رأیدهندگان در نیویارک روز سهشنبه برای انتخاب زهران ممدانی، نامزد حزب دموکرات، اندرو کومو، نامزد مستقل و کرتیس سلیوا، نامزد حزب جمهوریخواهان پای صندوقهای رأی رفتهاند. فرایند رأیگیری ساعت ۹ شب به وقت محلی پایان خواهد یافت.
حوزههای رأیگیری در نیویارک از ساعت ۶ صبح تا ۹ شب به وقت محلی باز هستند. نخستین نتایج اندکی پس از بستهشدن صندوقها منتشر میشود و شمارش آرا در طول شب ادامه خواهد داشت.
طبق نظرسنجیهای گردآوریشده توسط نیویارک تایمز، ممدانی بین ۵ تا ۲۵ امتیاز از رقبای خود جلوتر است.
زهران ممدانی، نماینده ۳۴ ساله منطقه کوئینز و نامزد محبوب حزب دموکرات، کارزار خود را بر یک مسئله محوری متمرکز کرده است: «تسهیل هزینههای زندگی» در یکی از گرانترین شهرهای جهان.
ممدانی که در اوگاندا بهدنیا آمده و در نیویارک بزرگ شده است، خود را یک سوسیالیست دموکرات میداند و در صورت پیروزی، نخستین شهردار مسلمان این شهر خواهد بود.
او که تا چند ماه پیش چهرهای نسبتا ناشناخته در سیاست نیویارک بود، اکنون رهبری کارزاری پیشرو، چندنژادی و مردمی را بر عهده دارد که رأیدهندگان جوان، خانوادههای کارگر و جوامع رنگینپوست را در پنج منطقه شهر به هیجان آورده است.
برنامه سیاسی او، که شامل «گسترش دسترسی به مراقبت رایگان از کودکان» و «رایگانسازی استفاده از اتوبوسهای شهری» است، او را به نمادی از تغییر نسلی و چهرهای برجسته از احیای جناح چپ حزب دموکرات تبدیل کرده است.
اندرو کومو، فرماندار پیشین ۶۷ ساله، در ابتدا بهعنوان نامزد حزب دموکرات وارد رقابت شد تا با شهردار پیشین، اریک آدامز، رقابت کند. اما پس از شکست در انتخابات مقدماتی در برابر ممدانی، کومو کارزار مستقل خود را آغاز کرد.
با وجود دههها تجربه سیاسی، تلاش کومو که با حمایت ثروتمندان و مالکان بزرگ نیویارک همراه است، در برابر جنبش پرانرژی ممدانی موفقیت چندانی نداشته است.
او همچنان با رسواییهای گذشته روبهرو است، از جمله پرونده آزار جنسی که منجر به استعفای او در سال ۲۰۲۱ شد، و نیز اتهام سوءمدیریت در خانههای سالمندان در دوران همهگیری کرونا.
با این حال، محور اصلی کارزار او بر «تجربه»، «سابقه طولانی در خدمت عمومی» و دستاوردهای زیرساختیاش است.
در میان حامیان او چهرههای برجستهای چون مایکل بلومبرگ، شهردار پیشین نیویورک، بیل کلینتون، رئیسجمهور پیشین ایالات متحده، و بهتازگی دونالد ترامپ، رئیسجمهور امریکا، دیده میشوند.
کرتیس سلیوا، ۷۱ ساله بهعنوان نامزد حزب جمهوریخواه وارد رقابت انتخاباتی شد. او بهخاطر دههها فعالیت در زمینه پیشگیری از جرم شهرت دارد، هرچند که خود اعتراف کرده است برخی از اقدامات گروهش را برای جلب توجه رسانهها جعل کرده بود.
با این حال، او بیوقفه به رقابت ادامه داده و حتی ادعا کرده است که متحدان کومو تا ۱۰ میلیون دالر به او پیشنهاد دادهاند تا از رقابت کنارهگیری کند. او در واکنش گفت: «همهشان فکر میکنند هرکسی قیمتی دارد. اما کرتیس سلیوا قیمتی ندارد. من با هیچ به دنیا آمدم و با هیچ خواهم رفت.»
سلیوا که در انتخابات سال ۲۰۲۱ نیز نامزد شهرداری بود و علاقهای عمیق به گربهها دارد، خود را چهرهای «خارج از ساختار قدرت» معرفی کرده که در برابر سیاستمداران بانفوذ از جمله کومو، ترامپ و سرمایهدار میلیاردر بیل اکمن ایستاده است.
کارزار او بیش از هر چیز بر تصویرش بهعنوان مدافع مردم عادی نیویارک در سطح خیابان تکیه دارد.
