دو منبع آگاه به افغانستان اینترنشنال گفتهاند که هبتالله آخندزاده رهبر طالبان با صدور یک فرمان شفاهی، سمت «معاونت سیاسی ریاستالوزرا» را لغو کرده است. در نتیجه این تصمیم، ۲۵۵ کارمند از جمله مولوی ذاکر، رئیس دفتر معاونت سیاسی و محمد حسن حقیار مشاور ارشد این دفتر برکنار شدهاند.
این دو منبع در کابل، امروز چهارشنبه ۱۰ ثور، به افغانستان اینترنشنال گفتند که روز سهشنبه، ۹ ثور فرمان شفاهی ملاهبتالله در مورد لغو فعالیتهای معاونت سیاسی عملی شد.
بر اساس این دستور، تمامی فعالیتهای معاونت سیاسی ریاستالوزرا متوقف شده و این سمت بهطور کامل حذف گردیده است.
از میان حدود ۳۰۰ بست اداری این اداره، تنها ۴۵ نفر شامل مسئولان امنیتی قصر سپیدار در سمت خود باقی ماندهاند.
به گفته منابع، از این پس قصر سپیدار در اختیار مولوی عبدالکبیر، وزیر امور مهاجرین طالبان قرار خواهد داشت و او از این مکان برای دفتر کاری و محل سکونت خود استفاده خواهد کرد.
منابع میافزایند: «پیشتر مولوی کبیر ۹۰ محافظ امنیتی داشت، اما اکنون فقط ۲۰ محافظ برای او باقی گذاشتهاند و باقی آنها نیز برکنار شدهاند.»
مولوی عبدالکبیر که پیشتر معاون سیاسی ریاستالوزرا بود، پس از برکناری از این سمت، به دلایل نامعلومی که گفته میشود نارضایتی و نگرانیهای امنیتی را نیز شامل میشود، به وزارت امور مهاجرین نرفته است. این مقام طالبان از زمان تقرر به عنوان وزیر امور مهاجرین تاکنون کارهایش را از قصر سپیدار پیش میبرد.
تاکنون سخنگویان رسمی طالبان درباره لغو معاونت سیاسی ریاستالوزرا واکنشی نشان ندادهاند.
ریاست عمومی دفتر ریاستالوزرا روز سهشنبه، ۹ ثور در خبرنامهای اعلام کرد که براساس فرمان هبتالله آخندزاده، ۲۲۲ بست از چارت اداری ارگ نیز تنقیص یافته است.
مرکز خبرنگاران افغانستان روز دوشنبه، هشتم ثور، نسرین سیدی، محمدیوسف منگل، عزیزالله وحدت، احسانالله کریمی و رامین مظهر را بهعنوان پنج خبرنگار برتر سال ۱۴۰۳ معرفی کرد.
یک زن نیز که در داخل کشور کار میکند، در میان خبرنگاران برتر سال حضور دارد.
چهار نفر از این خبرنگاران در داخل افغانستان و یک نفر در خارج از کشور مشغول کار اطلاعرسانیاند.
گزارشهایی که از داخل افغانستان جایزه گرفتند عمدتا به مسایل و بحرانهای اجتماعی مانند فقر، کمآبی، حوادث ترافیکی و آموزش میپردازند اما یک گزارش که از افغانستان اینترنشنال انتخاب شده در مورد وضعیت حقوق بشر در بازداشتگاههای طالبان است.
در زیر، به بازخوانی چهار گزارش برتر سال که توسط خبرنگاران در کابل، غور، قندهار و خوست تولید شدهاند میپردازیم که با وجود محدودیتهای شدید طالبان، سعی کردهاند به رسالت اطلاعرسانی و گسترش معلومات ادامه دهند.
بحران کودکهمسری؛ «دختر بگیر، جو و گندم بده»
گزارش نسرین سیدی منتشر شده در یک رسانه محلی در ولایت غور به نام رادیو سرحد، به بحران ازدواجهای زیر سن در افغانستان پرداخته است.
این گزارش روایتی است از زندگی مریم، دختری که در ۱۱ سالگی در شهر فیروزکوه مرکز ولایت غور به ازدواج اجباری داده شده است. سبزار، مادر مریم، گفت آنقدر قرضدار بوده که از یک مرد خواسته دخترش را بگیرد و در بدل آن «سالانه جو و گندم» بدهد.
