به باور آلیسون، این پرسش پس از دیدار اخیر نارندرا مودی، نخستوزیر هند با جو بایدن، رئیسجمهور امریکا، مهمتر شده است، زیرا از منظر امریکا، اگر هند بتواند بر چین غلبه کند و رقیبهای چین در آسیا قویتر شوند، چشمانداز توازن قوا به نفع ایالات متحده خواهد بود.
آلیسون مینویسد که در نگاه نخست، برخی عواملی که امیدواریها را برای پیشیگرفتن هند از چین نشان میدهد، به قرار زیر است:
یکم: نرخ زاد و ولد در هند تقریبا دو برابر چین است. روز چهارشنبه ۱۹ اپریل، صندوق جمعیت سازمان ملل اعلام کرد جمعیت هند تا اواسط سال ۲۰۲۳ به ۱۴۲۸.۶ میلیون نفر خواهد رسید، درحالیکه جمعیت چین ۱۴۲۷.۷ میلیون نفر خواهد بود.
دوم: هند در دو سال اخیر از نظر رشد اقتصادی نسبت به چین پیشی گرفته است. تولید ناخالص داخلی هند در سه ماه گذشته ۶.۱ درصد رشد کرده، در حالیکه تولید ناخالص داخلی در چین ۴.۵ درصد رشد کرده است.
سوم: هند به عنوان دشمن چین، بیش از ۲۰۰۰ مایل مرزی مورد منازعه با چین دارد که در آن هرازگاهی به طور پراکنده تنش مرزی رخ میدهد.
آقای آلیسون ضمن برشمردن این عوامل، مدعی است که چهار «حقیقت ناخوشایند» در مورد هند وجود دارد که فرضیه پیشیگرفتن آن را منتفی میکند:
یکم: به باور این نظریهپرداز علوم سیاسی، تحلیلگران در مورد رشد هند در گذشته اشتباه کردهاند.
در دهه ۱۹۹۰ تحلیلگران، رشد جمعیت جوان هند را عاملی برای یک «معجزه اقتصادی» در نظر گرفته و مقامات هندی گفته بودند که اقتصاد هند بهزودی از چین پیشی خواهد گرفت. گرچه هند به باشگاه پنج اقتصاد بزرگ جهان پیوست، ولی پیشبینیها مبنی بر سبقت هند از چین محقق نشد.
دوم: علیرغم رشد فوقالعاده اقتصادی هند در دو سال گذشته، اقتصاد هند همچنان بسیار کوچکتر از اقتصاد چین باقی مانده است.
در اوایل دهه ۲۰۰۰، تولیدات، صادرات و تولید ناخالص داخلی چین حدود دو تا سه برابر بیشتر از هند بود. اکنون اقتصاد چین با تولید ناخالص داخلی ۱۷.۷ تریلیون دالری در مقابل تولید ناخالص داخلی ۳.۲ تریلیون دالری هند، حدود ۵ برابر بزرگتر است.
سوم: هند در رقابت برای توسعه علم و فناوری برای تقویت رشد اقتصادی همچنان نسبت به چین عقبمانده است. چین تقریبا دو برابر بیشتر از هند دانشجو در بخش «علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات» دارد.
چین حدود دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف تحقیق و توسعه میکند، در حالی که هند در این زمینه تنها ۰.۷ درصد تولید ناخالص داخلی خود را هزینه میکند.
چهار شرکت از ۲۰ شرکت بزرگ فناوری جهان از نظر درآمد در چین هستند، در حالیکه هند صاحب هیچ یک از این شرکتهای بزرگ فناوری نیست.
چین بیش از نیمی از زیرساختهای «نسل پنجم (۵جی)» را تولید میکند، اما هند فقط ۱ درصد تولید میکند.
تیکتاک و برنامههای مشابهی که در چین ایجاد شدهاند، اکنون رهبران جهان مجازی هستند، اما هند هنوز چنین محصول فناوری ایجاد نکرده است.
چین با در دست داشتن ۶۵ درصد اختراعات هوش مصنوعی تنها رقیب آمریکا است، سهم هند در این رقابت سه درصد است.
شرکتهای هوش مصنوعی چین از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲، حدود ۹۵ میلیارد دالر سرمایهگذاری خصوصی در مقابل ۷ میلیارد دالر هند دریافت کردهاند.
علاوه بر آن، محققان هوش مصنوعی عمدتا از چین، امریکا و اروپا هستند، در حالیکه هند از این موضوع عقبمانده است.
چهارم: نیروی کار چین مولدتر از نیروی کار هند است. جامعه بینالمللی به وضوح از «معجزه ضدفقر چین» سخن میگویند. در حالیکه هند همچنان دارای سطوح بالایی از فقر و سوءتغذیه است.
گفته میشود در سال ۱۹۸۰ حدود ۹۰ درصد از یک میلیارد نفر جمعیت چین، دارای درآمد کمتر از آستانه فقر مطلق بودند، امروزه این عدد تقریبا به صفر رسیده است. در حالیکه ۱۰ درصد از جمعیت ۱.۴ میلیاردی هند همچنان زیر خط فقر شدید زندگی میکنند.
علاوه بر آن، ۱۶.۳ درصد از جمعیت هند در سال ۲۰۱۹، دچار سوءتغذیه بودهاند و هند یکی از بدترین نرخهای سوءتغذیه کودکان را در جهان دارد، اما این آمار در مورد چنین به ۲.۵ درصد میرسد.
آقای الیسون با اشاره به یکی از مصاحبههای سال ۲۰۱۴ لی کوان یو، رهبر سابق سنگاپور، میگوید که لی یکسال قبل از مرگش توضیح داده بود که «هند از چین پیشی نخواهد گرفت».
دلایلی که لی ارائه کرده بود، عبارت است از: سیستم کاست، نظام طبقاتی شدید در هند که دشمن شایستهسالاری است؛ بوروکراسی عظیم در هند؛ عدم تمایل نخبگان هندی به ادعاهای رقیب گروههای قومی و مذهبی متعدد است.
پس از این اظهارات رهبر پیشین سنگاپور، هند برنامههای توسعهطلبانه و زیرساختهای خود را تقویت کرد و اکنون رشد اقتصادی قابل ملاحظهای دارد، اما باآنهم تاهنوز نتوانسته است از چین پیشی بگیرد.