برقع اجباری و تاثیر آن بر سلامت چشم، روان و جسم زنان
بررسی کارشناسانه پوشیدن برقع یا چاردی از نظر علم پزشکی نشان می‌دهد که این پوشش اجباری، بر سلامت جسمی و روانی زنان تأثیرات منفی می‌گذارد.
بررسی کارشناسانه پوشیدن برقع یا چاردی از نظر علم پزشکی نشان می‌دهد که این پوشش اجباری، بر سلامت جسمی و روانی زنان تأثیرات منفی می‌گذارد.
پوشیدن برقع از نظر بصری دایره دید را محدود و باعث خستگی چشم‌ها می‌شود. این وضعیت می‌تواند به ناراحتی و اذیت زنان چادری‌پوش منجر شده و زندگی روزمره آنها را با خطرات احتمالی مواجه کند.
از نظر روانی، تحمیل پوشش اجباری برقع بر زنان حق انتخاب و استقلال بدن را از آنها سلب می‌کند. نتیجه این امر به احساس عمیق ناتوانی، خشم، انزوا از اجتماع و اضطراب منجر می‌شود که در نهایت می‌تواند به افسردگی بیانجامد.
تأثیرات پوشیدن برقع در صورتی که خلاف میل زنان باشد، بارزتر خواهد بود. تحمیل این پوشش استقلال زنان را گرفته و آنها را به سمت نوعی «درگیری درونی» سوق می‌دهد. این موضوع نگرانی‌های عمده‌ای را در خصوص سلامت جسم و روان زنان به وجود می‌آورد.
تأثیرات منفی پوشیدن برقع تنها به اثرات آن بر بینایی و سلامت روانی محدود نمی‌شود و می‌تواند چالش‌های گسترده‌تری را برای پیشرفت آنها به وجود آورد.
در این مقاله، به بررسی برخی از اثرات منفی پوشش اجباری برقع بر زنان از نظر علم پزشکی پرداخته می‌شود.
تأثیرات برقع بر بینایی
۱- محدودیت دایره دید: طراحی برقع با شکاف‌های کوچک و باریک برای دیدن محیط بیرون، دایره دید زنان را به شدت محدود می‌کند. این محدودیت در میدان دید، شناخت و درک محیط اطراف را مختل کرده و فعالیت‌های روزمره را برای آنها چالش‌برانگیز و خطرناک می‌کند.
۲- فشار دیداری: فضای دید محدود برقع باعث می‌شود که زنان برای دیدن بهتر مجبور به فشار بیشتر بر چشم‌های خود شوند. این فشار می‌تواند منجر به سردرد، ناراحتی چشم و خستگی شود و ناراحتی ناشی از پوشیدن برقع را تشدید کند.
۳- کاهش شفافیت بینایی: پارچه توری برقع، اگر دارای شکاف‌های کوچک و کیفیت پایین باشد، می‌تواند محدوده دید را تار کند و دید شفاف را دشوار کند. این کاهش وضوح دید می‌تواند بر توانایی زنان در انجام کارهایی که به دقت نیاز دارند تأثیر بگذارد و آنها را در معرض اشتباه یا تصادف قرار دهد.
تأثیرات برقع بر سلامت روان زنان
۱- از دست دادن خودمختاری: پوشیدن اجباری برقع، حق انتخاب و استقلال بدن را از زنان می‌گیرد و احساس ناتوانی و درماندگی را به آنها منتقل می‌کند. این فقدان آزادی‌های شخصی می‌تواند به کاهش عزت نفس و سلامت عمومی روانی زنان منجر شود.
۲- انزوای اجتماعی: برقع می‌تواند به عنوان مانع فیزیکی و نمادین بین فرد و دنیای بیرون عمل کند. در جوامع غیرعادی، زنان چادری‌پوش ممکن است از فضاهای عمومی دوری کنند تا از قضاوت و تبعیض جلوگیری کنند. این انزوا می‌تواند به تنهایی، بیگانگی و افسردگی منجر شود.
۳- ترس و اضطراب: فشارهای ناشی از اجباری بودن پوشش برقع می‌تواند احساس ترس و اضطراب را در زنان تشدید کند، به ویژه اگر عدم رعایت آن عواقب قانونی و اجتماعی داشته باشد. این اضطراب می‌تواند به صورت استرس مداوم و ترس از تنبیه ظاهر شود و احساس ناامنی را ایجاد کند.
۴- تضاد درونی و مبارزه هویتی: پوشش اجباری برقع ممکن است با باورهای شخصی زنان مغایرت داشته باشد و منجر به درگیری درونی و پریشانی روانی شود. این تضاد می‌تواند به احساس خشم و ناامیدی منجر شود و پرسش‌هایی را در خصوص ارزش و هویت فرد ایجاد کند.
۵- تأثیر بر رشد فردی: پوشش اجباری برقع توانایی زنان برای مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی، آموزشی و حرفه‌ای را محدود می‌کند. این محدودیت‌ها می‌تواند مانع رشد شخصی، پیشرفت شغلی و ادغام اجتماعی شود و احساس نارضایتی را افزایش دهد.
۶- افسردگی و اختلالات روانی: استرس، انزوا و از دست دادن استقلال مرتبط با پوشش اجباری برقع می‌تواند به مشکلات شدیدتری برای سلامت روان منجر شود، از جمله افسردگی و اختلالات اضطرابی.
برخی اثرات دیگر برقع بر سلامتی زنان
۱- مشکلات تنفسی: پوشیدن برقع، به ویژه زمانی که بینی و دهان را می‌پوشاند، جریان هوا را محدود کرده و تنفس را در شرایط گرم یا مرطوب دشوارتر می‌کند. این کاهش جریان هوا ممکن است باعث ناراحتی تنفسی و حتی احساس خفگی شود. همچنین، تمیز نبودن پارچه می‌تواند خطر استنشاق گرد و غبار و آلاینده‌ها را افزایش دهد و به مشکلات تنفسی مانند آسم و آلرژی منجر شود.
۲- مشکلات پوستی: پوشش مداوم برقع، به ویژه در شرایط گرم یا مرطوب، می‌تواند باعث تحریک پوست، تعریق و عدم تهویه شود. این وضعیت می‌تواند منجر به مشکلات پوستی، پوسته‌پوسته شدن و جوش‌های ناشی از گرما و عفونت‌های قارچی شود.
۳- کمبود ویتامین D: برقع بیشتر قسمت‌های بدن از جمله صورت را می‌پوشاند و قرار گرفتن در معرض نور خورشید را کاهش می‌دهد. این محدودیت می‌تواند توانایی بدن برای تولید ویتامین D را کاهش دهد، که برای سلامت استخوان و سیستم ایمنی ضروری است. کمبود ویتامین D ممکن است به مشکلاتی مانند ضعف استخوان‌ها و افزایش خطر شکستگی منجر شود.
