مشاور پیشین والی پروان: جبهه مقاومت ملی برای موفقیت باید راه طالبان را در پیش گیرد
مشاور پیشین والی پروان در مطلبی برای نشنال اینترست نوشته اگر جبهه مقاومت ملی میخواهد در برابر طالبان موفق شود، باید بازی خود این گروه را در پیش گیرد.
به باور آروین راهی، جبهه مقاومت نخست باید جنگ را تشدید کند، اراضی بیشتری بدست آورد و سپس رابطه خود را با قدرتهای محلی محکم کند.
آقای راهی در این مقاله نوشته است که پس از بازگشت طالبان به قدرت در اگست ۲۰۲۱، تنها گروه مسلح بومی که تلاش کرده است از نظر نظامی در برابر طالبان ایستادگی کند، جبهه مقاومت ملی است که بیشتر در ولایتهای پنجشیر و بغلان مستقر است.
این جبهه که به عنوان یک نیروی چریکی فعالیت میکند، تا هنوز موفقیت قابل توجهی نداشته است. مشاور والی پیشین پروان گفته که اگر این جبهه بخواهد موفق شود یا اقتدار طالبان را به چالش بکشد، باید نسخه بازی خود این گروه را در پیش گیرد.
آروین راهی در این مقاله تاکید کرده است که اگر جبهه مقاومت با موفقیت در برابر طالبان مقاومت کند و دستاورد ملموسی در تصرف اراضی در حد یک ولسوالی داشته باشد، به صورت خودکار حمایت بینالمللی را جلب خواهد کرد و قدرتهای محلی نیز طالبان را رها خواهند کرد.
نویسنده باور دارد که طالبان با زور قدرت را گرفتهاند. در بیست سال گذشته طالبان در خارج از شهرها در برابر امریکا و متحدان ناتو جنگیدند و در شهرها نیز با انجام حملههای انتحاری و انفجاری فضای ترس و وحشت ایجاد کردند.
در کنار دستاوردهای میدان جنگ، طالبان با رشوت دادن، با قدرتهای محلی اتحاد کرد تا زودتر حاکمیت را در دست گیرند.
به باور نویسنده مقاله، تغییر طرفها و اتحادها از ویژگی دایمی افغانستان است. آقای راهی به سقوط حکومت نجیبالله، آخرین رئیسجمهور چپگرای افغانستان اشاره میکند که مجاهدین، معاملات مشابهی با افسران و نظامیان حکومت او انجام دادند.
در مقاله آمده است که برخی یا بسیاریها فکر میکنند که اشرف غنی تصمیم گرفت تا در میدان جنگ مقاومت نکند اما اینطور نبوده است. به باور نویسنده، آقای غنی تمام تلاش خود را کرد که در قدرت بماند.
به گفته مشاور پیشین والی پروان، دلیل واقعی سقوط حکومت پیشین این بود که ارتش ملی افغانستان به مدت دو دهه متکی به حمایت امریکا بود و به تنهایی توانایی مبارزه را نداشت.
آروین راهی افزوده که حالا جبهه مقاومت اگر بخواهد جدی گرفته شود باید از کتابچه راهنمای طالبان پیروی کند.
طالبان در سال ۲۰۰۱ توسط امریکا شکست خورد و واشنگتن مذاکره با این گروه را رد کرد. به گفته آقای راهی طالبان چارهای جز بازگشت به میدان جنگ نداشت و دو دهه جنگید.
تا سال ۲۰۱۹ میزها چرخید و این امریکا بود که میخواست برای خروج خود از افغانستان با طالبان مذاکره کند.
اظهارات وزیر دفاع طالبان درباره اعزام نیرو به هند برای کسب آموزشهای نظامی در برخی رسانههای پاکستانی بازتاب یافته است.
ملا یعقوب که برخی رسانههای پاکستان او را "وزیر دفاع قدرتمند افغانستان" خواندهاند، به شبکه نیوز۱۸گفته است که طالبان با آموزش نیروهای خود در هند مشکلی ندارند.
وزیر دفاع طالبان این اظهارات را اخیرا در مصاحبه اختصاصی با شبکه تلویزیونی نیوز ۱۸ هند مطرح کرده است.
