کریم خرم، وزیر پیشین اطلاعات و فرهنگ در زمان ریاست جمهوری حامد کرزی، میگوید که سیاستها و بمبارانهای اخیر پاکستان در خاک افغانستان، آخرین پلهای ارتباطی میان دو ملت را تخریب کرده است. او گفت «پاکستان از بدو ایجادش با افغانستان روابط غیردوستانه داشته است».
او امروز پنجشنبه ۲۴ میزان در حساب اکس نوشته است که پاکستان از بدو ایجادش با افغانستان روابط غیردوستانه داشته و تجاوز اتحاد شوروی به افغانستان، برای اسلامآباد فرصتی فراهم کرد تا با استفاده از مجبوری مردم افغان، بنیادهای ملی کشور را تخریب کند.
به گفته او، از آن زمان تا امروز پاکستان نگذاشته افغانستان روز آرامی داشته باشد.
آقای خرم تأکید کرده است که مردم پاکستان باید بدانند سیاست رهبرانشان بر خلاف منافع خود پاکستان است. او نوشته است دشمنی آشکار با نزدیکترین همسایه، بدترین سیاستی است که حاکمان اسلامآباد میتوانند در پیش گیرند.
او هشدار داده است که ممکن است پاکستان با انتخاب این سیاست، از جایی اطمینان یا حمایتی گرفته باشد، اما اگر چنین باشد، به باور او «یقیناً این دامی است که برایش پهن کردهاند».
وزیر پیشین اطلاعات و فرهنگ افغانستان افزوده است که مشکل تاریخی روابط دو کشور در وابستگی رهبران پاکستان به قدرتهای خارجی نهفته است.
به گزارش وبسایت رسمی اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا)، انوش دستگیر در افغانستان زاده شد؛ در کشوری که جنگ و ناامنی خانوادهاش را واداشت تا راه مهاجرت در پیش گیرند. انوش در اردوگاههای مهاجران در پیشاور پاکستان و سپس در هند بزرگ شد؛ جایی که فوتبال هنوز در زندگیاش جایی نداشت و تنها صدای توپ کریکت در کوچهها شنیده میشد.
سالها بعد، وقتی خانوادهاش به هالند رسیدند، همهچیز برای او تازه و ناآشنا بود؛ زبان، مردم، هوا و حتی بازیها؛ اما فوتبال، با سادگی و جهانیبودنش، راهی شد برای پیوستن او به جامعهای نو. او از تماشاگر بازیهای خیابانی به یکی از بازیکنان محلی تبدیل شد و یاد گرفت که چگونه با پشتکار و تمرین جای خود را در میدان پیدا کند. فوتبال، پلی شد میان انوش و دنیای تازهاش.
دستگیر بهزودی دریافت که استعدادش نه تنها در بازی، بلکه در مربیگری است. او در ۲۰سالگی برای نخستینبار تیمی را رهبری کرد و پس از آن مسیر پیشرفت را گامبهگام پیمود تا جایی که در ۲۸سالگی به عنوان جوانترین سرمربی تیم ملی در جهان شناخته شد؛ سرمربی تیم ملی فوتبال افغانستان.
او چهار سال هدایت تیمی را به عهده داشت که در میان بحرانها و دشواریها، برای میلیونها افغان در داخل و بیرون کشور نماد امید شده بود.
او میگوید: «ما میخواستیم برای افغانستان چیزی بسازیم که مردم بتوانند به آن افتخار کنند. تیم ملی، صدای وحدت بود. بازیکنان ما از کشورهای گوناگون، از اردوگاههای پناهندگان در اروپا و آسیا گرد هم آمده بودند. ما به افغانستان نشان دادیم که هنوز میشود کنار هم ایستاد.»
