طالبان برای کمک به قربانیان زلزله در ولایتهای پکتیکا و خوست نشست اضطراری برگزار کردند. ذبیحالله مجاهد، سخنگوی طالبان با انتشار توییتی گفته است در این نشست تصمیم گرفته شد که از وسایل حمل و نقل زمینی و هوایی برای رساندن آذوقه، پوشاک، دارو و سایر نیازهای زلزلهزدگان استفاده شود.
این نشست که به ریاست ملا محمد حسن آخوند، رئیسالوزرای طالبان در ارگ کابل برگزار شد، دستور داده است که گروههای امدادرسان به طور فوری به منطقه اعزام شود.
زلزلهای شدید حوالی ساعت ۱:۳۰بامداد، اول سرطان بخشهایی از افغانستان و پاکستان را تکان داد.
گفته میشود که ولایت خوست در جنوب شرقی افغانستان، مرکز این زلزله بوده است.
خبرگزاری دولتی باختر گزارش میدهد که دستکم ۲۵۵ نفر در چهار ولسوالی ولایت پکتیکا بر اثر زلزله جان باخته و بیش از ۵۰۰ نفر دیگر زخمی شدهاند.
همچنین به گزارش این خبرگزاری، ۲۵ نفر دیگر در ولایت خوست جان باخته و ۹۵ نفر زخمی شدهاند.
مسئولان محلی می گویند که احتمال افزایش تلفات وجود دارد.
تصاویر و ویدهایی نشرشده از پکتیکا و خوست نشان میدهد که شمار زیادی از خانهها نیز ویران شدهاند.
خبرگزاری فرانسه گزارش میدهد که تلاش و اصرار طالبان به استخراج سریع مس عینک، شهر باستانی کشف شده در ساحه را با خطر ناپدیدشدن همیشگی مواجه میسازد. به گزارش این رسانه، شرکت چینی از استخراج روباز حمایت میکند؛ روشی استخراجی که باعث از بین رفتن تمام قطعات آثار باستانی خواهد شد.
به گزارش این خبرگزاری، طالبان امیدوار است سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون دالر از مس عینک به دست آورد. این گروه اکنون میخواهد روند استخراج را تسریع کند.
عصمتالله برهان، سخنگوی وزارت معادن و پترولیم طالبان میگوید که آنان در هفتههای اخیر بارها به شرکت چینی استخراجکننده مس عینک گفتهاند: «این پروژه باید آغاز شود، نباید بیش از این به تأخیر بیفتد.»
او میگوید که «۸۰درصد» بحثها در باره استخراج مس با شرکت چینی تکمیل شده و فقط نکات فنی باقی مانده است که باید به زودی انجام شود.
براساس گزارش، طالبان میخواهند که ساخت نیروگاه برق برای تامین برق معدن و ولایت کابل و یک خط آهن به پاکستان نیز که شامل قرار داد است، رعایت شود.
آنها همچنین اصرار دارند که مس به صورت محلی با نیروی کار افغانی پروسس شود. اما به نظر میرسد چینیها تمایلی به رسیدگی به این خواستها ندارد و در ضمن خواستار کاهش حق امتیاز نیز هستند.
به گزارش خبرگزاری فراسنه، این پروژه با نگرانیهای محیطزیستی همراه است. استخراج مس آلاینده است و به مقدار زیاد آب نیاز دارد اما در حال حاضر لوگر با کمبود آب مواجه است.
آقای برهان میگوید به این موضوعات «توجه جدی» دارند و تضمین میکنند که شرکت چینی به تعهدات خود در این زمینه عمل کند.
طالبان که در سال ۲۰۰۱ بودای بامیان را منفجر کرده بود، حالا بر حفظ یافتههای باستانی مس عینک تاکید میکند. سخنگوی وزارت معادن به خبرگزاری فرانسه گفت: «وظیفه وزارت اطلاعات و فرهنگ است که از آنها حفاظت کند.»
