فارن پالیسی گزارش داد که خلبانان حکومت پیشین افغانستان که توسط امریکا برای ماندن در هوا آموزش دیدند و علیه طالبان جنگیدند حالا زمین گیر شدهاند. مربیان امریکایی گفتند بسیاری از خلبانان از ترس طالبان پنهان شده و آنهایی که فرار کردهاند به امید رسیدن به غرب در فقر زندگی میکنند.
به گزارش فارن پالیسی، ایالات متحده بیش از هشتاد میلیارد دالر برای آموزش و تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان مصرف کرده که از این میان برای هر خلبان یک تا شش میلیون دالر پول مصرف شده است.
این خلبانان چرخبالهای تهاجمی، جتهای جنگنده و هواپیماهای تدارکاتی را به پرواز درآوردند و در مقابل طالبان به نیروهای امنیتی افغانستان برتری واقعی داده بودند.
طبق گزارش مجله فارن پالیسی تعداد انگشت شماری از خلبانان سابق نیروی هوایی افغانستان در کنار طالبان قرار گرفتند اما اکثر آنها مخفی شدهاند یا ترس انتقام طالبان فرار کردهاند. فارن پالیسی مینویسد گزارشهایی در مورد شکنجه، کشتار و تکه تکه شدن بدن بعضی از آنها منتشر شده است.
کسانی که به پاکستان، ایران، اوزبیکستان و تاجیکستان گریختهاند، با پایان یافتن ویزایشان از اخراج میترسند. تعدادی از کسانی که به بریتانیا رفتند طبق طرحی، به رواندا فرستاده میشوند.
بسیاری از این خلبانان به تلاشهای افرادی مانند جیمز پاپ، خلبان بازنشسته هلیکوپتر آپاچی ارتش ایالات متحده که بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ به آموزش صدها خلبان افغان در امارات متحده عربی کمک کرد، تکیه میکنند.
جیمز پاپ از طریق سازمان امدادی خود به نام گروه ۲۴۳۰، از ۳۴ نفر (۱۸خلبان، بسیاری با خانواده) در پایتخت پاکستان، اسلامآباد حمایت میکند. آقای پاپ با وجود تحصیلات، مهارتها و تسلط به زبان انگلیسی، چندانی امید به آینده آنها ندارد.
جیمز پاپ به فارن پالیسی گفت که در زمانی سقوط نظام جمهوری افغانستان، ۷۵ خلبان در امارات متحده عربی و ۸۰ نفر دیگر در اسلواکی آموزش میدیدند که همه در نهایت در ایالات متحده مستقر شدند.
با این حال پاپ گفت: «بسیاری از آنها فراموش شدند. زمان طولانی و سختی بود. بسیاری از سازمانها و افراد پولدار که میگفتند میتوانند کمک کنند ناپدید شدهاند.»
منابع دفاعی ایالات متحده و اروپایی به این مجله گفتند که برخی از خلبانان برای پیوستن با نظامیان در ایالات متحده، استرالیا و دیگر کشورهای عضو و شریک ناتو تماس گرفتند، اما دلسرد شدند.
جورج لفوبر، خلبان سابق ارتش ایالات متحده، گفت که آموزش خلبانان مختص جنگ افغانستان بوده و با شورشیان در کوهها و بیابانها میجنگیدند.
او گفته که تعداد کمی از کشورها آموزش نظامی دیگران را به رسمیت میشناسند و ایالات متحده هیچ برنامهای برای آموزش مجدد خلبانان برای پروازهای غیرنظامی ندارد.
آقای لفوبر که دو صد خلبان بلک هاک نیروی هوایی افغانستان را آموزش داده، گفت: «آنها اکنون پراکنده شدهاند، زیرا هیچ برنامهای وجود ندارد که به آنها کمک کند تا این یا آن طرف بروند.»
او افزود: «سازمانهای غیردولتی یا افرادی مانند من هستند که برای کمک به آنها تلاش میکنند، اما هیچ راهی برای وارد کردن آنها به ایالات متحده وجود ندارد، مگر اینکه حامی مالی دریافت کنند.»
به گفته او، خلبانان افغان همچنین فاقد تجربه و گواهینامه استخدام تجاری هستند: «حتی اگر راهی برای دریافت گواهینامه خلبانی غیرنظامی داشتند، مدت زیادی از کابین خلبان خارج و باید از صفر شروع میکردند.»
خلبانان سابق افغان به فارن پالیسی گفتهاند که در صورت فاش شدن هویتشان، نگران امنیت خود هستند، زیرا طالبان مدتها قبل از پیروزی آنها هدف قرار دادند تا بزرگترین تهدید را برای جنگجویان پیاده خود از بین ببرند.
خلبانان سابق به مجله فارن پالیسی گفتهاند که طالبان برای پیدا کردن پرسنل نظامی سابق، خانه به خانه، شهرها، شهرکها و روستاهای سراسر کشور را جستجو میکنند.
یک خلبان بلک هاک گفته که پس از پیروزی طالبان، او و همسرش تقریباً هر روز نقل مکان میکردند تا اینکه به پاکستان رفتند.
این نظامی پیشین که اکنون با ویزای منقضی شده در اسلامآباد زندگی میکند و توسط پاپ حمایت میشود، از دستگیری و اخراج توسط پولیس پاکستان میترسد.
پولیس پاکستان به طور منظم افغانها را دستگیر میکند، کسانی را که مدارک معتبر ندارند زندانی و بعدا به افغانستان اخراج میکند.
