فعالان رسانهای و سازمانهای حقوق بشری به «بازداشت» اسلم حجاب و وارث حسرت، خبرنگاران تلویزیون آریانا واکنش گسترده نشان داده و خواهان «آزادی بیدرنگ» آنها شدهاند. عفو بینالملل گفته است «بازداشت خودسرانه» این دو خبرنگار توسط طالبان غیر قابل توجیه است.
به گفته عفو بینالملل حملات فزاینده علیه آزادی رسانهها تهدید جدی در برابر آزادی بیان در افغانستان است.
عفو بینالملل میگوید طالبان حتا در حالی که هفته گذشته با برخی از کشورها در اسلو دیدار کردند تا درباره وضعیت حقوق بشری صحبت کنند نیز به بازداشت معترضان، فعالان حقوق بشر و روزنامهنگاران ادامه دادند.
این سازمان از جامعه جهانی تقاضا کرده که از طالبان بخواهد تا به نقض حقوق بشر در افغانستان پایان دهد.
خانه آزادی بیان نیز از جامعه جهانی خواسته است تا جلو سرکوب سیستماتیک رسانهها و خبرنگاران افغانستان را بگیرد. این نهاد رسانهای همچنان از سازمان ملل، اتحادیه اروپا و نهادهای حامی رسانهها خواسته است این اعمال طالبان را محکوم کنند و برای آزادی خبرنگاران از زندان با این سازمان همصدا شوند.
اسلم حجاب و وارث حسرت بعد از چاشت روز دوشنبه، ۱۱ دلو از درب ورودی تلویزیون آریانا توسط افراد طالبان «بازداشت» شدند.
طالبان پس از ورودشان به کابل در ماه اگست، به طور گسترده دست به بازداشت و سرکوب خبرنگاران، فعالان مدنی و فعالان حقوق بشری زده است.
این گروه پیش از این پروانه ابراهیمخیل را با یک عضو خانوادهاش و تمنا زریاب پریانی را با سه خواهرش به گونه خودسرانه بازداشت کردند. پروانه و تمنا از برگزارکنندگان تظاهرات مسالمتآمیز زنان در برابر وضع محدودیتهای دست و پا گیر طالبان علیه زنان بودند.
در موردی دیگر، افراد طالبان دست کم چهار تن از جوانانی را که قصد داشتند تظاهراتی را در نقد سیاستهای پاکستان در کابل برگزار کنند به گونه خودسرانه بازداشت کردند.
شماری از کاربران شبکههای اجتماعی کارزاری را برای رهایی احمدشاه، عبدالکریم بلال عظیمی، حیاتالله رووفی، عظیم عظیمی از زندان طالبان به راه انداختند.
در جریان گفتگوهای اسلو در مورد افغانستان طالبان به یک خانه امن در شهر مزار شریف یورش بردند و چهل تن از زنان و مردان را بازداشت کردند. ذبیحالله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان گفته است از این میان کسانی که مدرک سفر داشتند آزاد شدهاند، اما آنانی که مدرک نداشتند و زنانی که میخواستند بدون محرم به سفر بروند در بازداشت نگه داشته شدهاند.
به رغم تقاضاهای جهانی و داخلی برای رهایی بازداشتشدگان از زندان و توقف «بازداشتهای خودسرانه» طالبان، هنوز از سرنوشت این زندانیان اطلاعی در دست نیست.
