نماینده جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل میگوید که این کشور بارها از طالبان خواسته حکومت فراگیر شامل نمایندگان همه گروههای مذهبی، زبانی و سیاسی تشکیل دهد. امیرسعید ایروانی گفته است که به رسمیت شناختن حکومت طالبان مرتبط به رعایت تعهدات این گروه از جمله ایجاد حکومت فراگیر است.
بر اساس گزارش تسنیم، آقای ایروانی دیروز چهارشنبه در نشست شورای امنیت در مورد وضعیت افغانستان گفته است که این موضع ایران تغییر نکرده و به قوت خود باقی است.
نماینده ایران همچنین حضور گروههای وابسته به داعش و القاعده را در افغانستان برای امنیت این کشور و منطقه تهدید خواند.
پیشتر، زلمی خلیلزاد، نماینده پیشین امریکا برای افغانستان گفته بود که رهبر جدید القاعده در ایران به سر میبرد.
امیرسعید ایروانی همچنین منع آموزش و کار زنان افغانستان را بسیار نگران کننده دانسته گفته است که از کمکهای بشردوستانه برای اهداف سیاسی استفاده نشود.
به گفته او، چنین اقداماتی به مردم افغانستان که برای بقای خود به این کمکها وابسته هستند آسیب میرساند.
هفتادوپنج روز پس از دستور طالبان برای منع کار زنان، عملیات کمکرسانی سازمان ملل از مرحله «مکث عملیاتی» به مرحله «عملیات آزمایشی» عبور کرد. براساس گزارش دفتر هماهنگی کمکهای بشردوستانه سازمان ملل، در پی دستور سوم جدی طالبان، کمکهای این سازمان برای یک ماه به صورت نسبی متوقف شد.
در ماه جدی و دلو برای برداشتن ممنوعیت اشتغال زنان، مقامهای سازمان ملل با مقامهای طالبان گفتوگو کردند. اگر این گفتوگوها نتایج مشخصی در پی نداشت، ولی حالا کمیته مدیران نهادهای وابسته به سازمان ملل تصمیم گرفتهاند که عملیات کمکرسانی را در افغانستان وارد دوره «آزمایشی عملیاتی» کنند.
با این حال، دفتر هماهنگی سازمان ملل هشدار داده که ممنوعیت اشتغال زنان برای کمکهای بشردوستانه پیامدهای ویرانگر و درازمدت دارد و همه افراد نیازمند آسیبپذیر بهویژه زنان و دختران را تحت تأثیر قرار میدهد.
این دفتر در گزارش خود تاکید کرده که حق کار زنان بخش جداییناپذیر عملیات بشردوستانه و مشارکت زنان در این عملیات ضروری است.
گزارش افزوده که زنان نه تنها دریافتکنندگان کمکها و خدمات بشردوستانه هستند، بلکه ارائه و تضمین کیفیت این کمکها وابسته به مشارکت زنان است.
دفتر هماهنگی سازمان ملل تأکید کرده که مقامهای این سازمان برای لغو ممنوعیت اشتغال زنان به گفتوگوهای خود با مقامهای طالبان در سطوح گوناگون همچنان ادامه میدهند.
طالبان در سوم جدی اشتغال زنان را به دلیل آنچه که این گروه «بیحجابی» خواند، در نهادهای غیردولتی ملی و بینالمللی ممنوع کردند. این گروه با وجود اعتراضات گسترده داخلی و بینالمللی، تغییری در سیاستهای سختگیرانه خود علیه زنان به میان نیاورده است.
براساس آمار سازمان ملل، در حال حاضر در افغانستان ۲۸ میلیون و سهصد هزار نفر نیازمند کمک هستند و این سازمان در نظر دارد که به ۲۳ میلیون و هفتصد هزار نفر کمکرسانی کند.
دفتر هماهنگی کمکهای بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) چهار میلیارد و ششصد میلیون دالر برای کمکرسانی به این نیازمندان پیشنهاد کرده که قرار است با همکاری ۲۱۸ نهاد همکار این سازمان به نیازمندان برسد. هنوز مشخص نیست که چه مقدار از این بودجه پیشنهادی در دسترس است.
منابع در قندهار گفتهاند که یک «سارق» برای ربودن یک گوسفند، سر کودک ۱۰ ساله را در ولسوالی خاکریز این ولایت بریده است. براساس ویدیوهایی که در اختیار افغانستان اینترنشنال قرار گرفته، فرد متهم به افراد طالبان میگوید پس از کشتن این کودک، گوسفند او را به ۱۳ هزار افغانی فروخت.