چنی که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹ معاون جورج بوش پسر بود، بهشدت برای گسترش اختیارات ریاستجمهوری تلاش کرد. او همچنین نفوذ دفتر معاونت ریاستجمهوری را با تشکیل یک تیم امنیت ملی گسترش داد؛ تیمی که خود به یکی از مراکز قدرت درون حکومت بوش تبدیل شد.
او در روز ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، هنگام وقوع حملات القاعده به نیویارک و واشنگتن، در دفتر خود حضور داشت. در حالیکه بوش به مکانی امن منتقل شد، چنی همراه با دونالد رامسفلد، وزیر دفاع پیشین، کنترول تصمیمگیریهای امنیتی را در دست گرفت.
بهزودی نیروهای امریکایی وارد افغانستان شدند تا علیه طالبان بجنگند و اعضای القاعده را تعقیب کنند.
اما جایگاه چنی در تاریخ، بیش از هر چیز با تصمیم امریکا برای حمله به عراق تعریف میشود. او در دوران ریاستجمهوری جورج اچ. دبلیو بوش، وزیر دفاع بود و در جنگ خلیج فارس (۱۹۹۱-۱۹۹۰) با صدام حسین مقابله کرد.
در آستانه جنگ عراق، چنی مدعی شد که احتمالا میان عراق و القاعده و حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ ارتباطی وجود دارد و صدام سلاحهای کشتار جمعی در اختیار دارد. در مارچ ۲۰۰۳، زمانیکه نیروهای امریکا و متحدانش به عراق حمله کردند، هیچ مدرکی برای این دو ادعا یافت نشد.
بر اساس پژوهش دانشگاه براون، از سال ۲۰۰۱ تاکنون «دستکم ۸۰۰ هزار نفر در نتیجه خشونت مستقیم جنگ در عراق، افغانستان، سوریه، یمن و پاکستان کشته شدهاند.»
او همچنین از «روشهای پیشرفته بازجویی» از مظنونان تروریستی که شامل غرق مصنوعی (واتربوردینگ) و محرومیت از خواب میشد، دفاع میکرد. اما دیگران، از جمله کمیته اطلاعات سنای امریکا و گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ضدتروریسم و حقوق بشر، این روشها را «شکنجه» خواندند.
نخستین جمهوریخواه در چند نسل
ریچارد بروس چنی در ۳۰ جنوری ۱۹۴۱ در شهر لینکلن ایالت نبراسکا، در روزی که رئیسجمهور وقت فرانکلین روزولت ۵۹ ساله شد، به دنیا آمد. پدر و مادرش، مارجوری و ریچارد چنی، از دموکراتهای سرسخت بودند.
او در کتاب خاطراتش «در زمان من» که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد، نوشت: «در خانوادهام احتمالا از زمان جدم که در جنگ داخلی در جبهه اتحاد جنگید، من نخستین جمهوریخواه بودم.»
چنی دوران کودکیاش را در وایومینگ گذراند و بعدها وارد دانشگاه ییل شد، اما به گفته خودش «دانشجویی متوسط» بود و ترک تحصیل کرد.
چنی در سال ۱۹۶۲ در وایومینگ به کار روی خطوط انتقال برق و نیروگاههای زغالسنگ مشغول شد و سپس مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد علوم سیاسی را از دانشگاه وایومینگ گرفت.
چنی در سال ۱۹۶۹ بهعنوان کارآموز کانگرس وارد واشنگتن شد و در حکومتهای جمهوریخواه نیکسون و جرالد فورد سمتهای مختلفی بر عهده گرفت.
در طول ده سال نمایندگی وایومینگ در کانگرس، چنی کارنامهای بهشدت محافظهکار داشت؛ او همواره علیه حق سقط جنین رأی میداد و با آزادی نلسون ماندلا، رهبر زندانی آفریقای جنوبی، کنترول سلاح و بودجههای محیطزیستی و آموزشی مخالفت میکرد.
همسرش لین بعدها به چهرهای محافظهکار در مسائل فرهنگی بدل شد. دختر بزرگشان، لیز، در سال ۲۰۱۶ وارد مجلس نمایندگان شد و بهدلیل دیدگاههای جنگطلبانهاش، مشابه پدر، شناخته شد.
مری، دختر دوم چنی، که در امور مالی جمهوریخواهان فعالیت داشت، همجنسگراست و چنی آشکارا از روابط همجنسگرایان حمایت کرد؛ موضعی که او را در تضاد با تلاش حکومت بوش برای تصویب متمم قانون اساسی علیه ازدواج همجنسگرایان قرار داد.
