مهاجران افغان میگویند در اردوگاههای جمهوری اسلامی توسط ماموران ایرانی شکنجه شده و به گونهای اجباری اخراج شدهاند. طالبان میگوید روزانه تا سه هزار نفر از جمله افرادی که در ایران متولد شدهاند به کشور برمیگردند که مورد شکنجههای جسمی قرار گرفته و از مشکلات روحی رنج میبرند.
روزانه در مرز افغانستان و ایران، موجی از پناهندگان افغان به زادگاه خود بازمیگردند. گزارشهای سازمانهای حامی پناهندگان و اظهارات مقامهای طالبان نیز حاکی از افزایش اخراج مهاجران افغان از ایران است.
عبدالغنی قاضیزاده، مسئول طالبان در گذرگاه اسلامقلعه به خبرگزاری فرانسه گفت که میزان اخراج مهاجران افغان از ایران در شش ماه اخیر افزایش یافته است.
او مسئول ثبتنام مهاجران بازگشته از ایران است. این مقام طالبان گفت: «در آنجا به آنها هشدار داده میشود که باید ظرف یک هفته ایران را ترک کنند و یا هر فرد بالای ۱۸سال باید ۱۰۰ میلیون تومان (۲۳۷۵ دالر) در بانک واریز کند.»
مهاجران بازگشته توسط طالبان و سازمان بینالمللی مهاجرت ثبتنام میشوند و برای افرادی که به کمک نیاز دارند دو هزار افغانی کمک صورت میگیرد.
رمضان عزیزی، ۳۶ ساله که با همسر و سه فرزندش به افغانستان بازگشته است، به خبرگزاری فرانسه گفت که صاحبخانهاش در ایران به دلیل اجاره دادن خانه به او جریمه شده است.
او که در ایران کارگر ساختمانی بود، میگوید مقامهای ایرانی وسایل خانهاش را از پنجره بیرون انداختند و آنها را به اردوگاه نظامی برای اخراج منتقل کردهاند.
فضیله قادری، یکی از مهاجران دیگر که به افغانستان بازگشته است، از شکنجه همسرش و دیگر مهاجران در اردوگاه کرج در تهران سخن میگوید.
فضیله، ۲۶ ساله، میگوید که در این اردوگاه به مدت یک هفته با باتومهای فلزی شکنجه شدهاند. او تاکید میکند که مقامهای جمهوری اسلامی بدون توجه به جنسیت، همه مهاجران را شکنجه میکنند.
فضیله میگوید شوهرش به دلیل شکنجه دچار شکستگی استخوان شده و یک مهاجر افغان نیز پس از شکنجه در این اردوگاه جان باخته است. او میگوید با اخراج از ایران، تمام داراییهایش در آن کشور مانده است.
عبدالبصیر، ۲۹ ساله، که کارگر روزمزد در ایران بود و پس از بازداشت از محل کارش اخراج شد، میگوید پاسپورت و ویزای معتبر برای حضور در این کشور داشته، اما از سوی مقامهای ایرانی در اردوگاه پاره شده است.
این مهاجر میگوید با دستان و پاهای بسته، همراه با ۷۰ تا ۸۰ مهاجر دیگر در یک بس به اردوگاه منتقل شد و در آنجا مورد شکنجه قرار گرفت.
عبدالبصیر میگوید در این اردوگاه شاهد بسته شدن دست و پاهای مهاجران بوده که افراد سالخورده، زنان و کودکان افغان در شرایط تشنگی و گرسنگی نگهداری میشدند.
مسئول طالبان برای ثبتنام مهاجران در گذرگاه اسلامقلعه، میگوید که ۹۰ درصد مهاجران بازگشته به کشور بهطور اجباری اخراج شدهاند و حدود ۷۰ درصد آنها بدون مدارک به کشور بازمیگردند.
رئیس شرکت سیاحتی الخلیج گفت: «دفترم را در خوست بستند و یکی از کارمندانم را نیز با خود بردهاند و حالا منکر هستند که او را با خود نبردهاند.»
آقای نیازی میگوید بارها برای حل این موضوع با عبدالرشید عمری، فرمانده امنیه طالبان در خوست گفتوگو کرده اما ظاهرا او نیز قادر به جلوگیری از اقدامات پسرخاله وزیر داخله طالبان نیست.
او اسنادی را در اختیار افغانستان اینترنشنال قرار داده است که نشان میدهد از خلیلالرحمن حقانی، وزیر مهاجرین طالبان و یکی از کاکاهای سراجالدین حقانی نیز برای حل این مشکل، درخواست کمک کرده است.
این اسناد نشان میدهد که ملک میر نیازی همچنین شکایت خود را به ابراهیم حقانی، یکی دیگر از کاکاهای وزیر داخله طالبان رسانده و او نیز در این نامه به حاجی بهرام موسی، رئیس میدان هوایی خوست نوشته که باید برای حل این مشکل همکاری کند.
رئیس این شرکت سیاحتی میگوید پسرخاله سراجالدین حقانی، وزیر داخله طالبان برای حل این موضوع، حاضر به گفتوگو نیست.
سخنگوی مقام والی طالبان در خوست اما این ادعا را رد میکند و میگوید فعالیت این شرکت سیاحتی به اتهام «جعل اسناد» به حالت تعلیق درآمده و رئیس و دو کارمند این شرکت در پیوند به این مساله تحت نظارت قرار گرفتهاند.
اطلاعات بهدست آمده نشان میدهد که موسی بهرام، رئیس میدان هوایی خوست پسرخاله سراجالدین حقانی و پسر خواهر مالی خان، معاون وزارت دفاع طالبان است.
طبق گزارشها، بهرام موسی، رئیس میدان هوایی طالبان در خوست، دو سال پیش برای دومین بار ازدواج کرد و همسر دوم خود را با یک چرخبال از لوگر به خوست انتقال داد.
