شماری از مقامهای سابق بریتانیا در مقالهای برای روزنامه گاردین، گفتهاند برای جلوگیری از فاجعه انسانی در افغانستان، جامعه بینالمللی باید به فراخوان کمک ۵ میلیارد دالری سازمان ملل لبیک بگوید. آنها همچنین خواهان حفظ نظام مالی افغانستان از جمله پرداخت معاش کارمندان ملکی شدند.
از سرگیری حمایت فنی از بانک مرکزی افغانستان برای جلوگیری از سقوط اقتصادی و همچنین آزادسازی محدود و مدیریت شده ذخایر ارزی افغانستان بخش دیگر از خواست این گروه است.
حمایت از صندوق بازسازی افغانستان به عنوان مکانیزم قابل اعتماد برای کمکهای جامعه بینالمللی بخشی از پیشنهادات این گروه است. البته با این شرط که پول این صندوق به دست طالبان نیفتد.
نویسندگان این مطلب گفتند که تمام این موارد باید با حفظ سیاست عدم شناسایی طالبان تعقیب شود.
این کارشناسان امنیتی و سیاسی که قبلا در پستهای مهم دولتی کار کردهاند میگویند که وضعیت موجود افغانستان را در وضعیتی قرار داده که در ۴۰ سال گذشته سابقه نداشته است.
آنها هشدار میدهند که فروپاشی اقتصادی به مرگ و رنج بسیاری منجر خواهد و خطر تروریزم و مهاجرت جمعی را در این کشور بهدنبال خواهد داشت.
این نویسندگان کمک ۲۸۶ میلیون پوندی بریتانیا را مهم اما ناکافی میدانند.
آنها خواهان برگزاری کنفرانس بینالمللی کمک به افغانستان شده و گفته اند که بین دو نوع کمک باید فرق گذاشت: پولی که برای آوردن فشار سیاسی بر طالبان میتوان از دادن آن خودداری کرد، مثل پولی که برای ساخت جاده، بند آب و غیر استفاده میشود؛ و پولی که نهادهای دولتی را قادر میکند عرضه خدمات اولیه را ادامه دهند و مانع فروپاشی اقتصادی شوند.
این سبک زندگی لوکس یا لاگژری برای پویان مختاری عجیب نیست؛ اما وقتی کمره موبایل به طرف دیگر حاضران اطراف میز چرخید، چهرهایی نمایان شد که خبر آن مانند بمب در میان کاربران افغان شبکههای اجتماعی منفجر شد:
انابل، کلب از ما بهتران
اگر کسی بخواهد در شهری مثل لندن به تفریح شبانه برود، گزینههای زیادی دارد. خیابانهای مرکزی این شهر پر است از کلبها و بارهایی که به خصوص در شبهای آخر هفته، مملو از جوانان دختر و پسر درحال غذا و شراب خوردن یا رقصیدن و آواز خواندن است.
آدمهای پولدار، سرمایهداران و سلبریتیها اما، به هر کلبی نمیروند. آنها با آدمهایی از جنس خودشان پارتی میکنند و به کلبهای مخصوص میروند.
انابل در محله اعیانی میفر لندن، یکی از آن کلبهای لوکس و گرانقیمت است که هر کسی اجازه ورود به آن ندارد. این کلب خصوصی است و اعضای مشخصی دارد؛ کسانی که از پس پرداخت حق عضویت سالانه این کلب برمیآیند.
اعضای کلب انابل، در هنگام ثبتنام ۱۷۵۰ پوند (معادل ۲۳۶ هزار افغانی) و برای تمدید عضویت، سالانه ۳۲۵۰ پوند (حدود ۴۴۰ هزار افغانی) میپردازند.
اعضای جدید، فقط با معرفینامه اعضای قبلی پذیرفته میشوند. به این ترتیب، حتی اگر کسی از پس پرداخت این هزینه برآید، باید از سوی یک عضو قبلی کلب، تایید شده باشد.
این پول فقط برای اجازه ورود به کلب است و برای استفاده از غذا و مشروب، پول جداگانه پراخت میشود. در سایت کلب انابل، قیمت غذا و نوشیدنی نوشته نشده، اما میتوان حدس زد در کلبی که پاتوق میلیونرها و میلیاردرهاست، هزینه غذا و شراب، باید چند برابر کلبها و بارهای معمولی باشد.
کلب انابل Dress Code دارد و اعضای کلب باید لباس شیک و آراسته بپوشند.
انابل در سال ۱۹۶۳ در زیرزمینی یک قمارخانه (کازینو) در محله سوهوی لندن افتتاح شد. صاحب فعلی انابل، ریچارد کیرینگ، این کلب را در سال ۲۰۰۷ به قیمت ۹۷ میلیون پوند (در آن زمان ۱۹۴ میلیون دالر) خرید و ۱۱ سال بعد در سال ۲۰۱۸، آن را از سوهو به محله گرانقیمت میفر منتقل کرد.
میفر محلهای شیک و اعیاننشین در وستاِند لندن است؛، این محله زادگاه الیزابت دوم، ملکه بریتانیاست.
"ما با کلاسیم، شما حسادت نکنید"
دیوه پتنگ، از همراهان جنرال خوشحال سعادت در این پارتی گرانقیمت، تایید کرده است که انابل جای هر کسی نیست.
او در پاسخ به واکنشها به انتشار تصاویر پارتی گرانقیمت حامیان ثروتمند رییسجمهور فراری افغاستان در لندن در استوری اینستاگرامش نوشت: انابل یک رستوران (کلب) مخصوص اعضاست. فقط سلبریتیها و آدمهای باکلاس میتوانند به این کلب بروند.
خانم پتنگ میگوید که یکی از گرانترین کلبهای خصوصی پایتخت بریتانیا و پاتوق گرانقیمت میلیونرها و سلبریتیها جایی است که او، خانواده و دوستانش معمولاً در آن غذا میخورند. او از منتقدان خود که آنها را “سطح پایین” خوانده، میخواهد که حسادت نکنند و آنها هم این کلب را امتحان کنند.
شاید خانم پتنگ متوجه نبوده باشد که بیشتر واکنشها، از افغانستان تحت سلطه طالبان بوده است،؛ جایی که به گواه سازمان ملل متحد، فقط دو درصد از مردم آن غذای کافی برای خوردن دارند و هزینه عضویت و اشتراک یک عضو کلب انابل، برابر با معاش ماهانه حدود ۸۵ معلم در افغانستان است.
