در حالی که حملات اخیر تحریک طالبان پاکستان نگرانی شدید مقامات این کشور را برانگیخته، مجله دیپلمات پیامدهای ظهور مجدد این گروه بر آینده زنان پاکستان را بررسی کرده است. دیپلمات نوشته ستیزهجویی میتواند پیامدهای شدیدی برای حقوق زنان و دختران در شمال غرب پاکستان داشته باشد.
زنان در غرب پاکستان، که با افغانستان مرز مشترک دارد در جامعهای به شدت محافظهکار زندگی میکنند. آنها در سالهای اخیر، با نادیده گرفتن همه سختگیریها، گامهای بزرگی در دستیابی به عدالت و توانمندسازی سیاسی و اقتصادی برداشتهاند.
اما شبیه برخورد رژیم طالبان در افغانستان که حقوق زنان را با سرکوب نقض میکند، ظهور مجدد تحریک طالبان پاکستان به عنوان یک بازیگر برجسته در این منطقه میتواند به زودی دستاوردهای زنان غرب پاکستان را به خطر بیندازد. هرچند این زنان و دختران دستاوردهایشان را به سختی به دست آوردهاند.
مجله دیپلمات نوشته است زنان مناطق خیبر پختونخواه مسیر دشواری را طی کردند تا با تسلط عرف به جای قانون در شهرهایشان مبارزه کنند. در این مناطق طی سالهای متمادی جرگهها در مورد سرنوشت زنان تصمیم میگرفت و آزار و اذیت زنان را مشروعیت میبخشید. با تصمیم جرگه دختران عمدتا زیر سن برای حل و فصل اختلافات قبایل به ازدواج اجباری داده میشود و عرفهای ناپسند مورد تأیید قرار میگرفت.
در ابتدا، شبهنظامیان اسلامگرا مثل تحریک طالبان پاکستان تلاش کردند از موقعیت سوء استفاده کرده علیه این ستم جنسیتی و عرفهای قبیلهای موضع بگیرند و از میان زنان برای خود سربازگیری کنند. این تلاش شبهنظامیان اسلامگرا در میان بسیاری از زنانی طنینانداز شد. شماری از زنان به این گروهها کمک مالی کردند و در موارد نادری زنان به جمع آنها پیوستند.
اما در نهایت با آشکار شدن برنامه سرکوب جنسیتی خود طالبان پاکستان، زنان به مخالفان سرسخت ستیزهجویی تبدیل شدند. برخی حتی برای محافظت از خانههای خود یا برای دفاع از امنیت خود اسلحه به دست گرفتند. با این حال، آنها تا حد زیادی برای مقاومت در برابر عرفهای زنستیزانه به ابزارهای مسالمتآمیز متکی بودند.
آنها در مواردی به سرپیچی از قوانین مردانه و نافرمانی مدنی در برابر عرف دست زدند.
ملاله یوسفزی، برنده جایزه صلح نوبل که در منطقه سوات آغاز به مبارزه در زمینه آموزش و پرورش دختران کرد، یکی از نمونههای مبارزه زنان این منطقه است.
به نقل از دیپلمات، زنان همچنان در برابر ممنوعیتهای ستیزهجویان برای خروج بدون محرم از خانه مبارزه کردند، آنها ممنوعیتهای تحصیل دختران را با برگزاری صنفهای مخفیانه در خانه توسط معلمان دور زدند، و به رغم محدودیتهای اعمال شده توسط ستیزه جویان، به همکاری با سازمانهای غیردولتی برای ارائه خدمات بهداشتی و دیگر خدمات اولیه ادامه دادند.
در این گزارش آمده است زنان همچنین پسران خود را از مناطق درگیری بیرون کشیدند و فرزندان خود را متقاعد کردند که به گروههای افراطی اسلامگرا نپیوندند، آنها با این کار تلاش کردند فرصتهای جذب گروههای ستیزهجو را کاهش بخشند.
زنان در شمال غرب پاکستان به مدافعان قوی اصلاحات تبدیل شدند. در منطقه بین خود شبکهسازی کردند، با پارلمان لابی کردند، و فعالانه در جنبشهای تحت رهبری جامعه مدنی، به ویژه جنبش محافظت از پشتونها شرکت کردند.
اما پس از تسلط طالبان بر افغانستان، حملات تحریک طالبان پاکستان نیز افزایش یافته است. بازگشت تحریک طالبان به صحنه و قدرت گرفتن ستیزهجویان اسلامگرا زنگ خطر در برابر حقوق زنان را برای مناطق پشتوننشین پاکستان به صدا درآورده است.
