با این حال، خانم ون شاک تصریح کرد که امریکا در حال حاضر موضع خاصی درباره مسئله آپارتاید جنسیتی در افغانستان ندارد.
در افریقای جنوبی در سال ۱۹۴۸ قانون تبعیض نژادی تصویب شد که از آن به عنوان قانون آپارتاید نژادی یاد میشود.
بر اساس این قانون، سیاهپوستان از حقوق شهروندی محروم بودند و اکثریت آنان در «اردوگاههای سیاه» زندگی میکردند. آنها در این کشور از امکانات عمومی فرسوده، خدمات شهری مجزا، وسایل حمل و نقل فرسوده برخوردار بودند و اجازه استفاده از سرویسهای بهداشتی عمومی را نداشتند.
چندی پیش ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل نیز گفت که «تبعیض شدید و منظم» طالبان علیه زنان در افغانستان میتواند آپارتاید جنسیتی تلقی شود.
فعالان افغان در سراسر جهان بارها با برپایی تظاهرات از دولتها خواستهاند تا عملکرد طالبان در مقابل زنان را به عنوان آپارتاید جنسیتی به رسمیت بشناسند. در صورت موفقیت کارزار آنان، سیاستهای طالبان در برابر زنان به عنوان جرم بین المللی و قابل تعقیب شناخته خواهد شد.
بثون شاک در پاسخ به عارف یعقوبی، خبرنگار افغانستان اینترنشنال گفت که «ما یک فرستاده ویژه داریم که به زنان و دختران و مشکلات آنها در افغانستان تمرکز دارد. او دایماً با مقامات[طالبان] در تماس است تا وضعیت زندگی دختران و زنان را بهبود بخشد.»
ون شاک در کنفرانس خبری خود گفت که امریکا آزار و اذیت زنان توسط طالبان را به دقت زیر نظر دارد.
او گفت: «دادگاه بینالمللی جنایی تحقیقات خود را آغاز کرده و خاطر نشان ساخته که به جرایم طالبان و دیگر گروهها در افغانستان اولویت خواهد داد. این دادگاه یک مشاور ارشد و خاص را در مورد آزار و اذیت جنسیتی زنان تعیین کرده است.»
طالبان از قوانین خود برای تبعیض و حذف زنان از جامعه و ساختار اقتصادی افغانستان دفاع کرده و مدعی است که مطابق شریعت و خواست مردم افغانستان است.
