افغانستان یک کشور اسلامی کلان به رنگ سفید است. این کشور از شرق به جزیره فیجی، از غرب به خانه کعبه، از بالا به آسمان، از جنوب امسال حاصلات تریاکش بسیار خوب بود و از شمال به اقیانوس منجمد شمالی وصل است.
اسم افغانستان، مخصوصاً ولایت لوگر و پروان در قرآن آمده است و سر دیگر ولایت‌ها هم کار جریان دارد - به جز پنجشیر.
زمین‌های افغانستان بسیار نرم است. درخت‌های سیب، شفتالو، انگور، انار و درخت‌های جلغوزه‌اش هم با بیل چپه می‌شود و هم اره برقی. بعض قسمت‌هایش کوه است. کوه بسیار خوب است. آدم که اندیوال داشته باشد و جهاد کند، بسیار ساعت آدم تیر است. پولیس پشت آدم آمده نمی‌تواند.
از لحاظ فصل، این کشور دارای چهار فصل است - فصل رمضان‌المبارک، فصل تریاک، فصل خربوزه که من خودم بسیار خوش دارم و فصل همی وقت‌ها که آدم زیاد سرفه می‌کند. یک رقم شربت که پوش جگری دارد و انگلیسی نوشته است از دواخانه پل سرخ برای سرفه خوب است. اما آن شربت پوش نارنجی که یک خط سفید دارد هیچ به درد نمی‌خورد. کاه را که با علف تازه مخلوط کنیم، همینطور مزه می‌دهد.
افغانستان یگانه کشور جهان است که کانال قوش‌تپه دارد. این کانال شش ماه پیش توسط مسئولین امارت اسلامی افتتاح شد و تا هنوز کارش تکمیل نشده است. اگر تکمیل شود، این کانال می‌تواند هفتاد میلیارد هکتار زمین را آبیاری نموده و در قسمت کشت هر نوع غله برای مردم مجاهد افغانستان همکاری نماید.
در افغانستان هر سال باران زیاد می‌بارد. یک دفعه که در همین چند ماه پیش باران بارید در بسیاری ولایت‌های افغانستان سیل آمد. دو دفعه زلزله هم شد اما به کمک مسئولین امارت اسلامی راه باران بسته شد و مردم خوشحال شدند. یک گروپ از مردم هزاره دیروز با مولوی عبدالحکیم ملاقات داشتند و از این که باران دیگر نمی‌تواند لباس‌های شسته‌شان را تر کند وعده هر نوع همکاری را با امارت اسلامی دادند.
ساحات مهم و تاریخی افغانستان شامل پارک ملی ولایت فراه، پارک شهدای ولایت پروان، عیدگاه جومات در ولایت خوست و چوک شهید نظری در ولایت بامیان می‌باشد. در این ساحات تاریخی روزهای چهارشنبه شلاق زده می‌شود و روزهای جمعه مراسم تیرباران اجرا می‌گردد. از آدم‌های بی‌وجدان، بی‌شعور و پست تقاضا می‌شود که برای تماشای صحنه‌ها حاضر شوند.