اکنون این دختر ۱۱ ساله با یک مرد ۲۰ ساله نامزد است. او در حال حاضر دانشآموز صنف پنجم در مکتبی در شهر فیروزکوه است.
براساس قوانین طالبان، این دختر بعد از فراغت از صنف ششم نمیتواند به درسهای خود ادامه دهد.
مریم تنها دختری نیست که در ولایت غور با ازدواج اجباری در سنین کودکی مواجه شده است. دومین رویداد در مورد راضیه [نام مستعار]، دختر ۱۰ سالهای است که در بدل ۵۰۰ هزار افغانی به شوهر داده شد.
راضیه در زمان ازدواج دانشآموز صنف چهارم مکتب بود، اما پس از ازدواج اجباری دیگر نتوانست مکتب برود.
مادر راضیه گفت: «دخترکم مجبور است کارهای خانه را کند، از جمع و جارو و پختوپز گرفته تا لباسشویی و رسیدگی به حیوانات، همه این کارها به عهده دخترم است. این کارها از توانش بسیار بالاست، ولی چه کار کند، مجبور است.»
عبدالباسط ملازاده، آمر امر به معروف و نهی از منکر طالبان در غور در این مورد گفته است از آغاز حاکمیت این گروه تا کنون به ۲۶۰ مورد ازدوجهای اجباری «رسیدگی شده است».
او گفت: «این موارد شامل حق میراث، خشونتهای خانوادگی و موارد دیگری میشود که از سوی خانوادهها و یا هم سایر نهادهای دولتی و غیر دولتی شکایت شده و یا هم اطلاع رسیده به اداره ما و ما به آن رسیدگی کردیم.»
جوانی که به کودکان در خوست خواندن و نوشتن میآموزد
گزارش محمد یوسف منگل، خبرنگار خبرگزاری پژواک، روایتی است درباره تلاشهای عبدالمالک جوهر، جوانی که در ولایت خوست بهطور رایگان به کودکان خواندن و نوشتن میآموزد.
آقای جوهر گفت در آموزشگاه کوچکی که در خانه خود ساخته، ۵۰ کودک دختر و پسر را ثبتنام کرده است. در این میان ۱۷ کودک دختر نیز حضور دارند.
به گفته آقای منگل، او در این آموزشگاه امکانات اولیه آموزشی را نیز برای دانشآموزان فراهم میکند و حتی گاهی «ناخنهایشان را اصلاح میکنم. زیرا آنها را مثل فرزندان خود میدانم.»
شکلا، کودک دختر، گفت دو ماه میشود شاگرد عبدالمالک جوهر شده و آرزو دارد در آینده پزشک شود.
احسانالله، دانشآموز پسر، گفت اکنون او میتواند نام خود را به انگلیسی و پشتو بنویسد و بسیار خوشحال است که میتواند درس بخواند.
ساعتها پیادهروی در پی یک جرعه آب
عزیزالله وحدت، خبرنگار تلویزیون تمدن در گزارش خود به تاثیر بحران کمآبی ناشی از تغییرات اقلیمی بر زندگی روستانشینان پرداخته است.
باشندگان ولسوالی البرز ولایت بلخ مجبورند برای تامین آب آشامیدنی ساعتها راه را بپیمایند.
آبی که باشندگان این ولسوالی استفاده میکنند، آب باران و برفی است که در ذخیرهگاههای سنتی به نام «کنده» ذخیره میشود.
البرز ولسوالی تازهتاسیسی است که پس از تسلط طالبان به افغانستان بهعنوان ولسوالی شناخته شد.
گزارش تلویزیونی، کودکانی را نشان میدهد که بوشکههای آب را بر مرکبها بار میزنند و دستکم یکونیم ساعت از یک مسیر پر پیچ و خم صخرهها میگذرند تا آب آشامیدنی پیدا کنند.
آقای وحدت میگوید در ولسوالی البرز داشتن یک الاغ تنها راه برای بقا است.
یک پیرمرد در حال حمل آب توسط مرکب خود گفت روزانه یک مسیر طولانی را پشت آب شیرین میپیماید و یک مسیر جداگانه دیگر را پشت آب شور. به گفته او آب شیرین را خود ما مینوشیم و آب شور را برای شستن لباسها و دیگر امور زندگی استفاده میکنیم.
این مرد کهنسال گفت روزانه یک نفر تمام وقت خود را برای تامین آب خانواده باید اختصاص بدهد تا دیگران تشنه نمانند.