ساحه باستانی مس عینک که گمان میرود بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال قدمت داشته باشد، به گفته باستین واروتسیکوس، یک باستانشناس فرانسوی «یکی از زیباترین مکانهای باستانی» در جهان است.
باستانشناسان صومعههای بودایی، استوپهها، قلعهها، ساختمانهای اداری و خانههایی در این ساحه را کشف کردهاند. همچنین صدها مجسمه، سرامیک، سکه و نسخه خطی نیز در ساحه مذکور کشف شده است.
اشیای کشفشده عمدتاً مربوط به قرن دوم تا نهم پس از میلاد هستند. سفالهایی که قدمت آن به عصر برنز میرسد، نیز یافت شده است.
مس عینک در ولایت لوگر توسط یک زمینشناس فرانسوی در اوایل دهه ۱۹۶۰ کشف شد.
خبرگزاری دولتی باختر گزارش میدهد که دستکم ۲۵۵ نفر در چهار ولسوالی ولایت پکتیکا بر اثر زلزله جان باخته و بیش از ۵۰۰ نفر دیگر زخمی شده اند. همچنین ۲۵ نفر دیگر در ولایت خوست جان باخته و ۹۵ نفر زخمی شده اند. مسئولان محلی می گویند که احتمال افزایش تلفات وجود دارد.
قدرت این زلزله را مرکز زمین شناسی امریکا ۶.۱ درجه گزارش داده است. زلزله حوالی ساعت ۱:۳۰بامداد، اول سرطان رخ داد و بخشهایی از افغانستان و پاکستان را در ساعات اولیه روز چهارشنبه تکان شدید داده است. مرکز این زلزله ولایت خوست گزارش شده است.
مسئولان محلی از اداره مرکزی طالبان و نهادهای کمکرسان خواستار کمک فوری شده اند. آنان گفته اند که احتمال افزایش تلفات ناشی از زلزله نیز وجود دارد.
تصاویر و ویدهایی نشرشده از پکتیکا و خوست نشان میدهد که شمار زیادی از خانهها نیز ویران شده اند.
خبرگزاری دولتی باختر نوشته است که از ولایات همجوار خوست و پکتیکا امبولانس و چرخبال برای انتقال زخمیان به شفاخانه رسیده است و عملیات نجات افراد گیرمانده زیر آوار جریان دارد.
در همین حال، شهباز شریف، نخستوزیر پاکستان، نسبت به وقوع زلزله ابراز تاسف کرده و گفته است که کشورش آماده است تمام کمکهای ممکن را به مردم افغانستان ارائه کند.
مرکز مطالعات زمين شناسی امريکا میگويد که زمينلرزهای به قدرت ۶.۱ درجه، بخش هایی از افغانستان و پاکستان را در ساعات اولیه روز چهارشنبه تکان داده است. این زلزله در ۴۴ کیلومتری شهر خوست اتفاق افتاده است. تا هنوز گزارشی در مورد خسارات و تلفات این زلزله در دست نیست.
به گزارش رویترز، نزدیک به ۱۱۹ میلیون نفر در افغانستان، پاکستان و هندوستان تکان این زلرله را احساس کردند.
یک باشنده کابل در صفحه توییتر مرکز زمین شناسی اروپا و مدیترانه نوشت: «تکانهایش قوی و طولانی بود.»
یک نفر دیگر نیز از پشاور در شمال شرق پاکستان این زمینلرزه را «قدرتمند» توصیف نمود.
کمشنری عالی پناهندگان سازمان ملل میگوید که همزمان با افزایش میزان پناهندگان در سطح جهان، تنها یک بخش کوچک آنان در کشورهای مهاجرپذیر اسکان یافته اند. به گفته این سازمان، در سال گذشته فقط ۳۹ هزار نفر از طریق ملل متحد به این کشورها انتقال داده شدند.
به نقل از خبرگزاری فرانس پرس، افغانها پس از مردم سوریه، دومین جمعیت مهاجر در جهان بوده که خواستار اسکان در کشورهای مهاجرپذیر از طریق سازمان ملل اند. به گفته این سازمان، ۲۰۰ صد و ۷۴ هزار پناهنده افغان درخواست مهاجرت به کشور سومی را داده اند.