ائتلاف روسیه با چین و کشورهای امریکای لاتین، در بازهای از تاریخ نقاط عطف جنگ سرد به شمار آمدند. تکرار این ائتلافها، حاکی از تلاش مجدد روسیه، در مهار سیاستهای هژمونیک امریکا و تکمیل سیاستهای ناتمام خروشچف در دوران جنگ سرد است. گمانی که اگر به واقعیت بدل شود، احتمال تغییر نظم نسبتا پایدار بینالملل و حتی وقوع یک جنگ تمام عیار را به همراه خواهد داشت.
اوکراین از نظر جیوپلیتیک مرز حائل میان دو بلوک شرق و غرب محسوب میشود. اقتدار غرب در قالب ناتو به مرزهای غربی اوکراین ختم شده و قدرت پهناور روسیه در تداوم مرزهای شرقی این کشور آغاز میشود.
از لحاظ راهبردی، در طول چهار قرن گذشته، اوکراین به عنوان دیوار دفاعی و سنگرگاه روسیه در مقابل غرب عمل کرده است. دیواری که با پیوستن اوکراین به ناتو فروخواهد پاشید و دومین دیوار فروریخته اقتدار روسیه، بعد از دیوار برلین خواهد بود.
البته اوکراین به دلایل متعدد دیگری، از جمله اقتصادی و فرهنگی نیز، عمق استراتژیک روسیه محسوب میشود. به نوعی که بیشتر نظریه پردازان باور دارند که روسیه با اوکراین یک قدرت جهانی محسوب شده و بدون اوکراین محدود به یک قدرت منطقهای میماند. به همین روی میتوان گفت اوکراین در نوک تقابل روسیه و پیمان اتلانتیک شمالی قرار دارد و همین امر مستدل سیاستهای قاطع و ایستاده تا پای جنگ پوتین در قبال اوکراین است.
تا جایی که برای اولین بار بعد از فروپاشی دیوار برلین، دو نیروی متخاصم دیرینه، با ماشههای کشیده رویاروی یکدیگر قرار گرفته اند. در واقع بعد از سه دهه، یک بار دیگر روسیه در سودای بهدست آوردن دوباره ابهت دهه هشتاد و امریکا با خیال ایفای نقش یک قدرت هژمون، رعشه بر عرشه نظم نسبتا با ثبات نظام بینالملل انداختهاند.
در حالیکه جو بایدن با پشتوانه ناتو بر تعداد نیروهای مستقر و آمادهباش در اروپای شرقی میافزاید، ولادیمیر پوتین بهدنبال یارگیری در خاور دور، به چین سفر میکند و بعد از بیست سال سردی در روابط با پاکستان، از نخست وزیر این کشور دعوت رسمی کرده و آماده میزبانی از عمران خان میشود.
شواهد امر از قطببندی مجدد نظام بینالملل در دو دسته شرق و غرب خبر میدهد. در سفر اخیر پوتین به چین، مسکو و بیجینگ در بیانیهای مشترک، بر جبهه کشورهای غربی تاختند و از اتحاد سخن گفتند. روسیه از توسعه طلبیهای ارضی چین در دریای جنوبی حمایت کرد و چین در مقابل، مواضع روسیه در بحران اوکراین را تایید کرد.
انتشار این بیانیه مشترک میان دو کشور روسیه و چین در ۴ فبروری، یادآور ارتباط نزدیک امریکا و چین در ابتدای شکلگیری جنگ سرد است. نقش بارز و غیرقابلانکار چین در شکلدهی به نقاط عطف تاریخ، حاکی از احتمال رخدادی پررنگ در مناسبات قدرتهای اول جهان است.
چین با امضای معاهدهای به ارزش ۱۱۷ میلیارد دالر برای خرید گاز از روسیه، خاطر متحد استراتژیک خود را از تداوم فروش گاز آسوده کرد، تا نگرانی از دست دادن ۴۰ درصد از بازار گاز اروپا، مانع اعمال سیاستهای توسعه طلبانه روسیه در مقابل غرب نشود؛ چرا که بایدن مشخصا تهدید کرده است که در صورت تداوم سیاستهای توسعهطلبانه روسیه و حمله به اوکراین، مجوز بهره برداری از نورد استریم ۲ را صادر نخواهد کرد. خط لوله انتقال گاز روسیه به اروپا که با گذشت یک سال از تکمیل آن، به علل سیاسی و تقابلهای دو بلوک، تاکنون به مرحله بهرهبرداری نرسیده است.
