۵۱.۴ درصد کارکنان صحی زن گزارش دادهاند که برای رفتن به کار باید مدت زمان طولانی را برای گرفتن بس و یا تکسی سپری کنند.
ترس رانندههای بس و تکسی از توقف توسط طالبان به دلیل سوار کردن زنان بدون محرم باعث شده تا کارکنان صحی زن نتوانند خود را به محل کارشان برسانند.
در این تحقیق که وضعیت بهداشتی زنان و کودکان در افغانستان را بررسی کرده، آمده است که ۸۰ درصد از کارکنان سازمانهای غیر دولتی شاغل در کلینیکهای خصوصی و شهری پس از سلطه طالبان در آگست پارسال روحیه و انگیزه خود را از دست دادهاند.
در گزارش دانشگاه هاپکینز آمده که متخصصان صحی در حالی که سعی میکردند با وجود سختیها به کار خود ادامه بدهند تقریبا هر روز، آزار و اذیت و تهدید خشونتآمیز توسط طالبان را تجربه کردهاند.
مطابق با این گزارش، سختگیریهای طالبان و پرداخت نامنظم معاش کارکنان بهداشتی که به مادران و نوزادان کمک ارایه میکنند باعث شده تا برخی به صورت منظم نتوانند به کار بیایند و برخی از آنان ترک خدمت کنند.
۵۷ درصد پرسششوندگان گزارش دادهاند که حضور پرسونل صحی در مراکز بهداشتی کاهش یافته است.
۴۲.۹ درصد شرکتکنندگان نظرسنجی کاهش دسترسی به تجهیزات پزشکی اساسی را گزارش دادند.
۲۸.۹ درصد این کارکنان نیز از کاهش کارایی تجهیزات مورد نیاز برای ارایه مراقبتهای باکیفیت ابراز نگرانی کردند.
در همین حال آنان گزارش دادند که بسیاری از متخصصان بهداشتی باتجربه افغانستان را ترک کردهاند.
کارکنان صحی در مورد آینده مراقبتهای صحی در افغانستان ابراز نگرانی کردند.
بیش از یک سوم از پاسخ دهندگان گزارش کردند که مرگ و میر نوزادان و کودکان در اجتماع آنان افزایش یافته است.
تقریباً یک سوم از پاسخ دهندگان نیز افزایش مرگ و میر مادران را از آگست سال گذشته گزارش دادهاند.
متخصصان بهداشتی در این گزارش میگویند اگر فورا به مشکلات پیش روی آنان رسیدگی نشود و با کاهش دسترسی و ارائه مراقبتهای با کیفیت، نرخ مرگ و میر در مادران، نوزادان و کودکان بیشتر از این افزایش خواهد یافت.
در این تحقیق، کاهش کمکهای بشردوستانه در مراقبتهایمراکز بهداشتی، بحران اقتصادی، ممنوعیت تحصیلات متوسطه برای دختران و تعطیلی مراقبتهای بهداشتی و برنامههای آموزشی پرستاری از عوامل دیگر مرگ و میر مادران و کودکان در افغانستان برشمرده شده است.
