رادیو و تلویزیون سوئیس گزارش داد که این کشور پس از چند سال وقفه، روند اخراج برخی از مجرمان خارجی افغان و اوکراینی را از سر گرفته است. اداره مهاجرت سوئیس اعلام کرد که این تصمیم شامل افرادی است که تهدیدی برای امنیت عمومی این کشور محسوب میشوند.
در اولین مرحله از این اقدام، سوئیس هفته گذشته سه شهروند اوکراینی و ماه گذشته دو شهروند افغانستان را به کشورهایشان اخراج کرده است. گزارش همچنین اشاره میکند که این دو شهروند افغانستان، نخستین موارد اخراج پناهجویان افغانستان از زمان به قدرت رسیدن طالبان در اسد ۱۴۰۰ محسوب میشوند.
یکی از این افراد، پناهجویی است که در سال ۲۰۱۸ به جرم لگد زدن به سر یک شهروند افغان دیگر در جریان یک مسابقه فوتبال، به ۱۶ ماه حبس تعلیقی و ممنوعیت ورود به سوئیس به مدت هفت سال محکوم شده بود.
وینچنزو ماسچیولی، مدیر اداره مهاجرت سوئیس، با دفاع از این تصمیم اعلام کرد که این اولین مورد اخراج به اوکراین از زمان آغاز جنگ در این کشور است.
برخی نهادهای حقوق بشری و کارشناسان مهاجرت از این تصمیم سوئیس انتقاد کردهاند. عفو بینالملل سوئیس این اقدام را نقض اصل بشردوستانه عدم بازگرداندن پناهجویان دانسته و تأکید کرده که افغانستان و اوکراین به دلیل وضعیت امنیتی خطرناک مکان مناسبی برای بازگشت این افراد نیستند.
با این حال، اداره مهاجرت سوئیس اعلام کرده است که وضعیت امنیتی خطرناک این کشورها بهطور کلی مانعی برای اخراج افراد به این کشورها محسوب نمیشود. بر اساس این تصمیم، ناامن بودن کشور مقصد، بهتنهایی برای صرفنظر کردن از اخراج کافی نیست و تصمیمگیری درباره هر مورد بهطور جداگانه و پس از بررسیهای بیشتر انجام میشود.
این کاربر پاکستانی با نام مستعار ضرار با ساخت ویدیویی، مدعی است که شعارها و عملکرد طالبان باهم تضاد دارند. در این ویدیو تهیه کننده میگوید که از دید سران طالبان تمام غیر مسلمانان کافر اند. اما به گفته او، این با «دیدگاه شیطانی» طالبان همخوانی ندارد.
در اظهاراتی که به نظر میرسد بیانگر نارضایتی پاکستانیها از نزدیکی طالبان و هند باشد، این کاربر میپرسد آیا طالبان آنها را دشمنان اسلام میدانند. آیا آنها دست رد به سینه خارجیها میزنند؟
او سپس تصویری از دیدار محمد یعقوب مجاهد و امیرخان متقی، وزیر دفاع و خارجه طالبان با یک مقام هندی در کابل میگذارد. شیوه ترتیب این گزارش از سوی این کاربر نزدیک به ارتش پاکستان نشان میدهد که نزدیکی روابط طالبان و هند، اسلامآباد را خشمگین کرده است.
هند از معدود کشورهای قدرتمند و تاثیرگذار منطقه است که نمایندگی اش را در کابل به صورت محدود باز کرده است و با طالبان روابط دارد. هند سفارت افغانستان در دهلی را نیز به نماینده طالبان واگذار کرده است.
هرچند مقامهای پاکستانی به صراحت درباره نزدیکی طالبان با هند ابراز نظر نکردهاند، اما تقویت روابط طالبان و دهلی میتواند دست هند را در حمایت از گروههای مخالف دولت پاکستان بازتر کند.
اسلامآباد در دوره جمهوریت نیز منتقد جدی نزدیکی روابط کابل و دهلی بود. در طول بیست سال جنگ افغانستان اهداف هندی از جمله سفارت این کشور در کابل هدف حملات گروه شورشی مورد حمایت پاکستان قرار گرفت.
حکمرانی با سلاح کافران
در بخشی دیگر این ویدیو این کاربر پاکستانی تصویری از رژه نیروهای طالبان با تسلیحات به جا مانده از نیروهای امریکایی در مقابل سران این گروه در کابل را نشان میدهد. او میگوید طالبان نیروهای خارجی را کافر میخواندند اما کنون با افتخار کلاه و یونیفورم آنها را سر کرده و با سلاحهای امریکایی در خیابانها مانور میدهند.
این کاربر که بارها سران طالبان را در این ویدیو منافق خطاب میکند، میگوید: «آنها با سلاحهای به جا مانده از کافران در شهر مردم عادی را میترسانند و این سلاحها را نشانه حاکمیت شان میدانند. این به وضوح یک منافقت است.»
ضرار (نام مستعار) در ادامه با چیدن تصاویری متعدد از حرکت تانکها و نفربرهای زرهی به جا مانده از نیروهای امریکایی و ارتش پیشین افغانستان در خیابانهای کابل و قندهار، مجددا رهبران طالبان را منافق خطاب میکند که به گفته او در «اعلامیههای عمومی شان از کافران انتقاد اما از تکنولوژی آنها تمجید میکنند».
این کاربر با کنارهم گذاشتن تصویری از رهبران طالبان از ملا حسن آخند، رئیسالوزرای طالبان گرفته تا ذبیحالله مجاهد، سخنگوی این گروه میگوید: «آنها ادعا میکنند که پارسا هستند و به کافران نیاز ندارند. اما زمانی که پای قدرت در میان میآید دست از ایمانشان هم میکشند.»
این کاربر پاکستانی در ادامه این ویدیو میگوید که حکومت طالبان مبتنی بر رقابت است. به گفته او هر آنچه که را طالبان ادعا کنند که درست است، با زور تطبیق میکنند. او در پایان میگوید: «این کافران حرفهای شان را نمیبینند، بلکه به ظاهر و رفتار منافقانهشان نگاه میکنند.»
با گذشت سه سال از روی کار آمدن طالبان هنوز هیچ کشوری حکومت این گروه را بهرسمیت نشناخته است. در دور اول حکومت این گروه در دهه نود میلادی، پاکستان در کنار عربستان و قطر، تنها کشورهای بودند که رژیم طالبان را بهرسمیت شناختند.
اما بار دوم که طالبان به قدرت رسید، برخلاف انتظاری که اسلامآباد، بهخصوص ارتش پاکستان داشت، طالبان موضع نسبتا مستقل در پیش گرفت و بهخصوص در قسمت کنترول تحریک طالبان پاکستانی هیچ همکاری ملموسی با پاکستان در برخورد با این گروه نکرد.
مقامهای ارشد پاکستانی بارها طالبان در کابل را به حمایت و پناه دادن به طالبان پاکستانی متهم کردهاند. طالبان این اتهامات را رد کرده است.