کنده، نام چاههای سنتی است که باشندگان ولسوالی البرز در زمین حفر میکنند تا آب باران و برف را در زمستانها جمعآوری و در طول سال استفاده کنند. با این حال تهیه کنده برای بسیاری از باشندگان البرز یک گزینه پر مصرف است و برای همه میسر نیست.
عبدالقدوس، باشنده البرز گفت بعضیها کندهها را خریداری میکنند. او گفت خودش چهار بوشکه آب کنده را ۲۰ افغانی میخرد.
این خبرنگار روایت میکند که در مرکز ولسوالی البرز شمار درختان به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسد. کمبود آب نه تنها زندگی مردم، بلکه محیط زیست را نیز با خطر مواجه کرده است.
خبرنگار تمدن میگوید با این وجود، به نظر میرسد که اداره محلی طالبان تنها به فکر تامین نیازهای خود است. یک تانکر بزرگ هر ماه سه بار آب مورد نیاز ادارههای محلی را از ولسوالی شولگره تامین میکند.
مطیعالله عابد، سخنگوی وزارت انرژی و آب گفته است تلاشها برای تامین آب روستاهایی که به آب دسترسی ندارند، جریان دارد. به گفته او ماسترپلان دوباره زندهکردن سرچشمهها و کاریزها تهیه شده است.
با این حال او نگفت که مردم ولسوالی البرز چه وقت در خانههایشان آب خواهند داشت.
زندگی قمار نیست؛ رویدادهای ترافیکی مرگبار در افغانستان
«زندگی قمار نیست» نام یک مستند تلویزیونی ساخته شده توسط احسانالله کریمی، خبرنگار آزاد در کابل است که در مورد دو رویداد ترافیکی مرگبار در شاهراه کابل - قندهار ساخته شده است.
در این رویداد که در ماه قوس ۱۴۰۳ اتفاق افتاد، دستکم ۵۲ نفر جان خود را از دست دادند.
این مستند منتشر شده در تلویزیون خصوصی آریانا به دنبال یافتن عوامل افزایش رویدادهای ترافیکی در مسیر کابل - قندهار رفته و با بستگان قربانیان مصاحبه کرده است.
آقای کریمی در این گزارش میگوید سه روز بعد از این رویداد مرگبار، هنوز لاشه تانکر در کنار شاهراه مانده اما هنوز رانندگان با سرعت حرکت میکنند و به نظر میرسد کسی از این حادثه «عبرت نگرفته است.»
گزارش میافزاید که سرعت زیاد، بیپروایی رانندگان و زیر پا گذاشتن قوانین ترافیکی از عوامل افزایش حوادث ترافیکی در این راه است.
گزارش لاشههای موترهایی را نشان میدهد که در این راه حادثه ترافیکی کردهاند. مردم محل نیز خاطرههای خود را از کشته شدن سرنشینان این موترها روایت میکنند.
در بخشی از گزارش دیده میشود که روی یک بس مسافربری که لاشه آن کنار راه افتاده، کد B52 نوشته است. به این معنا که راننده بس خود را در سرعت به هواپیمای نظامی B-52 Bomber تشبیه میکرده است.
جایزه خبرنگار برتر سال چیست؟
«خبرنگار برتر سال افغانستان» با اعتبارترین جایزه ملی خبرنگاری است که سالانه از سوی مرکز خبرنگاران افغانستان اهدا میشود.
مرکز خبرنگاران افغانستان روز دوشنبه در مراسمی در بروکسل برندگان دوازدهمین دوره جایزه سالانه «خبرنگار سال افغانستان» را اعلام کرد.
احمد قریشی، رئيس مرکز خبرنگاران افغانستان، گفت در سال ۱۴۰۳، گزارشگران بیش از ۵۰ رسانه محلی از سراسر ولایات افغانستان و برخی رسانههای بینالمللی ویژه افغانستان در این رقابت شرکت داشتند.
قریشی با اشاره به حضور فعال خبرنگاران محلی در این رقابت، آن را نشانهای امیدوارکننده توصیف کرد.
با این حال او افزود: «بهدلیل محدودیتهای شدید کاری از سوی اداره حاکم، فرصت تهیه و نشر گزارشهای تحقیقی درباره موضوعات حیاتی مانند حکومتداری و حقوق بشر برای خبرنگاران محلی بسیار محدود شده و یا از وجود ندارد».
