کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان روز یکشنبه اعلام کرد که در چهار ماه اول سال جاری میلادی نزدیک به ۴۳۵ هزار مهاجر از ایران به افغانستان برگشتهاند. بر اساس آماری که ارائه شده، در سال ۲۰۲۵ بیش از ۱۹۶ هزار مهاجر افغان هم از پاکستان بازگشتهاند.
کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان روز یکشنبه ۱۱ جوزا اعلام کرد که از نزدیک به ۴۳۵ هزار مهاجر برگشته از ایران، ۲۵۲ هزار و ۴۰۰ نفر آنان بهصورت اجباری اخراج شدند.
کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان همچنین اعلام کرده که در حدود ۲۱ ماه گذشته ۹۹۸ هزار و ۵۰۰ مهاجر افغان از پاکستان به افغانستان برگشتهاند.
این نهاد گفته که از حدود یک میلیون مهاجر برگشته از پاکستان، تنها به بیش از ۱۳۱ هزار مهاجر کمک کرده است. گفته شده ۵۰ درصد مهاجرانی که کمک دریافت کردند را زنان و ۲.۴ درصد آنان را افراد دارای معلولیت تشکیل میدهند.
نزدیک به ۸۷۰ هزار مهاجر دیگر که در این بازه زمانی از پاکستان برگشتهاند هیچ کمکی از کمیساریای سازمان ملل که مسئول اصلی حمایت مهاجران است، دریافت نکردهاند.
اکثر این مهاجران، در پی فشارهای گسترده حکومت پاکستان کسب و کارهای شان را در پاکستان رها کردند و با دست خالی به کشوری برگشتهاند که دههها روی آن را ندیدهاند.
طبق گزارش سازمان ملل، از میان ۱۹۶ هزار و ۲۵۳ مهاجر که در سال جاری میلادی از پاکستان برگشتهاند، تنها ۳۳ هزار آنان بهصورت اجباری اخراج شدند.
هفتاد و دو درصد مهاجران که کمکهای سازمان ملل را دریافت کردند، گفتهاند که عازم پنج ولایت لغمان، ننگرهار، قندوز، کابل و قندهار اند.
یکی از بستگان مقتول به افغانستان اینترنشنال گفت که غلامرضا، باشنده اصلی ولسوالی نهرین ولایت بغلان، سه سال پیش به ایران مهاجرت کرده بود. به گفته این منبع، غلامرضا در جریان جنگ با طالبان مجروح شده و هر دو دستش شکسته و یک پای خود را از دست داده بود.
این فرد نزدیک به مقتول افزود که عصر شنبه، غلامرضا برای خرید غذای شب به بازار رفته بود. پس از بازگشت، گروهی از شهروندان ایرانی او را مورد توهین و تحقیر قرار دادند.
به گفته این منبع، پس از مشاجره لفظی، این نظامی پیشین توسط این افراد با ضربات چاقو کشته شد.
دوستان غلامرضا به سفارت افغانستان تحت کنترول طالبان در تهران مراجعه کرده و خواستار پیگیری این پرونده شدهاند، اما تاکنون هیچ اقدامی از سوی طالبان یا دولت ایران در این زمینه انجام نشده است.
جسد این نظامی پیشین همچنان در سردخانه شفاخانهای در تهران نگهداری میشود.
نظامیان حکومت پیشین افغانستان در ایران تحت فشارهای شدید زندگی میکنند و با خطر اخراج و بازگشت اجباری به افغانستان تحت کنترل طالبان روبهرو هستند. اخیرا یک پیلوت حکومت پیشین پس از دریافت برگه اخراج از ایران، خودکشی کرد و به زندگی خود پایان داد.
نظامیان حکومت پیشین در معرض انتقامگیری طالبان قرار دارند. از این رو، آنان عمدتا در ایران و پاکستان زندگی میکنند.
دیان پنیک، رئیس این سازمان روز یکشنبه اظهار داشت که شفاخانه ایمرجنسی در گذشته عمدتاً به درمان مجروحان جنگ میپرداخت، اما اکنون بر تداوی آسیبدیدگان حوادث ترافیکی متمرکز است.
وی در دیدار با عبدالواسع، رئیس دفتر ریاستالوزرای طالبان، تاکید کرد که تمامی خدمات این سازمان در افغانستان بهصورت رایگان ارائه میشود.
بربنیاد خبرنامه طالبان، عبدالواسع از تلاشهای ایمرجنسی برای خدمت به مردم افغانستان قدردانی کرد و گفت که خدمات شفاخانه ایمرجنسی در حوزه صحت و سایر زمینهها ادامه یابد.
پیشتر، دانیلی جیاکومینی، یکی از مدیران ایمرجنسی در سفر به کابل گفته بود که خدمات این سازمان به مناطق مختلف افغانستان گسترش خواهد یافت.
ایمرجنسی از سال ۱۹۹۹ در افغانستان فعالیت میکند و هماکنون ۲۷ مرکز درمانی در کابل، هلمند، پنجشیر و برخی ولسوالیها دارد.
ایمرجنسی درحالی حوزه فعالیتش را تغییر میدهد که با برگشت طالبان به قدرت، شمار تلفات و قربانیان ناشی از جنگ و درگیریهای مسلحانه بهطور چشمگیری کاهش یافته است.
در طول جنگ ۲۰ساله، هزاران غیرنظامی در اثر حملات انتحاری، انفجارهای کور و حملات هوایی کشته یا زخمی شدند. بر اساس گزارش یوناما، از سال ۲۰۰۹ که این نهاد ثبت تلفات جنگ را آغاز کرد، بیش از ۱۰۰ هزار غیرنظامی کشته یا زخمی شدهاند. ایمرجنسی در درمان و رسیدگی به مجروحان جنگ نقش برجسته داشته است.
افغانستان یکی از کشورهایی با بالاترین نرخ تلفات رانندگان و مسافران را دارد. اداره ترافیک طالبان در ماه دلو ۱۴۰۳ گزارش داد که در ۱۰ ماه نزدیک به چهار هزار سانحه ترافیکی رخ داد که در آن دستکم ۲ هزار نفر کشته شدند.
در سالهای گذشته نیز آمار قربانیان حوادث ترافیکی مانند تلفات حملات انتحاری طالبان بالا بود. بنا به یک گزارش سازمان بهداشت جهانی در دوره جمهوریت، سالانه چهار هزار و ۷۰۰ نفر در رویدادهای ترافیکی کشته میشدند.
رویدادهای ترافیکی عمدتا، ناشی از بیاحتیاطی رانندگان و خرابی جادهها است.
