در حالی که افغانستان درگیر بدترین بحران اقتصادی شده، معاون سیاسی رییسالوزرای طالبان میگوید رژیم این گروه برنامههای زیادی برای بازسازی کشور دارد. مولوی عبدالکبیر در دیدار با جمعی از بزرگان قوم صافی توضیح نداد که آنها با کدام پول و چگونه میخواهند افغانستان را بازسازی کنند.
او در دیدار با شماری از بزرگان قوم صافی از ولایتهای پروان، کاپیسا، ننگرهار، لغمان گفته که "مردم بالای نظام حق دارند و این گروه آماده همکاری با مردم است."
رهبران طالبان در حالی از بازسازی افغانستان و امنیت و رفاه مردم حرف میزنند که اقتصاد کشور عملا فروپاشیده و فقر و بیکاری دامنگیر بخش بزرگ از جمعیت افغانستان شده است.
در مدت پنج ماهی که از تسلط طالبان بر افغانستان میگذرد به استثنای موارد کوچک از شروع مجدد راهسازی در برخی ولایات، پروژههای بزرگ ملی عملا متوقف است و از دید بسیاری، چشمانداز آینده کشور تیره و تار است.
بعید به نظر میرسد در شرایطی که میلیاردها دالر از سرمایه افغانستان در بانکهای خارجی مسدود است و کمکهای عمرانی جامعه بینالمللی قطع شده ، طالبان حتا بتواند از تامین مایحتاج کارمندان و جنگجویان خودش برآید چه رسد به طرح و اجرای برنامههای بازسازی افغانستان.
سازمانهای بینالمللی اعلام کردهاند نظام مالی و بانکی افغانستان در چند قدمی فروپاشی است و سر پا نگهداشتن آن نیاز به تزریق پول و افزایش نقدینگی در این بانکهای این کشور دارد.
بند امیر در حدود سه هزار متر بالاتر از سطح دریا و در فاصله چند ساعت رانندگی از محل پیکرههای بودای بامیان، سالانه هزاران بازدیدکننده را به خود جذب میکرد.
اما همه چیز پس از سقوط حکومت پیشین تغییر کرد. با سرنگونی حکومت تحت حمایت غرب در کابل در ماه آگست،کمکهای خارجی هم قطع شد و اقتصاد افغانستان به بحران فرو رفت.
سیدرضا، راهنمای گردشگری که اتاقهایی را نیز به بازدیدکنندگان اجاره میدهد، میگوید: "قبلاً خیلی خوب بود، در زمستان برنامهها و مسابقات اسکی برگزار میشد."
او میافزاید: "در زمستان و بهار گردشگران زیادی میآمدند، اما از زمانی که طالبان آمدهاند، در چهار ماه گذشته هیچ توریستی در بند امیر ندیدهایم."
ولایت بامیان یکی از مکانهای نادری بود که از درگیریهایی که در ۲۰ سال گذشته بخشهای زیادی از افغانستان را متلاشی کرد، مصون ماند. این ولایت فرهنگ نسبتاً لیبرال را گسترش داد که در آن ورزشهای کوهستانی نقش مهمی داشتند.
زنان و مردان اسکیباز و بایسکلسوار در شیبها و جادهها و همچنین هزاران گردشگر که از زیباییهای طبیعی لذت میبردند، چشماندازی از آرامش بیدغدغه را در تضاد کامل با خشونت در جاهای دیگر ارایه میداد.
رضا میگوید: "بند امیر یک مکان گردشگری است؛ دریاچههای زیبا و آب و هوای دلپذیری دارد، مردم از گذراندن وقت در اینجا لذت میبردند."
بند امیر در سال ۲۰۰۹ به عنوان پارک ملی افغانستان اعلام شد.اگرچه بامیان به طور کلی فقیر و توسعه نیافته باقی مانده است، گردشگری که در طول سالهای جنگ ادامه داشت، نشانههای روشنی از رونق در روستای کوچک کنار دریاچه به جای گذاشته است.
به گفته رضا زندگی ۷۰ تا ۸۰ خانوار ساکن در روستای بند امیر به طور کامل وابسته به گردشگری است.
در هفتههای پس از آمدن طالبان، دو بار تصاویری از بامیان در رسانهها و شبکههای اجتماعی منتشر شد.
بار اول جنگجویان طالبان، مسلح به تفنگ و راکت آر پی جی، سوار بر قایقهای رکابی در دریاچه بند امیر جولان میدادند.
بار دوم زمانی بود که ویدیویی از تیراندازی مستقیم افراد مسلح این گروه به حفرههای خالی پیکرههای بودا منتشر شد. حفرههای برجای مانده از انفجار دو پیکره ارزشمند بودا به دست این گروه در ماه مارچ ۲۰۰۱.
اشرف غنی و شماری از مقامهای حکومت پیشین پیشتر گفتهاند که جنگجویان طالبان در اطراف ارگ ریاستجمهوری جابه جا شده بودند و قصد حمله به ارگ و کشتن رییسجمهور را داشتند.
اما ملا برادر در این مصاحبه گفت با آنکه طالبان اعلام کرده بود که قصد ورود مسلحانه به کابل را ندارد اما پس از فرار اشرف غنی، داراییهای مردم و وسایل ادارات دولتی در معرض غارت افراد سوءاستفاده جو قرار گرفت و طالبان مجبور شد وارد کابل شود و کنترل را بهدست گیرد.
معاون رئیسالوزرای کابینه موقت طالبان بحران اقتصادی را به دلیل تغییر نظام، طبیعی دانست و به رسمیت نشناختن حکومت طالبان از سوی جامعه جهانی را عقدهمندانه و ظالمانه خواند.
او ادعا کرد که طالبان طی چهار ماه گذشته امنیت را در سراسر افغانستان به گونه کامل تامین کرده است.
معاون رییسالوزرای طالبان گفت که مساله به رسمیت نشناختن طالبان موجب بروز مشکلات خواهد شد و از کشورهای خارجی خواست که در این زمینه تجدید نظر کنند.
او در بخشی از مصاحبه با تلویزیون ملی گفت که طالبان تصمیم گرفته است با ورود چهرههای حکومت پیشین، نظام طالبان را بدنام نکند.
ملا برادر از رهبران با نفوذ طالبان است که رهبری مذاکرات صلح با امریکا در دوحه را به عهده داشت. او در هنگام سقوط کابل، در دوحه بود.
از او به عنوان بخت اول ریاست حکومت طالبان نام برده میشد، اما در کابینهای که پس از حضور این گروه در کابل تشکیل شد، مقام ریاستالوزرا به ملا حسن آخند رسید و ملا برادر معاون او شد.
در کابینه سرپرست طالبان، پستهای مهم و حساس به شبکه حقانی رسید و آن عده از رهبران طالبان که رابطه بهتری با غرب داشتند، نسبتاً به حاشیه رانده شدند.
گزارشهایی از درگیری فیزیکی میان ملا برادر و خلیل حقانی، از اعضای ارشد شبکه حقانی در ارگ منتشر شد. هرچند طالبان و خود ملا برادر این درگیری را تکذیب کردند، اما او چند هفته در قندهار ماند و از حضور در کابل، حتی دیدارهای رسمی خودداری کرد.