او در پاسخ به پرسشی درباره اعزام افسران نظامی طالبان برای آموزش در هند گفت: "ما هیچ مشکلی در آن نمیبینیم. روابط افغانستان و هند قویتر میشود و زمینه را برای این امر را فراهم میکند."
اخیرا شماری از مقامهای ارشد دیگر طالبان از جمله امیرخان متقی، وزیر خارجه و سراجالدین حقانی، وزیر داخله این گروه هم با رسانههای هندی گفتگو کردهاند. آقای متقی خواهان گشایش دوباره سفارت هند در کابل شده بود.
شیر محمد عباس استانکزی، معاون آقای متقی نیز در دیدار با این هیات هندی گفته که طالبان طبق سیاست خارجی متوازن خود بهدنبال حفظ و تقویت روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با هند به عنوان یک کشور مهم در منطقه است.
او همچنین گفته که روابط افغانستان و هند تحت سایه رقابتها و مناقشات سایر کشورها قرار نخواهد گرفت.
ملا یعقوب در پاسخ به سوال کانال نیوز ۱۸ هند که آیا رژیم کنونی افغانستان مایل است روابط دفاعی نزدیک با هند داشته باشد، گفته بود که این گروه ابتدا میخواهد روابط دیپلماتیک قوی با همه کشورها از جمله هند برقرار کند. او گفت که پس از برقراری روابط دیپلوماتیک، روابط دفاعی گامی بعدی خواهد بود.
این سخنان در پاکستان، کشوری که حامی اصلی گروه طالبان محسوب میشود، بازتاب گستردهای داشته است.
سفر هیات هندی به کابل
هند هفته گذشته برای نخستینبار پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان هیاتی را به کابل اعزام کرد. این هیات با مقامهای ارشد طالبان از جمله با امیرخان متقی دیدار و گفتگو کرد.
هرچند هدف دیپلوماتهای هند از سفر به کابل مساله کمکهای بشردوستانه به افغانستان و بازدید از پروژههای هندی در این کشور اعلام شده، اما انجام این سفر بعد از مصاحبه مقامهای طالبان با رسانههای هندی و دعوت از دهلی برای گشایش سفارتخانهاش در کابل، میتواند بیانگر تمایل هند برای همکاری با طالبان باشد.
هند در بیست سال گذشته نقش برجستهای در کمک به بازسازی افغانستان داشته است و ساخت پروژههای بزرگی مانند بند سلما، ساختمان پارلمان افغانستان، جاده زرنج - دلارام و شفاخانه ایندرا گاندی از جمله کمکهای این کشور به افغانستان است.
اما حضور پررنگ هند در افغانستان از سوی پاکستان همیشه با نگرانی دنبال شده است. اسلامآباد دهلی را به کمک به مخالفان مسلح پاکستان از جمله طالبان پاکستانی و جنگجویان بلوچ متهم میکند که برای سهم برابر از منابع معدنی از جمله گاز ایالت بلوچستان میجنگند.
در دو دهه گذشته اهداف هندی از جمله سفارت این کشور در کابل بارها هدف حمله شورشیان از جمله شبکه حقانی قرار گرفته است.
حالا ابراز تمایل مقامهای طالبان که از حمایت گسترده پاکستان برخوردار بودهاند، سوالاتی را مطرح کرده است که آیا گروهی که با حمایت گسترده اسلامآباد به قدرت رسیده، اینک بهدنبال نزدیکی با هند، رقیب این کشور است؟
اختلاف طالبان با شبکه حقانی
بر اساس گزارشهای اداره امنیت ملی حکومت پیشین افغانستان، شبکه حقانی که تا سالهای اخیر به عنوان یک گروه مستقل از طالبان فعالیت میکرد، مسئول بیشتر حملات به اهداف هندی در افغانستان بوده است.
شبکه حقانی در عین حال روابط بسیار نزدیکی با سازمان استخبارات نظامی پاکستان (آیاسآی) دارد.
پس از سقوط حکومت پیشین افغانستان در پانزدهم آگست سال گذشته، شبکه حقانی بهسرعت مناطق استراتژیک از جمله وزارتخانههای مهم را در کابل تصرف کرد و به عنوان مهمترین بازیگر وارد عرصه قدرت شد.