دومین رخداد تداعیگر جنگ سرد، تلاش پوتین برای استحکام روابط با کشورهای امریکای لاتین است. به طور کلی رییسجمهور روسیه همیشه مدافع دولتهای منزوی و مطرود بینالملل بوده است. اینبار اما این تعاملات ماهیت متفاوتی دارد.
سفر رئیس جمهور برازیل به روسیه در اوج تنشهای غرب و روسیه، حاکی از پیوستن این کشور به جبهه شرق و قرار گرفتن در مقابل امریکاست. مشابه این رخداد در جنگ سرد با اتحاد نظامی کیوبا با شوروی سابق شکل گرفت. اتحادی که به نفسگیرترین تقابل جهان در رویارویی موشکی ۱۳ روزه امریکا و روسیه منجر شد.
در بحران موشکی ۱۹۶۲ کیوبا، سیاستهای روسیه در تظاهر به آمادگی حملات پیشدستانه، عامل مهار مانور نظامی امریکا در ترکیه شد. امروز اوکراین جایگزین ترکیه شده و برازیل جای کيوبا را در تقابل نظامی دو بلوک غرب وشرق پر میکند.
حال یک بار دیگر گویی در نقطه تکرار رویدادهای مخوف تاریخ معاصر ایستادهایم. هنری کسینجر سیاستمدار چینشناس امریکایی، مکررا نسبت به وقوع جنگ سرد دوم هشدار داده است؛ جنگی که در مقایسه با شکل سابق به مراتب مخربتر است.
با در نظر داشت قدرت نیروی هستهای پنج کشور جهان، بشر در حال حاضر به قدرت جنگافزاری مخربی دست یافته است که ۷۵ سال پیش و در آستانه جنگ سرد، حتی در مخیلهاش نمیگنجید و این دقیقا همان عاملی است که توهم سرد بودن قطببندی دوباره نظام بینالملل را رد میکند.
اینبار و در صورت مواجهه نظامی قدرتهای اتمی، جهان تنها به اندازه فشردن یک کلید با فاجعه مطلق فاصله دارد و این حد از آسیبپذیری بشر در مقابل دشمنی تنها ۵ نفر، در طول تاریخ تمدن ۵ هزار ساله انسان بیسابقه بوده است.
به گفته سخنگوی وزارت داخله اتریش، شمار پناهجویانی که در سال ۲۰۲۱ از هنگری وارد این کشور شدهاندند به ۴۰ هزار میرسد که دو برابر سال پیش است.
فرانتکس، آژانس پناهندگان اتحادیه اروپا میگوید عبور غیرقانونی از مرز از مسیر بالکان در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال ۲۰۲۰، ۱۲۴ درصد بیشتر شده است.
به گفته این آژانس تنها در ماه جنوری ۶ هزار مهاجر غیرقانونی از این مسیر عبور کردند که ۱۴۸ درصد بیشتر از سال قبل است.
بیشتر پناهجویان از کشورهای افغانستان، سوریه و ترکیه میآیند.
سال گذشته پولیس هنگری ۱۲۷۷ قاچاقبر را که پناجویان را از مسیر این کشور عبور میدادند بازداشت کرد. یک سال قبل تعداد قاچاقبرانی که در هنگری بازداشت شده بودند، به ۴۵۵ میرسید.
یک سخنگوی حکومت هنگری گفته است که مهاجرت یک "تهدید" است و این کشور باید نیروی دفاعی و سیستم دفاع مرزی خود را تقویت کند.
هرچند در امتداد مرزی هنگری با صربستان و رومانیا شمار زیادی کمپ برای پناهجویان وجود دارد اما طبق قانون مهاجرت این کشور آنها نمیتوانند در نقطه مرزی درخواست پناهندگی بدهند. این موضوع البته انتقاد تند اتحادیه اروپا را نیز باعث شده است.
پولیس هنگری به رویترز گفته است که سال گذشته بیش از ۱۲۲ هزار نفر به قصد رسیدن به اروپا وارد قلمرو این کشور شدند.
۱۲۷۷ قاچاقبری که سال گذشته بازداشت شدند نیز شهروندان رومانیا، صربستان، هنگری، اوکراین و بلغاریا بودند.
در نوامبر سال گذشته پولیس اتریش یک شبکه قاچاق انسان را متلاشی کرد که بیش از ۷۰۰ نفر را از مرز عبور داده بودند. طبق این گزارش از هر نفر ۴ تا ۵ هزار یورو گرفته بودند که رقم کل این پول به دو و نیم میلیون یورو میرسد.