در حال حاضر، بخش بزرگ این پناهندگان در کشورهای ایران و پاکستان، با وضعیت حقوقی و اقتصادی ناروشن زندگی میکنند. آنها امیدوارند که سازمان ملل به اسکان شان در کشورهای غربی کمک کند.
در ماه اپریل، شماری از پناهجویان افغان در پاکستان در اعتراض به وضعیت ناروشن و کند بودن روند رسیدگی به وضعیت شان از سوی کمشنری عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در مقابل دفتر این سازمان در اسلامآباد تظاهرات کردند. آنان با پوشیدن کفن، شعار "ما را بکشید" سر دادند و از سازمان ملل خواستند تا ثبتنام، توزیع کارتهای مهاجرت و انتقال به کشورهای دیگر را تسریع کند.
این سازمان از کشورهای مهاجرپذیر خواست تا روند اسکان پناهندگان مستحق را بیشتر کنند. به خصوص که انتظار میرود بیش از دو میلیون نفر در سال آینده نیازمند اسکان در کشورهای مهاجرپذیر باشند.
بنا به آمار، بیش از ۲۷ میلیون نفر به عنوان پناهنده در جهان زندگی میکنند که اکثریت شان ساکن کشورهای فقییر اند.
در حال حاضر، تنها کشورهای امریکا، کانادا، آلمان، بریتانیا، آسترالیا و کشورهای اسکاندیناوی با کمشنری عالی پناهندگان در قسمت اسکان مهاجرین همکاری میکنند.
بخش عمدهای از تحولات در منطقه جنوب و میانه آسیا، متاثر از رقابت سه کشور چین، پاکستان و هند است. هرسه در کنار هم سنگینترین بخش هستهای و اقتصادی را در کره زمین ایجاد کردهاند که طبعا به عنوان سه ضلع پر رنگ یک مثلث، نقش بارزی در جهتدهی به معادلات منطقه ای دارند.
افغانستان برای هرسه کشور مذکور، عمق استراتژیک محسوب شده و خواهان داشتن دست برتر درشکل دهی به تحولات این کشور و استفاده از آن به عنوان ابزاری در توازن قدرت با یکدیگر هستند. به طور کلی و در بین این سه قدرت منطقه ای، پاکستان بهترین راهبرد رقابتی را در مقابل افغانستان داشته است. فرصتی که به نظر می رسد چین به دلیل تقابل با ایالات متحده آمریکا، و هند در رقابت با پاکستان باخت.
دو کشور هند و پاکستان استراتژی های متفاوتی را در قبال افغانستان دنبال کردند. هند از طریق سیاست ادنی، تزریق منابع مالی، حمایت ازدولت و پروژه های زیر ساختی و در مقابل آن پاکستان از طریق سیاست اعلی و تخریب و توسل به روش های تقابل گرایانه با دولت سابق، اعمال سیاست کردند.
محرز است که هند علی رغم مصرف بیش از 3 میلیارد دالر در بخش های مختلف توسعه ظرفیت زیر ساختی و انسانی در افغانستان و در طول دو دهه گذشته، عرصه را به دو کشور رقیب باخت و پیامد های بالفعل و بالقوه آن در تبعات پیش روی منافع این کشور در بندر چابهار و پروژه تاپی ملموس بوده و با گذر بیشتر زمان، مشهود نیز خواهد شد.
با خروج ایالات متحده آمریکا و متحدینش از افغانستان زمینه برای اعمال نفوذ و تاثیرگذاری بیشتر چین در منطقه فراهم شده و در صورت تمایل چین به ورود در پروژه تاپی، گمانه زنی ها حاکی از اخراج احتمالی هند از این پروژه عظیم منطقه ای است؛ که در این صورت، ردپای هند در معادلات مربوط به افغانستان کمرنگ تر از پیش شده و به طور طبیعی تامین منافع منطقه ای این کشور را با چالش جدی مواجه خواهد ساخت.