این گروه حالا در کنار کنترل وزارت داخله، امنیت ملی و شماری از نهادهای کلیدی دیگر را نیز در دست دارد.
بر اساس گزارشها، شبکه حقانی نقش تعیین کنندهای در سیاستگذاری طالبان از جمله در زمینه آموزش زنان و دختران دارد.
این در حالی است که گفته میشود مقامهای طالبان از جمله ملا محمد یعقوب و امیرخان متقی نگاه نسبتاً معتدلتری به وضعیت دارند و خواهان برقراری تعامل با جامعه جهانی اند.
روابط نزدیک شبکه حقانی با القاعده نیز کار را برای طالبان که بهشدت بهدنبال کسب مشروعیت بینالمللی است، سخت کرده است.
اینک تمایل اعضای طالبان به برقراری روابط دیپلوماتیک قوی با هند و حتی اعزام نیروهای این گروه به این کشور برای کسب آموزشهای نظامی، در راستای دوری طالبان از ولی نعمت این گروه، یعنی پاکستان قابل تفسیر است.
سازمان ملل در گزارشی میگوید گروههای مقاومت متشکل از نیروهای امنیتی حکومت پیشین و گروه داعش تهدید نظامی اصلی در برابر طالباناند.
کارشناسان این سازمان گفتند که با بهتر شدن هوا، جنگ ممکن است تشدید شود زیرا هم داعش و هم نیروهای مقاومت اقدام به عملیات علیه طالبان میکنند.
این کارشناسان گفتند که داعش و القاعده پیش از سال ۲۰۲۳ قادر به راهاندازی حملات بینالمللی نیستند. با این حال، این دو گروه در کنار گروههای تروریستی دیگر در خاک افغانستان باعث افزایش نگرانی همسایههای این کشور و جامعه بینالمللی شده است.
طبق این گزارش طالبان برای مبارزه با گروه داعش سه واحد نیروهای ویژه معروف به "قطعه سرخ" ایجاد کرده است.
نویسندگان این گزارش همچنین میگویند که ظهور جبهه مقاومت ملی و جبهه آزادی افغانستان متشکل از نیروهای امنیتی پیشین، "طالبان را به در پیش گرفتن تدابیر تهاجمی علیه افراد غیرنظامی مظنون به حمایت از عملیاتهای ضد طالبان سوق داده است."
در ماه اپریل نیروهای جبهه مقاومت عملیات خود را در ولایات بدخشان، بغلان، جوزجان، قندوز، پنجشیر، تخار و سمنگان شدت بخشید.
جبهه آزادی افغانستان نیز که اخیرا عرض اندام کرده "ادعا کرده است که چندین حمله را برضد طالبان در ولایات بدخشان، قندهار، پروان و سمنگان" انجام داده است.
این کارشناسان میگویند: "نیروهای طالبان ممکن است برای مقابله همزمان با چندین جبهه تحت فشار قرار گیرند."
طالبان و چالش مشروعیت
در گزارش کارشناسان سازمان ملل آمده است در حالی که طالبان به دنبال بهرسمیت شناختن بینالمللی، تعامل مجدد با سیستم مالی بینالمللی و دریافت کمک برای مقابله با بحران فزاینده اقتصادی و انسانی در افغانستان بودهاند، تحکیم کنترلشان بر این کشور، عمدهترین نگرانیشان بوده است.
این کارشناسان گفتند: "از زمان بهدست گرفتن قدرت، عوامل زیادی باعث ایجاد تنشهای داخلی در گروه طالبان شده است که منجر به این تصور میشود که حکومت این گروه آشفته، ازهم گسیخته و مستعد تغییر سیاستها و عقبنشینی از وعدهها بوده است."
در حالی که طالبان برای انتقال از یک جریان شورشی به یک ساختار حکومتی تلاش میکنند، دست برتر را در این گروه تندروهایی بهدست آوردهاند که میخواهند مقررات سختگیرانه حکومت قبلیشان در دهه نود میلادی را دوباره اجرا کنند.