اکنون انوش دستگیر سرمربی تیم ملی زیر ۱۸سال هالند است و همچنان الهامبخش پناهندگان سراسر جهان باقی مانده است. او باور دارد که «نباید قربانی بودن را بهانه ساخت؛ باید بخشی از جامعه شد و سهم خود را ادا کرد»»
دستگیر رؤیایی بزرگتر نیز در سر دارد: ساختن میدانهای کوچک فوتبال (Cruijff Courts) در هر ولایت افغانستان تا کودکان از هر قوم و زبان، شانهبهشانه بازی کنند و برای لحظهای، همه غمها را فراموش نمایند. او میگوید: «وقتی در میدان فوتبال هستی، دیگر چیزی جز بازی در ذهنت نیست؛ و همین، قدرت واقعی فوتبال است.»
سخنگوی وزارت خارجه چین تاکید کرد که این کشور مایل به ایفای نقش سازنده در بهبود و توسعه روابط پاکستان و طالبان است.
به گفته این دیپلومات، آتشبس در راستای منافع مشترک هر دو طرف است و به صلح و ثبات منطقهای کمک میکند.
لین جیان میگوید که پاکستان و افغانستان هر دو همسایه دوست چین، و همسایگانی اند که نمیتوان آنها را از هم دور کرد.
او گفت که چین از خویشتنداری طالبان و پاکستان، دستیابی به آتشبس جامع و پایدار، پایبندی به گفتوگو برای حل اختلافات و بازگشت به مسیر حل و فصل سیاسی حمایت میکند.
بر بنیاد معلومات فدراسیون، ورزشکاران کورش نخستین نمایندگان افغانستاناند که برای اشتراک در این رویداد بزرگ ورزشی عازم بحرین شدهاند.
روحالله نظری در وزن ۸۳ کیلوگرام و محمد یحیی محمدی در وزن ۶۵ کیلوگرام دو نماینده کشور در این رقابتها هستند که زیر نظر سید باعث فرزاد بهعنوان مربی، مقابل رقیبان خود به میدان خواهند رفت.
بازیهای آسیایی جوانان، یک رویداد چندورزشی معتبر است که هر چهار سال یکبار میان ورزشکاران جوان قاره آسیا، زیر نظر شورای المپیک آسیا برگزار میشود.
در سومین دوره این مسابقات، ورزشکاران در ۲۴ رشته مختلف با یکدیگر رقابت خواهند کرد. این رویداد پس از بازیهای المپیک آسیایی، بزرگترین مسابقات ورزشی قاره به شمار میرود.
تا کنون از افغانستان حضور تیمهای کورش، تکواندو و فوتسال در این رقابتها مشخص شده است.
فدراسیون افزوده است که مرحوم پنجشیری نهتنها یک ورزشکار و مربی برجسته بود، بلکه در شکلدهی و گسترش فرهنگ ورزش در کشور نقش مهم و ارزندهای ایفا کرد.
حبیبالرحمن پنجشیری در دوران طلایی کشتی افغانستان فعالیت داشت و همدوره پهلوانان نامداری چون پهلوان نظام، خلیفه امیرجان، پهلوان ابراهیم خدری، پهلوان احمدجان، پهلوان میاگل و دیگر کشتیگیران ماندگار کشور بود.
از جمله همدورههای او، پهلوان اعظم (رهنورد زریاب) نویسنده نامدار افغانستان نیز یاد شده است.
پنجشیری سالها عضو تیم ملی کشتی افغانستان بود و پس از پایان دوران قهرمانی، به عنوان سرمربی تیم ملی ایفای وظیفه کرد. او سالها در اداره ورزش کشور حضور فعال داشت و شاگردان فراوانی را تربیت و به جامعه ورزش معرفی کرد.
در سالهای اخیر، حبیبالرحمن پنجشیری در بیرون از افغانستان اقامت داشت و پیش از آن در باشگاه کشتی پنجشیر به عنوان مربی فعالیت میکرد. افزون بر مربیگری، او داور بینالمللی کشتی نیز بود.
پهلوان پنجشیری زاده روستای سفیدچهره ولایت پنجشیر بود؛ اما سالیان دراز در منطقه دهافغانان کابل زندگی کرد. او از جمله چهرههایی بود که برای اعتلای کشتی افغانستان، تلاشهای خستگیناپذیری انجام داد.
