُن، با مردم همصدا شد.
این خواننده محبوب افغانستان با انتقاد از جو خفقان حاکم بر افغانستان نوشته است: مدتیاست تمام ولایات کشور زیر یوغ ظلم، جهل و بربریت زندگی میکنند. بُردنبُردن و کشتنکشتن است. عزیزان مردم، یکی یکی در تاریکی گم میشوند و صدای کسی نمیبرآید. او مینویسد دیگر صدای رسانهها نیز در گلو خفه شده و جهان چیزی نمیشنود، نمیبیند.
فرهاد دریا میگوید این ستم اینک سراسری شده و مردم عزیزان خود را در ننگرهار، قندهار، کابل، هرات، بامیان … خاموشانه به خاک میسپارند و از وحشت حاکم بر فضای کشور، حتا اشک خودشان را هم در گوشهی به تنهایی میریزند تا با سرنیزه و تفنگ حاکمان، مواجه نشوند.
او که مثل بسیاری از شهروندان از وضعیت موجود در افغانستان به ستوه آمده مینویسد: روزی میرسد که این گریه، صدا میشود، فریاد میشود و به صورت اعتراض بلند میشود و از تفنگ هم نمیترسد!
فرهاد دریا میگوید: اینک آن گریه به صورت فریاد اعتراض انسانی در برابر بربریت، از گلوی مردم پنجشیر بلند شده، که سخت تحسین برانگیز و امیدوار کننده است!
این خواننده برجسته افغانستان در پایان با تمجید از حرکت اعتراضی زنان و مردان در پنجشیر نوشته است:
صدای تان رسا و گامهای تان استوار باد، پنجشیریان شریف! شما درین مبارزه تنها نیستید. از بامیان تا قندهار و کابل هرات و کندز … با شمایند. دردهای مان مشترک است؛ فریادهای مان را هم مشترک میکنیم.