طبق این گزارش، تلاشهای طالبان برای بهرسمیت شناختن و جلب کمکهای کشورهای غربی عمدتاً به این دلیل با شکست مواجه شده که حکومت فراگیر تشکیل ندادهاند، حق آموزش دختران را برای تحصیل نپذیرفته و حقوق زنان را برای کار و مسافرت محدود کردهاند.
کارشناسان می گویند: "معضل اصلی این است که چگونه یک جنبش با ایدئولوژی انعطاف ناپذیر میتواند با جامعهای تعامل کند که در ۲۰ سال گذشته تکامل یافته است."
به گفته کارشناسان سازمان ملل، فشارهای بیشتر حول محور قدرت، منابع و تقسیمات منطقه ای و قومی است.
علیرغم مسایل جدی فراروی طالبان، کارشناسان سازمان ملل میگویند این گروه به توانایی خود برای کنترل کشور اطمینان دارند و منتظر جامعه جهانی برای بهرسمیت شناختن نهایی حکومت خود هستند.
کارشناسان سازمان ملل میگویند: "طالبان فکر میکنند در صورت ندادن هیچ امتیازی به ویژه در شرایط نبود یک دولت در تبعید و مقاومت قابل توجه داخلی علیه آنان، در نهایت جامعه جهانی آنان را بهرسمیت خواهد شناخت."
تاکنون، هیچ کشوری طالبان را رسماً به رسمیت نشناخته است و خشم بینالمللی فزایندهای نسبت به رفتار طالبان با دختران و زنان و ناتوانی آن در عمل به وعده خود مبنی بر تشکیل یک دولت فراگیر وجود دارد.
روابط طالبان با القاعده
در گزارش کارشناسان سازمان ملل که به تازگی منتشر شده آمده است که طالبان با تحکیم کنترل خود بر افغانستان، روابط نزدیک خود را با القاعده حفظ کرده است.
در گزارش کارشناسان سازمان ملل از شبکه حقانی به عنوان نزدیکترین متحد القاعده و گروهی نام برده شده است که پس از تسلط بر کابل، ضمن بهدست گرفتن وزارتخانههای کلیدی از جمله وزارت داخله، استخبارات، تا حد زیادی امنیت در افغانستان، از جمله امنیت پایتخت، کابل را کنترل میکند.
در این گزارش همچنین درباره حضور رهبری اصلی" القاعده از جمله ایمن الظواهری، رهبر این گروه در شرق افغانستان اشاره دارد.
همچنین نگرانیهایی در مورد ناتوانی طالبان در عمل به وعده خود مبنی بر عدم اجازه فعالیت گروههای تروریستی در افغانستان وجود دارد.
در گزارش گروه کارشناسان آمده است که رهبران طالبان ۴۱ تن را که در لیست سیاه تحریمهای سازمان ملل به کابینه و مناصب ارشد گماشتهاند و در تعیینات خود گروه قومی پشتون را ترجیح داده و گروههای قومی دیگر و سایر اقلیتها را از خود راندهاند.
بلال فاتح سنگین، یک قوماندان طالبان مراسم پر زرق و برقی را برای دومین ازدواجش برگزار کرد و عروس را با شلیکهای شادیانه از میدان وردک به پکتیکا برد.
این عروسی که آوازه آن نقل زبان جنگجویان طالب شده، نشان میدهد که فرماندهان این گروه به فرمان ملا هبتالله اعتنا نمیکنند.
روز چهارشنبه، ۴ جوزا یک ویدیو در شبکههای اجتماعی منتشر شد که حرکت قطار موترهای نظامیان طالبان در عقب یک موتر گلپوش همزمان با شلیکهای شادیانه پیهم این قطار را نشان میداد.
بعد از نشر این ویدیو، آوازه مراسم ازدواج قوماندان طالبان در میان جنگجویان این گروه و مردم محلی زبان به زبان نقل شد.
منابع محلی در ولسوالی نرخ میدان وردک به افغانستان انترنشنال گفتند: "هرگز عروسیای با این شان و شوکت و مصارف گزاف در این منطقه ندیده بودیم."
به گفته مردم محل، مراسم بسیار بزرگ بود و جنگجویان طالبان از مناطق دوردست برای شرکت در این محفل آمده بودند.
