گروه بینالمللی بحران میگوید پاکستان سعی دارد از نتیجه ناخواسته جنگ افغانستان بیشترین سود را ببرد. این گروه میگوید اسلامآباد سالها از طالبان حمایت کرد اما ترجیح میداد قدرت را از طریق پیوستن به حکومتی بدست گیرد که شناسایی بینالمللی و حمایت مالی بیرونی را با خود داشته باشد.
گروه بینالمللی بحران در تازهترین گزارش خود میگوید اما طالبان متحد قدیمی پاکستان قدرت را با زور قبضه کرد، مخالفان سیاسی را تبعید و دولتهای غربی را که دولت افغانستان را سرپا نگه میداشتند ناراضی کرد.
این در حالی است که به گفته گروه بینالمللی بحران حکومت طالبان فاقد شناسایی بینالمللی و منافع اقتصادی و دیپلوماتیک تابع آن است.
این گروه در گزارش خود میگوید اسلامآباد شاید روابط خود را با حاکمان جدید کابل قطع نکند و از این رابطه به دقت برای سوق دادن طالبان به سوی دادن تعهداتی به جامعه جهانی از جمله احترام به حقوق اساسی بشر، مبارزه با تروریزم استفاده کند. تعهداتی که به گفته این گروه شاید باعث جلب حمایت جهانی و جلوگیری از وقوع فاجعه بشری بیشتر در افغانستان شود.
در این گزارش آمده است که پاکستان بر خلاف دوره اول حاکمیت طالبان در دهه ۱۹۹۰ که رژیم این گروه را بهرسمیت شناخت، این بار هنوز برای شناسایی آن پا پیش نگذاشته است.
گروه بینالمللی بحران میگوید اسلام آباد میداند که اقدام یکجانبه این کشور در شناسایی طالبان روابط این کشور با قدرتهای غربی از جمله ایالات متحده را خراب میکند. در همان حال این را هم میداند که شناسایی این کشور هیچ دردی از انزاوای سیاسی و اقتصادی طالبان را دوا نمیکند.
با این حال، به نوشته گروه بینالمللی بحران، پاکستان از راههای دیگر در سطح بینالمللی برای طالبان کار میکند. از ملاقاتهای دوجانبه گرفته تا نشستهای چند جانبه، اسلامآباد از قدرتهای بیرونی به خصوص ایالات متحده و متحدان غربی آن میخواهد وارد تعامل با طالبان شوند، تحریمهای اقتصادی را بردارند و به رژیم کابل کمکهای بشردوستانه و اقتصادی فراهم کنند.
طبق این گزارش، سیاستگذاران پاکستان هشدار میدهند که ادامه تحریمها و توقف کمکهای دونرها به سقوط اقتصادی کامل افغانستان خواهد انجامید و بحران موجود انسانی در این کشور را بیش پیش از تشدید خواهد کرد.
آنها اصرار دارند که احتمال زیاد دارد که غرب رفتار طالبان را از طریق مشوقها تغییر دهند تا تنبیه این گروه.
گروه بینالمللی بحران میگوید آنها استدلال می کنند که راهکار "هویج به جای چماق"، مقامات طالبان را تشویق به انتخاب یک حکومت فراگیر، احترام به حقوق بشر، از جمله زنان و دختران و پایبندی به تعهدات ضد تروریزم خواهد کرد.
با این حال، بدون انجام این تعهدات از سوی طالبان نزدیکی روابط با طالبان فشار غرب بر اسلامآباد افزایش خواهد داد.
روابط سردتر با آمریکا با توجه به وزن واشنگتن در موسسات مالی بینالمللی، مانند بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول، که پاکستان برای حمایت از اقتصاد در حال فروپاشی خود به آنها وابسته است، میتواند بهویژه سختتر شود.
نویسنده این تحلیل مینویسد که اسلام آباد همچنین نگران پیامدهای فرامرزی بحران های اقتصادی و دیپلماتیک افغانستان است اما با این وجود حاضر نیست متحدین افغان خود را تنها بگذارد.
