شماری از کنشگران و مدافعان حقوق بشر با انتشار نامهای سرگشاده خطاب به رهبران جهان و شورای امنیت سازمان ملل خواهان محافظت از هزاره‌ها در برابر حملات مرگبار و سازمان‌یافته شدند. آنان با اشاره به حادثه اخیر تروریستی در دشت برچی می‌گویند که هدف این حملات نسل‌کشی هزاره‌ها است.
در بخشی از این نامه که در اختیار افغانستان اینترنشنال قرار گرفته، آمده است که کشتار کودکان در دشت برچی بخشی از حملات مرگبار و دوامدار به هزاره‌ها است و آنان به علت قومیت و مذهب خود در معرض «تهدید جدی حیاتی» قرار دارند.
روز چهارشنبه در حمله به لیسه عبدالرحیم شهید و مرکز آموزشی ممتاز در منطقه دشت‌برچی در غرب شهر کابل دستکم ۱۰ دانش‌آموز کشته شدند. اما تصور می‌شود که شمار قربانیان به مراتب بیشتر از آن چیزی است که طالبان با سانسور نشر کرده است. تا هنوز هیچ گروهی مسئولیت این حادثه را به عهده نگرفته است.
دشت‌برچی در چند سال گذشته شاهد حملات خونین تروریستی بسیار بوده است. بر اساس آمار، بعد از سال ۲۰۱۵ دستکم ۳۰ حمله خونین در این بخش پایتخت انجام شده که هدف اصلی آن مردم هزاره بوده است.
نویسندگان این نامه سرگشاده از کشورهای جهان می‌خواهند که مساله نسل کشی هزاره‌ها را در افغانستان به رسمیت بشناسند و آن را تقبیح کنند.
آنها با انتقاد از حکومت‌های پیشین تاکید می‌کنند که هیچ یک از جنایات علیه هزاره‌ها در افغانستان مورد تحقیق و پیگرد قرار نگرفته و هیچ یک از عاملین آن دستگیر و به پای میز عدالت کشانده نشده است.
در این نامه با اشاره به وضعیت کنونی گفته شده است که با حاکمیت طالبان تهدیدها علیه هزاره تشدید یافته است. به گفته آنان، هزاره‌ها به طور جمعی از حکومت اخراج شده و مورد تبعیض سیستماتیک و ساختاری قرار گرفته اند. چنانچه، دسترسی آنان به کمک‌های بشردوستانه محدود بوده و در برخی مناطق توسط طالبان مجبور به کوچ اجباری شده اند.
نویسندگان نامه از شورای امنیت سازمان ملل تقاضا کرده اند که جلسه خاصی را برای بررسی موضوع «حفاظت از هزاره‌ها در برابر نسل کشی» برگزار کند، و از دادگاه بین المللی لاهه نیز خواسته اند تا تحقیقات خود را در مورد جنایات علیه هزاره‌ها در افغانستان آغاز کند.
آنها به طور مشخص از پارلمان اروپا نیز می‌خواهند که که کشتارهزاره‌ها در سال ۱۸۹۲ در زمان حاکمیت امیرعبدالرحمان خان، سال ۱۹۹۸ در جریان جنگ‌های داخلی مجاهدین و ۳ سال اخیر را به عنوان اقداماتی برای نسل کشی به رسمیت بشناسند.
نویسندگان این نامه فعالان حقوق بشر، مقامات پیشین سیاسی، دانشگاهیان و فعالان مدنی اند که در میان‌شان نامهای داکتر سیما سمر، رئیس پیشین کمیسیون حقوق بشر، داکتر محمد امین احمدی، حقوقدان و عضو هیات مذاکرات حکومت غنی با طالبان و سید عسکر موسوی، پژوهشگر شناخته شده افغانستان دیده می‌شود.