بررسیهای افغانستان اینترنشنال از گفتگو با مردم محل، خبرنگاران و شماری از طرفداران گروه طالبان نشان میدهد که این ازدواج پر هزینه، دومین مراسم عروسی بلال فاتح سنگین، قوماندان متعلق به شبکه حقانی بود.
منابع گفتند که بلال تنها دو میلیون افغانی به عنوان طویانه به خانواده عروس پرداخته است.
بلال فاتح سنگین، از قومندانهای شبکه حقانی گروه طالبان
طالبان ۲۹ ثور فرمانی منسوب به هبتالله آخندزاده، رهبر این گروه را منتشر کردند که به فرماندهان طالبان دستور داده بود که از ازدواج متعدد پرهیز کنند.
در فرمان رهبر طالبان آمده است: «ازدواج دوم، سوم و چهارم، به دلیل مخارج زیاد آن، جزء هوسبازیها شمرده میشود و نیز ممکن است بر فعالیتهای جهادی مجاهدین تأثیر منفی بگذارد.»
شماری از حامیان گروه طالبان به افغانستان اینترنشنال گفتند که فرماندهان این گروه به فرمانهایی که از نام ملا هبتالله منتشر میشود، اعتنا نمیکنند.
مردم محل گفتند که قطار جنگجویان طالبان موتر گلپوش بلال فاتح را با شلیکهای شادیانه از میدان وردک تا منطقه زیروک ولایت پکتیکا بدرقه کردند.
آشنایی بلال فاتح با عروس
در تابستان ۲۰۲۰ در جریان نبردهای سنگین بین نیروهای امنیتی حکومت افغانستان و جنگجویان طالبان یک فرمانده طالب به نام "سردار ولی ساحل" در ولایت میدان وردک کشته شد.
کشته شدن سردار ولی توجه جنگجویان طالب را به خود جلب کرد و عکسهایش را در پروفایلهایشان در توییتر و صفحات مبایلهایشان گذاشتند.
منابعی از میان هواداران طالبان گفتند که عکسهای سردار ولی توجه بلال را جلب کرد و او بعد از ورود طالبان به کابل، به فکر خواستگاری از خواهر این قوماندان کشته شده افتاد.
سردار ولی ساحل، از قومندانهای گروه طالبان در میدان وردک که در سال ۲۰۲۰ در نبرد با نیروهای امنیتی افغانستان کشته شد
خانواده عروس، برای پذیرفتن خواستگاری دو میلیون افغانی طویانه تعیین کردند و بلال پذیرفت که این مبلغ را به خانواده او بپردازد.
انتقادها از نحوه عروسی این فرمانده شبکه حقانی در شبکههای اجتماعی جنگجویان طالبان به چشم میخورد. شماری از جنگجویان این گروه در صفحات توییترشان با انتقاد از او گفتند که "خون شهدا را فروخته است."
طارق خوگیانی، از جنگجویان طالبان در صفحه فیسبوکش نوشت که بلال فاتح، یک و نیم لاری سلاح و مهمات مختلف را به پاکستان منتقل کرد و فروخت تا هزینه عروسی خود را تامین کند.
منابع از کابل به افغانستان اینترنشنال گفتند که قوماندان بلال به مناسبت عروسی دومش ضیافتی نیز در کابل برای قوماندانهای طالبان برگزار کرد.
دارایی بلال فاتح سنگین
یک منبع آگاه در وزیرستان جنوبی گفت که بلال فاتح بعد از سقوط حکومت پیشین، حدود ۱۲۰۰ قبضه سلاح مختلف را در اختیار داشت که در پاکستان فروخت و جایدادهایی را در حیاتآباد شهر پشاور پاکستان خرید.
بلال و نیروهایش در منطقه ویرژنه زیروک ولایت پکتیکا زندگی میکند.
شبکه حقانی و ملا سنگین
ملا سنگین، برادر بلال فاتح سنگین از مهمترین قوماندانهای شبکه حقانی در جریان جنگ افغانستان بود.
ایالات متحده امریکا در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که نام ملا سنگین را شامل فهرست سیاه خود کرده است.
در ماه سپتمبر ۲۰۱۳ هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی مخفیگاه ملا سنگین را در وزیرستان شمالی پاکستان مورد حمله قرار دادند و وی را کشتند.
