هدف اعلام شده این گروه استقلال کامل بلوچستان است که بزرگترین ایالت پاکستان از نظر قلمرو، اما کوچکترین از نظر جمعیت محسوب میشود. دلیل عمده جمعیت کم بلوچستان پاکستان، خشک و کوهستانی بودن آن است.
این ایالت شاهد یک دهه شورش بوده است؛ علیه آنچه جداییطلبان بهرهبرداری ناعادلانه از منابع غنی معدنی منطقه مینامند.
بلوچستان از شمال با افغانستان و از غرب با ایران همسایه است و دارای خط ساحلی طولانی در دریای عرب است. این ایالت بزرگترین میدان گاز طبیعی پاکستان را دارد و گمان میرود که ذخایر کشفنشده بیشتری داشته باشد.
این ایالت همچنین غنی از فلزات گرانبها از جمله طلا است که تولید آن در سالهای اخیر افزایش یافته است.
اکثر گروههای جداییطلب در این ایالت بهطور مستقل عمل میکنند، اما برخی گزارشهای اخیر در رسانههای محلی حاکی از افزایش همکاریها میان آنهاست.
حمله به منافع چین در پاکستان
نیروهای امنیتی پاکستان هدف اصلی جداییطلبان بلوچ بودهاند، اما در سالهای اخیر با توجه به افزایش ردپای اقتصادی بیجینگ در منطقه، آنها منافع چین را نیز هدف قرار دادهاند.
از جمله پروژههای بزرگ چین در بلوچستان، بندر گوادر است که به لحاظ استراتژیک در نزدیکی تنگه هرمز قرار دارد - یک مسیر حیاتی کشتیرانی در دریای عرب. مهندسان چینایی شاغل در بندر سال گذشته مورد حمله قرار گرفتند که ارتش آزادیبخش بلوچ مسئولیت آن را به عهده گرفت.
یک شرکت چینایی همچنین یک معدن بزرگ طلا و مس در بلوچستان را اداره میکند.
امنیت شهروندان چین در پاکستان به موضوع مهمی برای بیجینگ تبدیل شده است، به ویژه از زمانی که این کشور کریدور اقتصادی بیش از ۶۰ میلیارد دالری چین و پاکستان را راه اندازی کرد.
ارتش آزادیبخش بلوچ میگوید دلیل اینکه به شهروندان چینی حمله میکند این است که بیجینگ به هشدارها مبنی بر خودداری از بستن قرارداد و توافقات در مورد بلوچستان بیتوجهی کرده است.
این گروه خواستار خروج همه نیروهای امنیتی پاکستان از بلوچستان است و پیشنهاد مذاکره با حضور یک ناظر بینالمللی را داده است.
این سازمان ادعا میکند که "فداییان" آن از بلوچهای جوان و تحصیل کرده تشکیل شدهاند که بهشدت سرخورده شده و از توسعه اقتصادی دور بودهاند.