اولویت چین در سیاست گذاری های خارجی و داخلی، محوریت اقتصاد و گسترش تبادلات تجاری است و حتیالامکان تمایلی به دخیل شدن در سیاست های اعلی چه در سطح منطقه و چه فرا منطقه را ندارد. به نوعی که حتی اختلافات مرزی در دریای چین جنوبی که به زعم مقامات پکن، تمامیت ارضی این کشور را تهدید میکند؛ مشمول راهبرد های اقتصادی خود ساخته و به تعاملات اقتصادی پایدار خود با کشور های ذی ربط ادامه میدهد. در این بین مساله افغانستان به مراتب کم اهمیت تر از دیگر همسایگان مورد اختلاف بوده و ترجیه دولت چین به حضور نیابتی در این کشور و اعمال نفوذ از طریق پاکستان است.
شرایط اما برای پاکستان که در مقایسه با دو کشور دیگر، پوست بیشتری در بازی افغانستان دارد؛ نسبتا متفاوت است. به نظر می رسد پاکستان بر این عقیده است که حضور فعال در صحنه افغانستان یک استراتژی دو سر برد ژئوپلیتیک به شرح زیر خواهد بود:
با کمی اغماض و کنکاش کمتر، پیدایش پاکستان را می توان محصول تغییرات ژئوپلتیک ناشی از جنگ های جهانی اول و دوم، و ریشه های معضلات و مشکلات افغانستان امروز را در تنش ها و تقابل های جنگ سرد جستجو کرد. به سادگی می توان دریافت که اگرچه جهان امروز با پدیده های نامیمون و تحولات تلخ قرن بیستم به ویژه جنگ های جهانی و همچنین جنگ سرد و تقابل پرتنش و رقابت های پر هزینه بلوک های شرق و غرب به سرکردگی آمریکا و شوروی سابق فاصله معنا داری گرفته است و به تازگی از اولین سده از آغاز جنگ اول جهانی عبور کرده و آثار مخرب و زخم های ناسور آن را تا حدی به دست فراموشی سپرده شده است. لیکن افغانستان و پاکستان تا اکنون با پیامدهای مخرب این تحولات دست به گریبان بوده و گویی خلاصی از آن در آینده نزدیک ممکن نخواهد بود. پاکستان از بدو پیدایش خود انتظاراتی از همسایه شمالی خود داشته که نه تنها برآورده نشده بلکه در حیطه حوزه های حیاتی مانند آب و خاک/مرز با چالش های پردامنه و دوامی روبرو شده است. چالش های که ناتوانی از حل و فصل مسالمت آمیز و دیپلماتیک آنها این کشور را به آتش افروزی و ناامن سازی همسایه خود سوق داده است.
واقعیت امر این است که به نظر می رسد پاکستان در یک مخمصه و وضعیت پارادکسیکال گرفتار شده است. این کشور از یک سو نیازمند دسترسی به منابع انرژی و بازار مصرف کشورهای آسیای میانه است و دستیابی به این مهم ومقصود نیازمند ایجاد ثبات و آرامش و امنیت و صلح و ثبات با هدف تشکیل یک دولت مرکزی قدرتمند در همسایه خود افغانستان است و از سوی دیگر دولت مرکزی قوی دیر یا زود به سمت مدیریت منابع آب افغانستان سوق داده خواهد شد. که در صورت تحقق سیاست های مهار آب از سوی افغانستان شاید بتوان وقوع اولین جنگ جدی آب را بین این دو کشور شاهد باشیم. در اهمیت آب برای پاکستان همین بس که ۲۰ درصد از نیاز آبی آن کشور از افغانستان تامین می شود. به زبان ساده تر یعنی حیات و معیشت جمعیتی بیش از کشور افغانستان در پاکستان وابسته به آب افغانستان است. بنابراین به وضوح نمایان است که پاکستان بر سر دوراهی دشواری قرار گرفته است.