بعد از کشته شدن ملا سنگین برادرش فاروق جان زدران جای او را گرفت.
فاروق جان زدران نیز به زودی در جریان درگیری با نیروهای پاکستانی در شهر میرانشاه، مرکز وزیرستان شمالی پاکستان کشته شد و فرماندهی نیروهای تحت امر او به بلال فاتح سنگین رسید.
یک منبع آگاه که با فعالیت شبکه حقانی آشنا است، به افغانستان اینترنشنال گفت که بلال فاتح سنگین، برخلاف روش دو برادرش، ارتباط نزدیک با استخبارت پاکستان برقرار کرد و مرکز عملیاتی خود را از وزیرستان شمالی به وزیرستان جنوبی انتقال داد.
این منبع گفت که شبکه حقانی به جای تعیین ملا فاتح سنگین در حکومت طالبان، یک انبار مهمات را در اختیارش گذاشت تا او را صحنه دور کند و از حضور فعالش در ادارات دولتی جلوگیری کند.
پاول گابل، تحلیلگر پیشین سیآیای میگوید که تنشهای اخیر در منطقه بدخشان تاجیکستان پای سربازان روسیه را برای سرکوب شورشها به آنجا خواهد کشاند. زیرا، به گفته او، این شورشها میتواند سرآغاز یک جنگ داخلی دیگر در تاجیکستان باشد.
گابل در تحلیلی در سایت تحقیقی جیمز فاوندیشن مینگارد که حکومت تاجیکستان از زمان استقلال در کنترول بدخشان موفق نبوده است. وضعیت در چند هفته اخیر در آن منطقه، به رغم چندین عملیات نظامی حکومت، وخیمتر شده است.
به گفته او، این شرایط باعث شده که در مسکو و دوشنبه نگرانی از یک جنگ داخلی دیگر در این کشور قوت گیرد.
رئیس جمهور تاجیکستان در نشست چند روز پیش سازمان پیمان همکاری جمعی گفت که روسیه باید آماده یک مداخله دیگر، مانند مورد قزاقستان شود که نیروهای روسی به حکومت این کشور در سرکوب اعتراضات قدرتمند و گسترده داخلی کمک کرد.
وزارت داخله تاجیکستان در ۱۹ می اعلام کرد که ۹ نفر در جریان عملیات «ضدتروریستی» در منطقه بدخشان در شرق این کشور کشته و ۲۴ نفر زخمی شدند.
این عملیات در واقع علیه معترضان اقلیت پامیری در بدخشان صورت گرفت که در اعتراض به تبعیض و سرکوب حکومت بارها دست به مظاهره زده اند. این منطقه پس از استقلال تاجیکستان همیشه شاهد تنش با دوشنبه بوده است.
تحلیلگران روسی با توجه به افزایش ناآرامیها در این منطقه میگویند که روسیه با وجود درگیری در اوکراین شاید مایل به اعزام نیرو برای سرکوب معترضان پامیری شود. زیرا، دامنه این اعتراضات میتواند به دیگر کشورهای آسیای میانه نیز کشیده شود.
گابل به این نکته اشاره میکند که روسیه با انتخابهای دشواری رو به رو است و جنگ اوکراین به قدرت عمل این کشور برای کمک به امنیت کشورهای آسیای میانه آسیب زده است.
گابل می نویسد که چین و تاجیکستان نه تنها به طالبان بلکه به اقلیت مذهبی اسماعیلیه، به خصوص کریم آغاخان رهبر این گروه به عنوان یک تهدید میبینند. چین بیشتر از هر کشوری از نفوذ معنوی این رهبر شاخص مذهبی نگران است.
او اعتقاد دارد که مداخله روسیه به سایر مردم تاجیکستان نشان خواهد داد که حکومت امام علی رحمان توان نظامی لازم برای کنترول اوضاع را ندارد و این باعث خواهد شد که برخی از گروهها به ستیزه جویان اسلامگرای مقیم در افغانستان رجوع کنند. به گفته گابل، این سناریو سرآغاز ناآرامی های گسترده داخلی در این کشور خواهد بود که یکبار جنگ داخلی را در دهه نود میلادی پشت سر گذراند.