این رویداد روز سهشنبه رخ داد و متهم گفته که از قیمت گوسفند تنها یک هزار افغانی دریافت کرده است.
تا اکنون روشن نیست که فرد متهم تحت چه شرایطی به قتل این کودک اعتراف کرده است.
براساس آنچه که به عنوان «اعترافات» او پخش شده، او با یک تن دیگر، از ولسوالی چنارتوی ارزگان برای کار به قندهار رفته بوده است.
در ماههای اخیر گزارشهای متعددی از سرقت و قتل شهروندان به دلیل فقر و بیکاری منتشر شده است. این وضعیت در یکونیم سال گذشته افزایش یافته است.
لوموند درباره ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان و مسمومیت دختران دانشآموز ایرانی، نوشت که بیزاری از مکتب دخترانه، نشانه تنفر از آزادی زنان است. این روزنامه فرانسوی مینویسد که طالبان میخواهد فقط زنان را مانند «گلهای نامرئی» در پستوی خانه برای تولید مثل نگهداری کند.
لوموند محدودیتهای وضع شده بر زنان را با جنایات نازیها مقایسه کرده و مینویسد که در افغانستان نیازی به اردوگاه برای حبس دختران و زنان محروم از فضای عمومی نیست بلکه خانه نقش یک زندان به تمام معنا را برای زنان ایفا میکند.
به عقیده نویسندگان این مطلب، قوانین طالبانی علیه زنان نشان میدهد که این گروه تا جایی نابودی حداکثری زنان را در سر میپرواند که فقط میخواهد زنان را مانند گلهای نامرئی در چهار دیواری خانهها برای تولید مثل نگهداری کند.
مقاله افزوده که این طرد اجتماعی زنان به مرگ و میر بیشتر زنان به دلیل نداشتن دسترسی به امکانات بهداشتی و تنشهای روانی منجر خواهد شد.
روزنامه لوموند با اشاره به فعالیتهای شجاعانه دختران و زنان جوان ایرانی در زمان خیزشهای مردمی، مینویسد که مسمومیت دختران تلاشی برای تنبیه دسته جمعی آنان و نشان دهنده خشونت سیاسی علیه آنهاست.
لوموند میگوید که نباید به بهانه شریعت، جنایات سیاسی کنونی علیه زنان در افغانستان و ایران یک مساله فرهنگی پنداشته شود.
نویسندگان مطلب تصریح کردهاند که سیاستهای زنستیزانه در افغانستان و ایران مصداق بارزی از جنایت علیه نیمی از جمعیت بوده و زمان آن فرا رسیده جرایم با هدف تبعیض جنسیتی علیه زنان در قوانین بینالمللی در نظر گرفته شود.
در ماه میزان سال جاری خورشیدی که قندهار میکوشید قدرتالله ابوحمزه، والی پیشین طالبان برای بلخ را برکنار کند که از محل و ظاهراً طرفدار آموزش دختران و البته به شبکه حقانی نزدیک بود، زمزمههایی از مقاومت در برابر چنین تصمیمی شنیده میشد.
اما سرانجام حکمی منسوب به ملا هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، صادر شد و داوود مزمل از جنوب به شمال رفت تا جایگزین والی بلخ شود.
ملا داوود مزمل که از اعتماد و قدرت زیادی در میان طالبان جنوب برخوردار بود، اوضاع مزارشریف را به راحتی مدیریت کرد. اما دوره ولایت او خیلی طولانی نبود و امروز در یک انفجار انتحاری در دفترش در شهر مزارشریف کشته شد.
لحظاتی از کشته شدن او نگذشت که پیامهای تسلیت از دستگاه تبلیغاتی طالبان که به نظر میرسد زیر کنترل سراجالدین حقانی در کابل است، صادر شد. اما ملا هبتالله آخندزاده تاکنون پیامی نداده است.
هیچ فرد یا گروهی تاکنون مسئولیت کشتن ملا داوود مزمل را بر عهده نگرفته است. اما دو گروه مظنون مشخص وجود دارد: شبکه حقانی که روابطش با قندهار در حال تیره شدن است، و جنگجویان داعش که به دنبال سرنگونی نظام طالبان اند. داعش نیز تاکنون سکوت کرده است.
