به رغم درخواست سیاستمداران بریتانیایی و فعالان حقوق بشری برای تحریم تیم کریکت افغانسان، بورد کریکت انگلستان روز پنجشنبه اعلام کرد که بازی با افغانستان در چارچوب جام قهرمانان را تحریم نخواهد کرد.
ماه گذشته، گروهی از قانونگذاران بریتانیایی از تیم این کشور خواستند که مسابقه مرحله گروهی جام قهرمانان مقابل افغانستان را که قرار است در ۲۶ فبروری(۸ حوت) در لاهور برگزار شود، تحریم کند.
با این حال، ریچارد تامپسون، رئیس بورد کریکت بریتانیا اعلام کرد که پس از مشورت با شورای بینالمللی کریکت و بازیکنان، تصمیم گرفتهاند که این مسابقه را برگزار کنند. او تاکید کرد که جامعه کریکت بهتنهایی قادر به حل مشکلات افغانستان نیست.
وی در بیانیهای گفت: «برای بسیاری از مردم عادی افغانستان، تماشای بازیهای تیم کریکت شان یکی از معدود گزینههای باقیمانده برای لذت بردن از زندگی در آنجا است. بنابراین، ما در این مسابقه شرکت خواهیم کرد.»
شماری از سازمانهای حقوق بشری ملی و بینالمللی از تمام کشورها به ویژه انگلستان خواستند که در واکنش به سرکوب زنان در افغانستان، بازی با تیم ملی کریکت افغانستان را تحریم کنند. به گفته آنها، اعضای تیم کریکت روابط خوبی با طالبان دارند و این گروه را سفیدنمایی میکنند.
آنها امیدوارند فشارهای بین المللی از جمله تحریم تیمهای افغانستان باعث شود که طالبان سیاستهای خود را در برابر زنان تغییر دهند. اما، حامیان تیم کریکت افغانستان، تحریم یکی از پر افتخارترین تیمهای ورزشی افغانستان را ناموثر می دانند.
رئیس بورد کریکت بریتانیا گفت از شورای بینالمللی کریکت میخواهد که اقدامات بیشتری برای حمایت از تیم کریکت زنان افغان که در تبعید هستند، انجام دهد. از جمله بودجه ای برای آنان اختصاص داد.
تامپسون همچنین پیشنهاد کرد که شورای بینالمللی کریکت تیم زنان پناهنده افغانستان را به رسمیت بشناسد و همزمان از زنان آواره افغان حمایت کند تا در نقشهای غیر ورزشی مانند مربیگری و مدیریت کریکت پیشرفت کنند.
او گفت: «آنچه در افغانستان رخ میدهد چیزی جز آپارتاید جنسیتی نیست.»
تامپسون افزود: «از دیدگاه کریکت، در حالیکه ورزش زنان و دختران در سراسر جهان با سرعت در حال رشد است، اینکه دختران افغانستان از این فرصت محروم شدهاند، واقعا ناراحتکننده است.»
گارد ساحلی یونان روز جمعه، ۳۰ قوس ۱۴۰۳ (۲۰ دسامبر ۲۰۲۴) اعلام کرد که در جریان تعقیب یک قایق تیزرفتار حامل پناهجویان در دریای اژه، این قایق واژگون شد و دست کم هشت نفر جان باختند و ۱۸ نفر دیگر نجایت یافتند.
این حادثه در نزدیکی جزیره رودس، روبروی سواحل ترکیه رخ داده است.
طبق گزارشها بیشتر قربانیان این رویداد پناهجویان افغان بودند. در میان قربانیان میرزایار، یک سارنوال حکومت پیشین افغانستان هم بود که برای فرار از چنگ طالبان سه سال پیش به پاکستان رفته و از پاکستان راه اروپا را در پیش گرفته بود.
رحیمه ابراهیمی، همسر این سارنوال افغان که با پنج فرزندش حدود ده سال پیش به آلمان پناهنده شدند، در گفتوگو با افغانستان اینترنشنال گفت که شوهرش تا زمان بازگشت طالبان به قدرت در لوی سارنوالی افغانستان در کابل بود و برای نجات جانش مثل هزاران کارمند دیگر حکومت پیشین به پاکستان گریخت.
او گفت که شوهرش ۵۷ سال داشت و میخواست پس از ده سال دوری با خانوادهاش در آلمان بپیوندد. خانم رحیمی گفت که ناجیه، خواهر ۴۵ سالهاش با عثمان سادات و منصور سادات، دو پسر ۱۸ و ۱۹ شان نیز در این رویداد جان دادند.
تاخیر در تحویل اجساد
خانم رحیمی به افغانستان اینترنشنال گفت که زمانی که از وقوع این حادثه با خبر شد خود را به یونان رساند. او میگوید این حادثه عمدی بود و گارد ساحلی یونان سعی در پنهان کردن نقش خود در زیر گرفتن قایق را دارد.
به گفه این خانم، گارد ساحلی یونان حتا به او که شوهر و دیگر بستگانش در جمع قربانیان بود، اجازه نمیداد به اجساد نزدیک شود. او گفت که به سختی موفق شد خود را به اجساد برساند و برای ثبت حقیقت ویدیویی از قربانیان بگیرد.
او گفت که کشتی گارد ساحلی به عمد قایق را زیر گرفته است. در تصاویری که به دست ما رسیده دیده میشود که صورت برخی قربانیان خونآلود است که نشانه آسیب دیدن در اثر برخورد با شیٔ سخت است.
او گفت سه نفر دیگر از قربانیان از باشندگان بدخشان در شمال افغانستان بودند و اجساد آنها نیز به شدت آسیب دیده است.
اما گارد ساحلی یونان در بیانیهای گفت که «راننده قایق هنگام تلاش برای فرار از یک کشتی گشتی یونانی کنترول را از دست داد.»
پیشتر، خبرگزاری رویترز به نقل از مقامهای یونانی گزارش داد که راننده قایق و یک نفر دیگر که شهروندان ترکیه هستند، به اتهام قاچاق انسان دستگیر شدهاند.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان در آگست سال ۲۰۲۱ هزاران کارمند حکومت پیشین از کشور فرار کردند. شمار زیاد این افراد به پاکستان گریختهاند. اخیرا پاکستان نیز اعلام کرده است که در کنار مهاجران بدون مدرک افغان در این کشور، پناهجویانی را که قرار است به کشوری سومی از جمله امریکا منتقل شوند، از شهرهای اسلامآباد و راولپندی بیرون کرده و زمینه انتقال آنها را به افغانستان فراهم میکند.
نصرت میرزایار، از جمله دادستانهای حکومت پیشین بود که به پاکستان گریخت اما سرکوب گسترده افغانها در این کشور و خطر اخراج اجباری به افغانستان به گفته خانوادهاش او را واداشت تا راه قاچاق به اروپا را در پیش بگیرد.