سفیر پیشین پاکستان در امریکا میگوید بر خلاف انتظار اسلامآباد، پیروزی طالبان در افغانستان برای پاکستان به یک چالش بدل شده است.
حسین حقانی در مجله فارن افرز نوشته که پس از بهقدرت رسیدن طالبان، پاکستان ناامنتر شده و حملات طالبان پاکستانی علیه حکومت پاکستان افزایش یافته است.
آقای حقانی که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ سفیر پاکستان در امریکا بوده میگوید در دو دهه اخیر این ذهنیت در اسلامآباد شکل گرفته بود که اگر طالبان در افغانستان به قدرت برسند، پاکستان امنتر خواهد شد.
به گفته آقای حقانی پاکستان از مدتها پیش طالبان را پشتیبانی میکرد تا مانع حضور و نفود هند در افغانستان شود. اما از زمان بازگشت دوباره طالبان بهقدرت در ماه اگست سال گذشته، عملکرد طالبان خلاف آنچه در پاکستان تصور میشد را ثابت کرد و اکنون پاکستان نهتنها امن نشده بلکه ناامنتر شده است.
او در این مطلب همچنین گفته که پاکستان باید در رویکرد خود نسبت به طالبان تجدید نظر کند زیرا آنچه این کشور از طالبان انتظار داشت، اشتباه ثابت شده است.
طالبان پاکستانی (TTP) از زمان قدرتگیری طالبان در افغانستان حملههای خود به ویژه حملههای انتحاری را افزایش داده و بیش از ۱۲۴ حمله تروریستی در این مدت انجام داده است.
آقای حقانی میگوید که ایدیولوژیهای درون طالبان افغانستان تمایل به قطع روابط با طالبان پاکستانی را ندارد.
تحریک طالبان پاکستان مسئول برخی از مرگبارترین حملههای تروریستی در داخل پاکستان از سال ۲۰۰۷ شمرده میشود. این گروه در سال ۲۰۰۹ به مقر ارتش پاکستان حمله کرد.
همچنین مسئولیت حمله به یک پایگاه آموزشی ارتش در پیشاور را که در سال ۲۰۱۴ منجر به کشته شدن ۱۴۵نفر شد، این گروه به عهده گرفت.
در گذشته ارتش پاکستان بارها شکایت کرده است که فرماندهان طالبان پاکستانی در داخل خاک افغانستان پناهگاه دارند.
به گفته سفیر اسبق پاکستان در واشنگتن، فعالیت تحریک طالبان پاکستان سبب تنش میان اسلامآباد و طالبان افغانستان شده نیز شده است.
حملههای هوایی بر ضد طالبان پاکستانی اعتراض مقامهای طالبان در افغانستان را برانگیخت و همچنین نگهبانان مرزی طالبان تلاش کردند مانع حصارکشی مرزی پاکستان شوند.
سفیر پیشین اسلامآباد در واشنگتن در نوشته خود در فارن افرز میافزاید که رئیس سازمان استخبارات پاکستان مجبور شد به کابل برود تا با میانجیگری طالبان افغانستان با طالبان پاکستانی وارد گفتگو شود.
به گفته آفای حقانی اما این گفتگوها با شکست روبرو شد و پاکستان چند حمله هوایی بدون سرنشین را بر مواضع طالبان پاکستانی انجام داد.
با این حال، تلاشهای پاکستان برای به رسمیت شناختن و جلب کمکهای اقتصادی برای طالبان موفقیتی چندانی در پی نداشته است.
جامعه جهانی گفته است که برای به رسمیت شناختن طالبان عجله نخواهد کرد مگر اینکه عملکرد این گروه تغییر کند.
وضع قیودات سخت بر شهروندان افغانستان مانند حقوق زنان و منع دختران از مکتب، تلاشهای پاکستان مبنی بر این که طالبان تغییر کرده است، گمراه کننده به نظر میرسد.
حسین حقانی که حالا مسئول بخش آسیای جنوبی و مرکزی انستیتوت هادسن است در پایان این مطلب گفته که پاکستان سالها تلاش کرد که طالبان به قدرت برسند اما طالبان هیچگونه قدردانی از این پشتیبانی پاکستان نکردهاند.