ارتش پاکستان اعلام کرد که نیروهای امنیتی این کشور طی دو روز گذشته در حملاتی به سه مخفیگاه شبهنظامیان در شمالغرب این کشور، در نزدیکی مرز افغانستان ۱۹ شورشی را کشتهاند. به گفته ارتش، ۱۴ شبهنظامی در منطقه مهمند خیبرپختونخوا و پنج شورشی دیگر در وزیرستان شمالی و بنو کشته شدهاند.
ارتش پاکستان روز پنجشنبه، بیستم سنبله در بیانیهای از این شبهنظامیان به عنوان «خوارج» یاد کرده است. حکومت پاکستان گروه تحریک طالبان پاکستان خواج میخواند.
پاکستان شاهد افزایش حملات شبهنظامیان بوده است که اکثر آنها توسط طالبان پاکستانی و جداییطلبان بلوچ در جنوبغربی کشور انجام شده است. تحریک طالبان پاکستانی هفته گذشته به یک پایگاه امنیتی در بنو حمله کرده و شش سرباز پاکستانی را کشت.
وزیر دفاع پاکستان گفت در این حمله پنج مهاجم کشته شدند که سه تن آنها افغان بودند.
تحریک طالبان پاکستانی پس از بازگشت طالبان افغان به قدرت در سال ۲۰۲۱، فعالیتهای خود را گسترش داده است. اسلامآباد طالبان افغان و هند را به حمایت از تیتیپی متهم میکند؛ اتهامی که طالبان و هند آن را رد کردهاند.
قرار است بستگان نزدیک به حدود سه هزار کشتهشده، همراه با مقامها و سیاستمداران، روز پنجشنبه در نیویارک، پنتاگون و شنکسویل ایالت پنسیلوانیا در مراسم یادبود این حملات شرکت کنند.
برخی دیگر نیز گردهماییهای کوچکتری در مناطق مختلف برگزار کرده میکنند.
جیمز لینچ، که پدرش رابرت لینچ را در حمله به مرکز تجارت جهانی از دست داد، گفت: «فکر نمیکنم غم هیچوقت از بین برود. پیدا کردن شادی در دل این غم، بخش بزرگی از رشد من بوده است.»
در منهتن نیز مراسمی با حضور جیدی ونس، معاون دونالد ترامپ و همسرش برنامهریزی شده است. در این مراسم، دقایقی سکوت نیز در همان ساعتی که هواپیماهای ربودهشده به برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی برخورد کردند، رعایت خواهد شد.
در پنتاگون نیز یادبودی برای ۱۸۴ نظامی و غیرنظامی که بر اثر برخورد یکی از هواپیماهای ربودهشده جان خود را از دست دادند، برگزار میشود.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور امریکا و ملانیا ترامپ، بانوی نخست این کشور در این مراسم حضور خواهند داشت و سپس به برانکس خواهند رفت تا بازی بیسبال میان تیمهای «نیویارک یانکیز» و «دیترویت تایگرز» را تماشا کنند.
با این حال، برخی برنامههای یادبود آغاز شده و در حال اجرا هستند. نمایندگیهای دیپلوماتیک ایالات متحده در کشورهای مختلف نیز با برگزاری مراسمی، بیرق ایالات متحده را نیمه برافراشتند.
سفارت ایالات متحده در استرالیا نوشت: «امروز و هر روز، ما یاد و خاطره جانباختگان یازدهم سپتامبر را گرامی میداریم و تعهدمان به صلح، اتحاد و ارزشهایی که ملتها را به هم پیوند میدهند، تجدید میکنیم.»
سفارت ایالات متحده در نیوزیلند نیز اعلام کرد که در شهر کرایستچرچ، به همراه آتشنشانان، رهبران محلی و اعضای جامعه، مراسم یادبود یازدهم سپتامبر برگزار شده است.
مایکل دیکرسون، کاردار موقت ایالات متحده در رومانیا، نیز از برگزاری مراسم یادبود در بخارست خبر داد و نوشت: «یازدهم سپتامبر جان هزاران نفر را گرفت، اما شجاعت، قدرت و اتحاد فوقالعادهای را نیز آشکار کرد.»