گروه بینالمللی بحران نوشته است که پاکستان هنوز امیدوار است که ورود طالبان به عرصه قدرت، از منافع اسلامآباد در افغانستان محافظت کند.
جنرال مکنزی، روز جمعه هنگام ارایه جزییات یافتههای تحقیقات تازه ارتش امریکا گفت که این یافتهها با آنچه قبلا گزارش شده بود، فرق دارد.
مقامهای نظامی امریکا در ابتدا گفته بودند که این رویداد، حمله پیچیدهای بود که توسط دو مهاجم انتحاری انجام شد و سپس گروهی از افراد مسلح داعش بهسوی نیروهای امریکایی و غیرنظامیان آتش گشودند. اما اکنون بررسی این حمله نشان میدهد که کار یک نفر بوده است.
فرنک مکنزی افزود که یافتههای این تحقیق نشان میدهد که حمله با "یک وسیله انفجاری" انجام شده بود و ساچمههای جاسازی شده در آن بهسوی انبوه جمعیت موجود در دورازه ابی میدان هوایی کابل و سربازانی که از آن محافظت میکردند، پخش شده است.
فرمانده سنتکام میگوید که مواد انفجاری همراه مهاجم انتحاری با ساچمه پر شده بود و جراحاتی را که به جا گذاشته مانند اصابت گلوله بوده است. اما ویدیوی انفجار، گزارش شاهدان عینی و یافتههای کارشناسان نظامی و بخش صحی نشان میدهد که هیچ کدام از کشته شدگان و زخمیها هدف اصابت گلوله قرار نگرفته بودند.
به گفته جنرال مکنزی این تحقیق نتیجه اطلاعات بهدست آمده از بیش از صد شاهد عینی، تحلیلگر مسایل صحی و کارشناسان مواد منفجره، تصاویر پهپادی و اطلاعات دیگر است.
مقامها میگویند بمب از حدود ۹ کیلو مواد منفجره نظامی ساخته شده بود که بمبگذار به احتمال زیاد پیش از انفجار آنرا بلند کرده است.
این حمله در ۲۶ آگست سال گذشته زمانی رخ داد که نیروهای امریکایی سرگرم کمک به شهروندان سراسیمه افغان و امریکایی برای خروج از میدان هوایی کابل بودند.
این حمله انتقادهای سختی را متوجه دولت امریکا نیز کرده است. منتقدان میگویند وزارت خارجه امریکا میتوانست به جای به خطر انداختن جان سربازان امریکایی، شهروندان این کشور را زودتر از افغانستان بیرون کند.
گروهی بهنام "هیچ سگی جا نماند" میگوید در جریان عملیات تخلیه در ماه آگست، به رغم تلاشها، صدها سگ و گربه (پشک) که در پناهگاههای حیوانات در کابل نگهداری میشدند از پرواز جا ماندند. در آن زمان این گروه اجازه انتقال حیوانات توسط هوپیماهای نظامی را نداشت.
جفری بری، بنیانگذار این گروه میگوید او و همکارانش پس از هفتهها تلاش موفق شدند زمینه انتقال این حیوانات را با پرواز اختصاصی فراهم کنند.
۱۹ سگ روز جمعه به یک خانه امن در شهر تورانتو منتقل شدند و قرار است بعد از معاینات صحی به افراد داوطلب سپرده شوند.
پیشتر انتقال ۱۵۰ سگ و گربه از افغانستان به بریتانیا جنجال برانگیز شده بود.
انتقال این حیوانات در حالی که شمار زیادی از کامندان محلی نیروهای بریتانیایی در افغانستان مانده اند، انتقادهایی را برانگیخته است.
بوریس جانسن، نخستوزیر بریتانیا متهم شده که شخصا برای انتقال این حیوانات کمپاین کرده بود، اما او این خبر را رد کرده است.
