جبهه مقاومت ملی در بیانیه خود نوشت که طالبان «به دستور خارجیها» در افغانستان جنگ و خونریزی به راه انداخته و این گروه «ذاتاً خشن و اصلاح ناپذیر» است.
این جبهه آنچه را اقدام طالبان برای انتقال «گروه تروریستی تحریک طالبان پاکستانی» به شمال افغانستان خواند، «خطرناک» و به «برهم زدن ثبات افغانستان و منطقه» دانسته است.
جبهه مقاومت ملی این اقدام طالبان را «خیانت ملی» کسانی دانسته که «قدرت دولتی را غصب و املاک و اراضی دولتی را بدون هیچ مبنای قانونی به دشمنان سرزمین ما و بیگانگان حاتمبخشی میکنند.»
جبهه مقاومت ملی از نخبگان سیاسی و فرهنگی اقوام به ویژه پشتونها خواست که با «روشن ساختن ماهیت بیگانهپروری طالبان سهم خود را در کارزار عدالتخواهی برای آینده مشترک و متحد ادا نمایند.»
این جبهه نوشت که نباید به طالبان اجازه داده شود که با سوءاستفاده از نام قوم، «تخم تلخ و زهراگین اختلافات قومی» را نسل در نسل در افغانستان کشت کنند و جامعه را به سمت «دشمنیها و انقطابهای اجتماعی» بکشانند.
جبهه آزادی افغانستان هم در بیانیهای جداگانه نوشت که مبارزه مسلحانه علیه «رژیم خونخوار طالبان» تنها راه نجات افغانستان از «تروریسم طالبانی» است.
این جبهه افزود: «همسویی و همگرایی نیروهای ضد طالبان مکمل اصلی این پیکار آزادی میباشد.»
جبهه آزادی از ایستادگی و مبارزه زنان علیه طالبان ستایش کرده و همکاری همهجانبه خود با جریانهای مخالف طالبان را علام کرده است.
جبهه آزادی تاکید کرده است که نیروهایش به جنگ علیه طالبان ادامه میدهند.
این جبهه هم نسبت به پیامدهای انتقال طالبان پاکستانی به شمال افغانستان هشدار داده و افزوده که تلاش سازمانیافته برای تبدیل کردن شمال افغانستان به کانون تروریسم جهانی، خطرناکترین اقدام طالبان برای گسترش تروریسم به منطقه و جهان است.
همچنین شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان در بیانیهای نوشت که طالبان به دنبال «معامله ننگین و مبهم» با ابعاد داخلی، منطقهای و بینالمللی بر افغانستان تحمیل شدند.
این شورا افزود که با تسلط طالبان در ۲۴ اسد ۱۴۰۰، افغانستان وارد یکی از سیاهترین دورههای تاریخی خود شد.
این شورا افزود که در دوران حاکمیت طالبان بر افغانستان، حقوق اساسی مردم برای تعیین سرنوشت و گزینش حاکمان مصادره شده، زنان از کار و آموزش منع شدهاند و همچنین قتل، تصفیه، شکنجه، کوچ اجباری ساکنان بومی در مناطق و شهر مشخص به یک روند عادی تبدیل شده است.
شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان که با مشارکت جمعی از رهبران پیشین در تبعید تشکیل شده، تاکید کرده است که گفتوگو ترجیح میدهد، اما اگر طالبان به جنگ و خونریزی تاکید کنند و به «جنایاتشان مانند دو سال گذشته ادامه دهند»، تقویت گزینه نظامی و گسترش مقاومت، بخشی از برنامه این شورا خواهد بود.