در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، اعضای گروه تروریستی القاعده به برجهای دوقلوی منهتن در نیویارک، پنتاگون در ویرجینیا و یک میدان در پنسیلوانیا حمله کردند. در این حملات نزدیک به سه هزار نفر، از جمله شهروندان عادی، نیروهای آتشنشانی و پولیس، جان خود را از دست دادند.
در پی این حملات، ایالات متحده به رژیم طالبان که به رهبران القاعده پناه داده بود، حمله کرد و اداره طالبان را سرنگون کرد.
در این گزارش آمده است که از سال ۲۰۲۱ به اینسو، دسترسی زنان بازگشتکننده به خدمات اساسی کاهش یافته است.
بر پایه دادهها، ۲۱ درصد زنان عودتکننده در دسترسی به آب مشکل دارند، در حالیکه این رقم در میان زنان غیرعودتکننده ۱۴ درصد است. همچنان ۲۲ درصد در دسترسی به بهداشت عمومی و ۲۸ درصد در خدمات حقوقی با مانع روبهرو اند.
کمیساریای عالی سازمان ملل میگوید زنان عودتکننده بیشتر در انزوا قرار دارند و فشارهای روانی بالاتری را تجربه میکنند. تنها ۱۹ درصد آنان روزانه با زنان دیگر در تماس اند و ۴۰ درصد وضعیت روانی خود را «بسیار بد» توصیف کردهاند.
وضعیت بحرانی زنان سرپرست خانواده
در این گزارش تأکید شده است که کار در خانوارهای زنسرپرست سنگینتر است. ۶۱ درصد این خانوادهها گفتهاند ساعتهای طولانی کار میکنند که به رفاهشان آسیب میزند. میزان ناامنی غذایی در این خانوارها نیز بالاتر از خانوادههای مردسرپرست گزارش شده است.
به گزارش سازمان ملل، نبود اسناد هویتی یکی از بزرگترین موانع ادغام زنان عودتکننده است. دو خانوار از هر سه خانوار گفتهاند اعضایشان سند ملکی یا مدنی ندارند. شرط همراهی محرم و ناآگاهی از روندهای اداری از موانع اصلی برای گرفتن تذکره عنوان شده است.
این گزارش همچنین نشان میدهد که زنان در ساختارهای محلی حضور ناچیزی دارند و بیشتر تصمیمها در دست مردان است. خانوادههای عودتکننده نسبت به جامعه میزبان بیشتر از تهدید، محرومیت از خدمات و تبعیض شکایت کردهاند.
کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان هشدار داده است که بسیاری از موارد خشونت خانگی و ازدواج اجباری در افغانستان گزارش نمیشود و زنان بهجای محاکم و پولیس، بیشتر به بزرگان محل یا خویشاوندان مراجعه میکنند.
دخترانی که اجازه درس خواندن دارند، ترک تحصیل میکنند
در بخش دیگری از گزارش آمده است که دسترسی دختران به مکتب بهطور محسوس کاهش یافته است. ازدحام مکاتب، دوری راه و ازدواج زودهنگام از دلایل اصلی ترک آموزش برای دختران خوانده شده است. در افغانستان زیر تسلط طالبان دختران اجازه دارند تنها از صنف اول تا ششم درس بخوانند.
کمیساریای عالی سازمان ملل گفته است که برای عبور از این مشکلات باید با شوراهای محلی و رهبران مذهبی کار شود، آگاهی و ارجاع خدمات تقویت گردد، شبکههای روابط ایجاد شود، خدمات حقوقی زنمحور و کمکهای نقدی در دسترس قرار گیرد، حمایتهای روانی گسترش یابد و زمینههای معیشتی با همکاری سکتور خصوصی فراهم شود.
بسیاری از نهادهای بینالمللی طالبان را عامل اصلی این وضعیت میدانند و تأکید کردهاند که محدودیتهای سختگیرانه این گروه بر آموزش، کار و آزادی رفتوآمد زنان، زندگی روزمره آنان را فلج کرده است.
در بسیاری از این گزارشها یادآوری شده است که افغانستان در حال حاضر یکی از بدترین کشورهای دنیا برای زنان شناخته میشود و حقوق ابتدایی نیمی از جمعیت کشور بهطور سازمانیافته نقض میگردد.
