یک مقام ارشد امنیتی پاکستان هم گفته که در یک حمله هوایی شاهد عمر باجوری، یک فرمانده کلیدی طالبان هدف بودهاست.
این مقام امنیتی که از او نامی برده نشده گفته است که این فرمانده تحریک طالبان پاکستان از حمله هوایی ارتش پاکستان جان سالم بدر برده اما راننده اش و شماری دیگر کشته شدهاند.
اما مردم محل میگویند در این حمله افراد غیرنظامی کشته شدهاند.
مقامات محلی این حمله را تائید میکنند و میگویند برای تحقیقات یک هیات به منطقه اعزام میکنند.
مقامهای پاکستان در باره حملات خوست چیز نگفتهاند اما تحریک طالبان پاکستان این حملات را محکوم کرده و گفته که در بمباران نیروهای پاکستان مردم بیجاشده وزیرستان و باجور هدف قرار گرفتهاند.
در ویدیوهای صفحات مجازی زخمیهای این رویداد نیز میگویند که در این حملات به مردم عام تلفات وارد شده و جنگجویان تحریک طالبان در منطقه حضور نداشتهاند.
افغان وزیر یک شاهد عینی حادثه به افغانستان اینترنشنال گفت در مجموع تنها در خوست به شمول کودکان، زنان و افراد کهنسال تا چهل نفر کشته و همین تعداد زخمی شدهاند.
وی افزود: "در منطقه میرسپر در اثر بمباران یک خانواده ۱۲ نفری کشته و همین تعداد زخمی شدند. در منطقه کانی نیز از یک خانواده ۱۲ نفر کشته و تا ۱۴ نفر دیگر زخمی شدند. در منطقه مندته در یک خانواده بزرگ تا ۲۰ یا ۲۲ نفر کشته و تا ۱۸ نفر زخمی شدند. "
احضار سفیر پاکستان در کابل
وزارت خارجه طالبان میگوید منصور احمد خان، سفیر پاکستان در کابل را احضار کرده و مراتب اعتراض این گروه را به حملات شب گذشته پاکستان در ولایات خوست و کنر ابراز کرده است.
وزارت خارجه طالبان در یک اعلامیه میگوید امیرخان متقی وزیر خارجه و ملا شیرین آخند، معاون وزارت دفاع این گروه با احضار سفیر پاکستان این حملات را محکوم کردند و از منصور احمد خان خواستند که از تکرار چنین حملات جلوگیری شود.
رسانههای پاکستانی نیز دیروز گفته بودند که پس از حملات جنگجویان طالبان علیه نیروهای امنیتی این کشور، وزارت خارجه پاکستان کاردار سفارت طالبان در اسلام آباد را احضاره کرده و در مورد این حملات به وی شکایت رسمی کرهاند.
بیجاشدگان وزیرستان
در تابستان ۲۰۱۴ میلادی بعد از اغاز عملیات ضرب عضب نیروهای پاکستان علیه تحریک طالبان پاکستان در وزیرستان دهها هزار خانواده وزیرستانی علاوه بر مناطق پاکستان به ولایات شرقی خوست و پکتیکا بیجا شدند.
بعد از پایان این عملیات، اکثریت این خانوادهها به وزیرستان برگشتند اما هنوز حدود هفت هزار نفر در خوست و پکتیکا باقی ماندند.