کاظم کاظمی، شاعر شناخته شده افغانستان اعلام کرد که نجیب مایل هروی، پژوهشگر، نسخهشناس و ویراستار به دلیل «مشکلات جسمی» در بیمارستان امام رضا در مشهد بستری شده است. آقای هروی با بیش از نیم قرن کار علمی در جامعه فرهنگی فارسیزبانان شناخته میشود.
آقای کاظمی در صفحه رسمی فیسبوک خود نوشت مایل هروی «در سالهای اخیر بسیار ناملایمات و نیز مشکلات جسمی را از سر گذرانده است و اکنون در شهر گلبهار، در جوار فرزند گرامیاش شهابالدین مایل هروی زندگی میکند.»
او گفته امیدوار است «مدیران و مسئولان فرهنگی هر دو کشور» [ایران و افغانستان] نیز با احساس مسئولیت، در زمینه معالجه و مراقبت مایل هروی «کوتاهی نکنند.»
نجیب مایل هروی نویسنده، پژوهشگر، نسخهشناس، ویراستار و مردمشناس است، که رشته اصلیاش عرفان اسلامی است.
کاظم کاظمی در یادداشت خود از او به عنوان «یکی از مفاخر علمی کل قلمرو زبان فارسی» نام برده است.
به گفته آقای کاظمی «آثار او در این عرصهها، جزء آثار و منابع دست اول پژوهش به حساب میآید، به خصوص در حوزه نقد و تاریخ نسخهپردازی و تصحیح متون که بعید به نظر میآید هیچ شخصی در کل این چند کشور فارسیزبان، بدین مایه آثار ارزشمند تألیف کرده باشد.»
ظریفه یعقوبی در ۱۲ عقرب همراه با چهار همکارش که میخواستند موجودیت یک جنبش زنان را اعلام کنند، بازداشت شدند. خانم یعقوبی ۴۱ روز در بند طالبان بود.
او که حالا در کانادا به سر میبرد، روز پنجشنبه پس از ارایه درخواست گروهی از فعالان ایرانی و افغان مبنیبر جرمانگاری آپارتاید جنسیتی به پارلمان کانادا، در یک نشست خبری سخنرانی کرد.
خانم یعقوبی گفت که او پس از به قدرت رسیدن طالبان «به خاطر حق و عدالت» اعتراض کرد، اما طالبان او را به خاطر «زن بودن، شیعه بودن و هزاره بودن» بازداشت کرد.
او گفت طالبان در زندان «تا توانستند مرا مورد شکنجههای وحشتناک روحی و جسمی قرار دادند» و تاثیرات آن، «هنوز روحم را میآزارد و من برای اینکه بتوانم آن روزها را از یاد ببرم، هنوز دارو مصرف میکنم.»
ظریفه یعقوبی در این نشست خبری درباره تجربهاش از زندان طالبان گفت که با «توهین به قوم و مذهب» آغاز شد و بعد با گرفتن از «موهایش» او را به «شکنجهگاه» بردند.
او افزود که براثر «شوک برقی و لگدهای» افراد طالبان، بیهوش شده، اما با اینهمه خانم یعقوبی خودش را خوششانس میدانست زیرا «از دیوار و سقف آنجا صدای زنانی را میشنوید که غرق در گریه میگویند مرا شکنجه کنید ولی لباسم را نکشید، [بر من] تجاوز نکنید.»
خانم یعقوبی در بخشی از سخنانش گفت که در زندانهای طالبان هیچ گونه خدمات بهداشتی وجود ندارد و همچنین در ۴۱ روز زندان، اجازه حمام کردن به او داده نشده است.
او گفت اجازه ملاقات با خانواده خود را نیز نداشت.
ظریفه یعقوبی از زنان زندانی دیگر نام برد که سرنوشت مشابهی در بند طالبان داشتهاند و زنانی که هنوز آنجا هستند مثل منيژه صدیقی.
این فعال حقوق زنان افغان گفت تاریخ قضاوت خواهد کرد که جهان امروز زنان و دختران افغانستان را فراموش کرده است.
او از کانادا خواست که در کنار زنان افغانستان بایستد و در جهت به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی در این کشور، پیشقدم شود.
طالبان در حدود دوونیم سال حکومت خود، شماری از فعالان زن را که علیه سیاستهای این گروه معترضاند، بازداشت کرده است.
نهادهای حقوق بشری از جمله یوناما، گزارشهای شکنجه زندانیان در زندانهای طالبان را تایید کردهاند.
ارائه دادخواست جرمانگاری آپارتاید جنسیتی
گروهی از فعالان کانادایی، ایرانی و افغان، روز پنجشنبه دادخواستی مبنیبر معرفی آپارتاید جنسیتی به عنوان جنایت علیه بشریت را به پارلمان کانادا ارائه کردند.
این دادخواست توسط علی احساسی، عضو پارلمان کانادا در این مجلس مطرح شد.
در این طومار این فعالان خواستار به رسمیتشناسی آپارتاید جنسیتی به عنوان جنایت علیه بشریت شدند.
در کنار این، اعضای دو سازمان مدافع حقوق زنان به همراه گروهی از نمایندگان زن سابق پارلمان افغانستان، فعالان افغان و ایرانی روز پنجشنبه در پارلمان کانادا حضور یافتند و با ۱۰ عضو مجالس نمایندگان و سنای کانادا دیدار کرده و درباره این دادخواست صحبت کردند.
این فعالان همچنین با ژاکلین اونیل، سفیر کانادا در امور زنان و برخی از مقامهای وزارت خارجه این کشور دیدار کردند.