به هر حال، به نظر میرسد بازی تاج و تخت طالبان وارد مرحله حساس میشود.
داوود مزمل، از ولایت هلمند بود، عضو حلقه رهبری هلمند و جنگجوی سرسختی که علیه بریتانیاییها جنگید. اما زمانی به شهرت رسید که محسن اسلامزاده، مستندساز ایرانی، در سال ۲۰۱۵ در مستندی به نام «تنها میان طالبان» با او به عنوان یکی از فرماندهان کلیدی که با دولت اشرف غنی و حامیان بینالمللیاش میجنگد، مصاحبه کرد. مستندساز به قرارگاههای نظامی طالبان در فراه رفت و از صحنه جنگ و فعالیتهای داوود مزمل تصویربرداری کرد. در آن زمان، داوود مزمل معاون نامنهاد طالبان برای فراه بود.
او پلههای قدرت را سریع پیمود و با پیروزی طالبان به مقام ولایت در چند ولایت کشور رسید. داوود مزمل که سابقه ولایت در جنوب غرب و شرق کشور را دارد، بزرگترین فرمانده طالبان از زمان به قدرت رسیدن این گروه است که کشته میشود.
برای شناخت عوامل قتل او، سه مشخصه دیگر را هم باید مرور کرد: مزمل به ملا اختر محمد منصور، دومین رهبر گروه طالبان نزدیک بود. طبعا این نزدیکی روابط او را با شاخه قدس سپاه پاسداران نیز تامین کرده بود و از مزمل به عنوان نیروی وابسته به جمهوری اسلامی نیز یاد میشود و البته مشخصه سومش مدیریت در قاچاق مواد مخدر در هلمند بود. او زمانی که در ننگرهار والی طالبان بود، بسیاری از اعضای داعش را بیرحمانه به قتل رساند.
فرماندهان طالبان تخطیها و کشتارهای زیادی از جناحهای مختلف کردهاند تا به نام و منصب رسیدهاند.
از این رو، کشته شدن او در واقع نشانگر حذف تدریجی بازماندههای اختر محمد منصور و اسحاقزیها از بدنه اصلی رهبری طالبان شمرده میشود.
اخیراً پس از افزایش صلاحیتهای صدر ابراهیم، معاون ارشد وزارت داخله و فرد نزدیک به جمهوری اسلامی ایران و رهبر جناح اسحاقزی طالبان که مورد حمایت هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان است، نگرانی و خشم سراجالدین حقانی، رئیس شبکه حقانی و وزیر داخله طالبان و ملا یعقوب، وزیر دفاع طالبان را برانگیخته است. تفاوت دیدگاه و اختلاف نظر دیگر بین این دو و رهبر طالبان تازه نیست.
براساس اطلاع استخباراتی، ۱۲ تن از رهبران قوم اسحاقزی با تهدید شبکه حقانی مواجهاند تا موضع آنها در بازی تاج و تخت قدرت تضعیف شود. تحولات چندماه گذشته نیز این روایت را تقویت میکند.
براساس گزارشها که تاکنون طالبان تایید نکردهاند، دستکم دو بار حمله ناکام علیه صدر ابراهیم در وزارت داخله رخ داده است.
از سوی دیگر، استعفای هدایت بدری مشهور به گلآغا اسحاقزی از وزارت مالیه که با هبتالله آخندزاده اختلاف پیدا کرده است، نیز مهر تایید میزند به این درگیری سیاسی. هرچند تاکنون کنارهگیری او رسمی اعلام نشده است.
البته اینک کشته شدن داوود مزمل بدون واکنش نخواهد بود. چرا که داوود مزمل، فرد قدرتمند و بازوی محکم صدر ابراهیم به شمار میرفت. بنابرین، بعید نخواهد بود که در روزهای آینده شاهد ترورهای متعدد انتقامجویانه و روند حذف رقیب خواهیم بود.
این است که در نبود اطلاعات دقیق، این گمانهزنی مطرح میشود که ممکن است او به دستور شبکه حقانی حذف شده باشد.
اما رحمتالله نبیل، رئیس سابق امنیت ملی افغانستان در گفتگوی انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان گفته بود که صدر ابراهیم، معاون وزارت داخله طالبان، و قیوم ذاکر، معاون وزارت دفاع این گروه به عنوان افراد نزدیک به جمهوری اسلامی ایران اند و جمهوری اسلامی تعدادی از طالبان ناراضی همچون قیوم ذاکر و صدر ابراهیم و برخی از چهرههای رده دوم و سوم طالبان را در اختیار دارد و روی آن سرمایهگذاری میکند. داوود مزمل نیز میتواند در شمار این افراد قرار گیرد.
در واقع صدر ابراهیم از افراد نزدیک به ملا اختر محمد منصور، دومین رهبر طالبان، بود که در مسیر سفر از ایران در یک حمله هوایی، در ماه مه ۲۰۱۶ در پاکستان کشته شد. با کشتهشدن منصور برخی بر این باور بودند که از نفوذ ایران در میان طالبان هلمندی کاسته میشود، اما صدر ابراهیم و ذاکر قیوم توانستند روابط شان را با جمهوری اسلامی ایران حفظ کنند.
از سوی دیگر، این احتمال وجود دارد که مسایل استخباراتی و دعوا بر سر منابع مواد مخدر و قاچاق نیز در کشتن او بیتاثیر نبوده است.
و اما احتمال قوی دیگر هم ظرفیت داعش برای ضربه زدن به طالبان است. هرچند گروه داعش تاکنون نگفته است که کشتن داوود مزمل کار آنها بوده، اما رجزخوانیهای آنها علیه اعضای رهبری طالبان نشان میدهد که بزرگترین گروهی خارج از طالبان که توانایی استخدام و استفاده از نیروی انتحاری را دارد، داعش است و با توجه به سابقه دشمنی مزمل با داعش، نباید انگیزه این گروه برای انتقامگیری را دستکم گرفت.
روی هم رفته در روزهای آینده روشن خواهد شد که بازی با خون در میان طالبان به چه سمتی خواهد رفت.
یک فیلم مستند درباره یک کهنهسرباز امریکایی و یک زن افغان با موضوع غلبه عشق بر نفرت مذهبی، نامزد جایزه اسکار شد. به گزارش ایندیپندنت، فیلم «بیگانهای در دروازه» ساخته جاشوا سفتل، زندگی ریچارد مککینی و نفرتش از مسلمانان و دلدادگیاش به بیبی بهرامی را به تصویر کشیده است.
گزارش افزوده سفتل زمانی که مجموعه مستند «زندگی پنهانی مسلمانان» را کار میکرد، با داستان زندگی مککینی برخورد؛ کسی که با نفرت از مسلمانان در پی کارگذاری بمب در مرکز اسلامی مانسی در ایندیانا بود، ولی سرانجام با یک مسلمان ازدواج کرد.
این کهنهسرباز امریکایی در پایان ماموریت طولانی خود، مردی عصبانی سرشار از احساس بیارزشی و تلخی و غرق در مشروب بود؛ چرا که سرنوشتش را در کشته شدن در نبرد و بازگشت به خانه در تابوت پیچیده در پرچم به عنوان یک قهرمان میدید.
او از مسلمانان نفرت داشت، کسانی که با شماری از آنها در میدانهای نبرد جنگیده بود. او قصد داشت با انفجار بمبی در یک روز جمعه تا بیش از دوصد نفر از جماعت مرکز اسلامی مانسی را بکشد و زخمی کند.
مککینی به عنوان کسی که درباره زندگی مسلمانان اطلاعات به دست میآورد، در سال ۲۰۰۹ رفتوآمد به این مرکز را آغاز کرد. در حالی که او اعتمادی به آنها نداشت، با استقبال جماعت نمازگزاران مواجه شد.
در آن زمان، مککینی با بیبی بهرامی مواجه شد، کسی که حالا او را «مادر ترزای جامعه مسلمانان» میخواند. این نظامی پیشین نسبت به او تعلق خاطر پیدا کرد و سرانجام به این نتیجه رسید که باید مسلمان شود. آنها سال گذشته با هم ازدواج کردند.
فیلم «بیگانهای در دروازه» بیانگر تغییر طرز فکر کهنهسربازی است که از مسلمانان نفرت داشت و میخواست جماعت مرکز اسلامی مانسی را منفجر کند، ولی سرانجام، با دل دادن به مادربزرگی که به عنوان مهاجر وارد امریکا شده، مسیر زندگیاش تغییر کرد.
این فیلم ۳۰ دقیقهای نامزد بهترین فیلم مستند کوتاه نودوپنجمین دوره جوایز اسکارد شد که این هفته برگزار شد.
